Aden'in hayatı aslında oldukça basit ilerliyordu: Geç kalk → Koşarak işe git → Azar işit → Hayatta kal → Tekrar et. Ama bu döngü bir sabah dramatik bir şekilde bozuldu. Çünkü Aden, sadece beş dakika değil, iki buçuk saat geç kaldı. Ve başhemşirenin yüzünde beliren o gülümseme... Hani şu "Seni işten kovmanın tam zamanı" gülümsemesi... Evet, aynen ondan. Eve dönen Aden, gözyaşları içinde değil, sinirden lemonata gibi ekşiydi. Arkadaşının tavsiyesi ise oldukça basitti: "İş bulamıyorsan, iş seni bulsun. İlan ver." "Tamam," dedi Aden. "Ne kadar kötü olabilir ki?" Cevap: Çok. Hem de tahmin ettiğinden daha fazla. Bir gün sonra gelen gizemli mesajla, Aden kendini pahalı bir evde, sessiz adamların arasında, hatta koridorlarda bile yankılanan bir gerilimin içinde bulur. Gittiği "ev" aslında ev falan değildir; daha çok "Yanlışlıkla içeri girersen bir daha çıkamayabilirsin" havası vardır. Ve orada karşısına çıkan adam... Aras Lorenzo Ruggiero. Karanlık bakışlı, tehlikeli, öfkesini saklamayı beceremeyen, ama aynı zamanda sesiyle bile insanı sakinleştirebilen tuhaf bir karışım. Aden'in ilanına cevap veren o kişidir-ama onun bir "hasta" olmadığı çok açıktır. Aden kısa sürede anlar ki: Bu sadece bir iş değildir. Bu sadece bir ev değildir. Ve Aras sadece bir adam değildir. Aden'in attığı o küçük ilan, onu mafya dünyasının tam ortasına, geri dönüşü olmayan bir gölgenin içine sürükler. Artık attığı her adım tehlikeyle, her nefes sırlarla, her bakış ise Aras'la doludur. Komedi biter. Karanlık başlar. ( bu kitap benim yazdığım ilk kitabım ve konular baya hızlı ilerliyor bunu bilerek okumaya başlarsanız sevinirim) ( ha bir de birkaç saçma yerleri de olabilir, düzenledim kitabı ama çok fazla bir değişiklik yapamadım çünkü o zaman kitabı baya değiştirmem gerekirdi)

"Bazı aşklar ruhunu yakar... ama o küllerin içinden hâlâ onun adını fısıldarsın." Bal sıradan bir hayatın içinde sıkışmıştı. Ta ki gözleri, onunla sınıfta kesişene kadar. O adam... Çok fazlaydı. Fazla soğukkanlı, fazla bilmiş, fazla... tehlikeli. Ve Bal, yavaş yavaş öğrenmeye başladı: Herkesin kaçtığı şey, bazı kalplerin kaderi olabilir. Adını söylediğinde dudaklarını yakan, sustuğunda içinde yankılanan bir adamdı o. İki gözle bakıldığında bir öğretmen... ama üçüncü bir göz gerekirdi onun kim olduğunu anlamak için. Tutku başladığında, hiçbir şey göründüğü gibi kalmadı. Ne şehir, ne gökyüzü, ne Bal'ın bedenindeki sıcaklık. Aşk dönüştü. Bal dönüştü. Ve hayat... artık eski haline dönemeyecek kadar karanlıkla kutsandı. Ama bazı duyguların bedeli olur. Bazı sevişmelerin kefareti vardır. Ve bazen... doğum, sadece başlangıç değil, cehennemin ta kendisidir. Bal, kaderin en çarpık oyununun içine düştü. İki dünya arasında, iki adam arasında, iki gerçeklik arasında sıkıştı. Ve sonunda öyle bir karar verdi ki, gökyüzü bile nefesini tuttu. Ama tam her şeyin bittiğini sandığında, tanıdık bir ses yeniden fısıldadı: "Ölmene izin verir miyim sandın, küçük öğrenci?" Bu hikâye, bir aşk masalı değil. Bu, kaderin bile yazmaktan korktuğu bir hikâye. Ateşe uzanmış bir ruhun, cennete göz diken bir kalbin ve aşkın en karanlık halinin anlatısı. Bazı insanlar unutulmaz. Bazı bağlar kesilemez. Bazı aşklar... seni sonsuza kadar izler. #1-şeytan #1-sır #1-romantik #1-kurgusal #1-daddy #1-komedi #2-fantastik #3-roman #3-edebiyat