Sana bekle diyemem lakin beni beklemezsen yaşamak meselesi lüzumsuz bir gösteriden öteye gitmeyecek

Mehtaplı geceleri garip bir şekilde boş bulacağız çünkü onlar aracılığı ile adımı söylediğinde, cevap olmayacak. text #1 kookv 280323 #1 kim 290323 260123 - 040523

Benim kalıbım, normal olmamakla birlikte süregelen bir tuhaflığın başkaldırısıydı. ∆ •Daddy Issues •Yaş farkı içerir. •Öğretmen × öğrenci

+10... kapımın önüne koyduğun çiçekleri koyma her gün bırakıyorsun yapma texting-düzyazı! minific!

en güzel parçan hala bende. [tamamlandı.]

history au! | jeon jungkook idam'a mahkum edilir. 𝟎𝟑𝟔𝟓 | 101 122 018 ─mini fic taekook. tamamlandı* "taehyung ben bu gece idam edileceğime değil genç yaşta ölen çocuklara ağladım usulca ve en çokta sevgisiz yaşayanlara. lakin sen bana ağladın değil mi?" galileo'nun eşine söylediği son sözlerden esinlenilmiştir.

yankılanan bir ağrı gibi gittiğim her yerde duyarken seni. içime taşıyorum, bulanıyor, ben seni yaşıyorum. gülüyor, chevkso. "sen aşkı yaşamıyor, ölüyorsun." diyor. ben seni bugün denize bırakıyorum. yıldızlar dökülüyor. bilmiyorsun, dünya hatırımı yoklayıp duran anılarını da götürüyor benden, adını kaybediyorsun. bir elimde yaş maya, avutulmuş ağışlardan toplama, öbürkünde beyaz tebeşir, sensiz pusulalar buldum ama jeon jungkook'u kaybettim. aldığı kızıl kabuğu kendine çok büyük bulan salyangozu reddetmiş sancı gibi kararlıyım, bu dünya bana dev gelse bile seni bırakacağım. yolunu kaybeden trafik ışıkları, kalbi kırık peygamberdevesi, ömrünü bir hırka sanan kara kedi. sen çoktan geçip gittin ama ben unutmadım, dağlar gözyaşlarından yaratıldı. 17. münir yengenin sevgili kızının anısına. bakan gözler yumulunca hayaletler kalıyor. mine çiçeğin varoluyor, canım. toprağın bol olsun.

eğer gittiğin yerde seni sevmezlerse; sevildiğinde çiçekler açtığını söyle. vei, 2019

"Ne zaman seni düşünsem yalnızlığım aklıma gelir Bir ürperti gibi derinden derine duyarım çaresizliğimi Nedir bu gürültüler derim, top patlamaları Nedir bu şakaklarımda zonklayan ağrı İçimden dalga dalga boşanan gözyaşları ne Bu hangi nehir ki uzayıp gider alabildiğine Nedir bu ümitsizlik dolu bu kahır dolu yaşlar Bu denizler altında kopup gelen fırtına Bu bir çağlayan gibi uğultulu yaşlar Oysa zamandır ilerleyen imkansızlıklar içinde Başlangıcı olmayan bir sondur yaklaştığım Bu ipince nehir nereye gidiyor bilen var mı Ağlatan ne beni O doyamadığım dakikalar mı Düşen aksi mi gözlerime o kahverengi gözlerin Ki içimde çalkantısıyla hıçkırır denizlerin Sorarım; bu ağlamak ne kadar, nereye kadar O zaman rüzgar durur, fırtına diner ansızın Kapanır yorgun gözlerim bir gece başlar Ve karanlık uykularla sürer ağlama saatleri Uyanınca bir ıslak şafaktır gördüğüm Bir büyük resimdir gökyüzü seyrederim Yine özleminle yanıp tutuşur göz bebeklerim Duyarım vurgularını başımda çaresizliğin Ben ağlayacak adam değildim bir adam için Beni perişan edecek ne vardı bu kadar Bir de "Erkekler ağlamaz" diyorsun Ağlamıyorsun Tanrılığından utanmasa Tanrı bile ağlar."

"Size çiçekli şiirler yazmak istiyorum bayım."