Koskoca dünyanın kendine kıyasla, küçücük bir mahallenin ismiydi Tanyeri. Kendi içinde büyük dertleri olan, onlarca insana ev sahipliği yapar ve ayrı ayrı korurdu her birini. Füsun, üniversiteyi bitirdikten sonra, evine artık mesleğini yapmaya hazır bir hemşire olarak dönmüş, senelerdir uzak kaldığı mahallenin içinde eski yerini bulmaya çalışıyordu. Korkut, onca senenin ardından annesine kavuştuğunda, beklemediği şeylerle sarsılacak, gerçeklerin ağırlığı altında ezilecekti. Onun mahalleye dönüşü ve bir fırtına edasıyla Füsun'un hayatını girişi neleri değiştirecekti? Peki ya Korkut, içine bulaştığı sorunlardan kurtulmaya çalışırken, bir de senelerdir içinde tuttukları ona ağır gelmeye başladığında neler olup bitecekti? Füsun'un yıllardır bildiğini zannettiği her şey, bambaşka gerçeklerle karşısına geçtiğinde, yaşananları nasıl karşılayacaktı? Tanyeri'nin küçük karmaşası herkesi kolları arasına çektiğinde, olacakları hiç kimse tahmin edemeyecekti. Mahallenin birbirlerine en uzak ama aynı zamanda en yakın olan iki sakini, kalplerinin karşısında kaldığında zaman nasıl bir yol izleyeceklerdi? • [V.XII.MMXXI]

･ Korku - Gerilim kitabıdır. ❝Vücudunda acı içinde kıvranmayan tek bir noktan kalmayacak. Çığlıklar atacaksın, kimse duymayacak. Ölmek için yalvaracaksın, ölmeyeceksin. Şimdi burada sana hiç görmediğin şeyleri göstereceğim. Hadi itiraf et. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.❞ Tesadüflere inanır mısınız? Onlar inandı. İnanmamaları gerekiyordu. Gerçek aşka inanır mısınız? Onlar inandı. İnanmamaları gerekiyordu. Üst üste felaketler yaşayan yıkık kentin ölüm kokusu sizi korkutmaz mı? Onlar korkmadı. Korkmaları gerekiyordu. O çok kötüler nefes alan her canlıya zulmederken korkmaz mısınız? Onlar korkmadı. Korkmaları gerekiyordu. Esir kentin her şeyden bi'haber sakinleri uykularından uyandığında omuzlarına yağmur damlası gibi düşen küllerden kentin yandığını anladı. Çocuk çığlıkları, kadın feryadı, bir babanın yıkılışı, gençlerin intiharı ve daha niceleri. Bunların hiçbiri onları yolundan döndürmedi. Döndürmesi gerekiyordu. Onlar kim mi? Onlar Kentin Efendileri. On senedir İstanbulʼda yaşayan Yüsra Belinda, ünlü bir gazeteci ile röportaj yapacağı sırada cinnet geçiren bir kadını görür. Senelerdir huzur içinde yaşayan kent, bu vakada sonra ardı arkası kesilmez olaylarla karşılaşır. Kentin eski huzuruna kavuşması için sessiz kalmak istemeyen dört insan hasbelkader bir araya gelir. Çevresinde kimsesi kalmayan dört insan, birbirine sımsıkı tutunarak bir kenti yoktan var etmeye çalışır. Tüm bunlara sebep olan Wrightteller ailesinin amaçlarından ise hiçbirinin haberi olmaz. 📍 Yetişkin içerik, şiddet, kan, intihar ve vahşet içermektedir. (+18) ✍🏻 Fantastik değil. İlk Yazılma Tarihi: 10.04.2022 İlk Yayımlanma Tarihi: 01.02.2023

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Tıp öğrencisi Beren, yıllardır göğüs gerdiği aile şiddeti yüzünden sonunda evden kaçtığında, aklına gelecek son ihtimal uluslararası bir ajanla karşılaşmaktır. Çok gizli bir örgüt için çalışan James Hunter içinse genç kadına ifşa olduğu anda, bu sorunu çözecek iki yol vardır. Beren'in hafızasını silerek eski hayatına geri göndermek ya da genç kadını yanında tutarak, tüm görevi tehlikeye atmak. James için ne Beren'i bırakmak, ne de hayatına almak kolay olacaktır.

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."