I shkoi nga pas e ia kapi dorën e ftohtë. Ai ndaloi menjëherë pa u kthyer. Arrinte të shihte muskujt e tij të tendosur në bluzën e bardhë që ishte djersitur. - Nuk mund të jetosh pa lënë disa gjëra mbrapa. Shtrëngimi i lehtë i dorës u bë më i fortë. Ai po e shtrëngonte çdo herë e më tepër, por ajo s'ndiente dhimbje. - E di që mund të jetë e vështirë, por po e pate mendjen në të shkuarën nuk mund të ndërtosh dot një të ardhme. - Ti po m'i thua këto gjëra? - ia ktheu ai me qesëndi kur ktheu trupin për të parë atë. - Ti? Që i thua këto për të tjerët, por nuk kujtohesh t'ia thuash vetes? Aty e bëri të ndihej keq. E vërteta ishte e urryeshme ndonjëherë. Deshi të hiqte dorën e inatosur prej tij, por ai e shtrëngoi akoma më tepër dhe foli i pari kur pa që ajo deshi të thoshte diçka. - Është si puna e dy punëtorëve. Njëri i thotë tjetrit: "Puno më shumë, mos u shpërqëndro nga gjërat e tjera. Prioriteti i vetëm është të fitosh mjaftueshëm aq sa të sigurosh jetën." Por kur vete puna te ai vetë, ç'bën? Ai vetëm qëndron pa bërë gjë, se nuk do të lodhet. Do vetëm të shohë. Dhe ti je si puna e tij. "Jeto më shumë, mos u shpërqëndro nga e shkuara. Prioriteti i vetëm është të ndërtosh jetën tënde." Ti vetëm jep leksione, por për vete as që bëhet fjalë t'i zbatosh ato. Nisur më 29 Nëntor 2018 Përfunduar më 11 Maj 2019

Vetëm tre-katër centimetra e ndanin prej fytyrës së tij. S'mundej ta hiqte shikimin prej atyre dy syve që i dukeshin si e gjithë bota, nga ajo blu perfekte që ia boshatisi gjithë trurin. -Kujdes, Adalanë, mund të ishe rrëzuar, - i pëshpëriti ai pa mundur ta largonte dot nga vetja. Atë afërsi kish kohë që e kërkonte dhe tashmë i dukej e vështirë të hiqte duart prej saj e të vazhdonin të silleshin si çdo herë tjetër. Fryma e Delionit u përplas aq butë mbas fytyrës së Adalenës, fjalët e tij i erdhën aq të ngrohta, sa edhe atë që deshi të thoshte e harroi në çast. Efektin e tij magnetik e ndjeu tashmë më tepër se kurrë. Po i pëlqente t'ia ndiente duart tek e shtrëngonin dhe ai kontakt me kraharorin e tij të fuqishëm i shkaktonte jo pak të dridhura. Ndërkohë që vazhdonte ta shihte në sytë magjepsës, kuptoi se ajo blu e rrallë do ngelej shenjë gjithmonë në jetën e saj. Atëherë arriti të thoshte me veten e vet se sytë e tij u bënë qiell për të. Nuk kishte nevojë për qiellin e errët të Londrës kur mjaftonte të shihte atë dhe t'i dukej sikur dielli ndriçonte fuqishëm. Ai do ia zëvëndësonte ditët e errëta, diellin e humbur, qiellin e nxirë. Filluar më 5 janar 2022 Përfunduar më 3 qershor 2022

ᏟҒᎪᎡᎬ ΝᎠϴᎠᎻᎬ ΝᎬՏᎬ ΝᎫᎬ ᏴᎪᎠ ᏴϴᎽ ᎠᎪՏᎻႮᎡϴᎻᎬͲ ?

Çdokujt i mungon diçka , madje dhe infinitit fundi ! Por dashuria e Alora Meera dhe Roy Johnson do ta arrinin ndonjher fundin ? A do ishte infiniti i pafund per dashurin e tyre ?

Kur gjithcka shkon ters te duhet nje hero qe te te shpetoje.

"Ti je perendesha ime,sunduesja e zemres time."-flet ai. ••• ➭Dy drejtues,ai mafia e ajo një vajzë e thjeshtë takohen. Dy grupe aventurieresh qe janë gjithmonë gati për një aventure te re takohen rastesisht dhe do te kenë te bejnë me shumë aventura të bukura por edhe te rrezikshme.Edhe pse janë te rritur ata akoma e kanë një shpirt energjik te një femije. Gjithcka nis nga një botë jo normale,ajo bote eshte bota e "Dimeroreve" ➢ 𝐋𝐢𝐛𝐫𝐢 𝐩𝐞𝐫𝐦𝐛𝐚𝐧 (+18) ↴ ࿉𝐅𝐣𝐚𝐥𝐞 𝐯𝐮𝐥𝐠𝐚𝐫𝐞 ࿉𝐒𝐤𝐞𝐧𝐚 𝐞𝐫𝐨𝐭𝐢𝐤𝐞,𝐩𝐨𝐫 𝐣𝐮 𝐟𝐚𝐫𝐞 𝐭𝐡𝐣𝐞𝐬𝐡𝐭𝐞 𝐦𝐮𝐧𝐝 𝐭𝐢 𝐚𝐧𝐚𝐬𝐡𝐤𝐚𝐥𝐨𝐧𝐢 𝐚𝐭𝐨 𝐩𝐣𝐞𝐬𝐞... 𝐩𝐞𝐫𝐯𝐞𝐜 𝐤𝐞𝐭𝐲𝐫𝐞 𝐥𝐢𝐛𝐫𝐢 𝐤𝐚 𝐥𝐢𝐝𝐡𝐣𝐞 𝐞𝐝𝐡𝐞 𝐦𝐞 𝐦𝐚𝐟𝐢𝐚𝐧. ࿉𝐍𝐞 𝐟𝐢𝐥𝐥𝐢𝐦 𝐞𝐬𝐡𝐭𝐞 𝐯𝐞𝐭𝐞𝐦 𝐟𝐚𝐧𝐭𝐚𝐳𝐢 𝐩𝐚𝐬𝐭𝐚𝐣 𝐠𝐣𝐢𝐭𝐡𝐜𝐤𝐚 𝐧𝐝𝐫𝐲𝐬𝐡𝐨𝐧 𝐟𝐢𝐥𝐥𝐨𝐣𝐧𝐞 𝐫𝐨𝐦𝐚𝐧𝐜𝐚𝐭,𝐤𝐨𝐦𝐞𝐝𝐢𝐭𝐞,𝐚𝐯𝐞𝐧𝐭𝐮𝐫𝐚𝐭 𝐝𝐡𝐞 𝐝𝐫𝐚𝐦𝐚𝐭. ••• Fɪʟʟᴜᴀʀ ᴍᴇ̈: 25 Jᴀɴᴀʀ 2021 Mʙᴀʀᴜᴀʀ ᴍᴇ̈:18 Tᴇᴛᴏʀ 2021 © ɴᴅᴀʟᴏʜᴇᴛ ᴋᴏᴘᴊɪᴍɪ ɪ ʟɪʙʀᴀᴠᴇ ᴛᴇ ᴍɪ

Histori personale 2

Histori Personale

Dy bote te kunderta... Dy jete te ndryshme... Dy zemra te njejta... 1 martese e padeshiruar...