PART 2 ❤️‍🩹 - Zrobię wszystko, aby ją odzyskać i uczynić moją. Nawet jeśli będzie mnie to wiele kosztowało - wychrypiał ze smutkiem w głosie, po czym opuścił pomieszczenie. Tego dnia Taylor zrozumiał, że jego najlepszy przyjaciel podjął ostateczną decyzję, zupełnie nie licząc się z konsekwencjami. Misja Nathaniela skończyła się niepowodzeniem. Virginia została uprowadzona, a jedyną osobą, która jest w stanie ją uratować, jest właśnie on. Jej próby ochronienia go okazują się nadaremne. Gdy chłopak poznaje całą prawdę podejmuje ostateczną decyzję. Jest gotów poświęcić swoje życie, aby ją uratować. Czy mu się uda? Czy los da im drugą szansę, aby żyli długo i szczęśliwie? Tego dowiecie się w drugiej części "Till Death Do Us Part - Save Me". #1 herofiennes - 17.07.2020 #1 greggsulkin - 17.07.2020

PART 1💋 - Zrobię wszystko, aby ochronić cię przed złem tego świata. Nawet jeśli miałbym za to oddać swoje życie - wychrypiał uśmiechając się pocieszająco, po czym ujął mój policzek w swoją dłoń i złożył krótki pocałunek na moim czole. Po tych słowach opuścił pomieszczenie, pozwalając mi na kontynuowanie mojej bitwy z myślami. Nastoletnia córka znanego na całym świecie multimiliardera wkracza w wiek, kiedy pojawia się specjalna okazja na odegranie się lub wyrównanie zaległych rachunków. Ojciec nastolatki ma kilku wrogów, dlatego postanawia dodatkowo chronić swoją rodzinę. Oprócz ochroniarzy spędzających z nimi dzień wynajmuje młodego chłopaka. Jego zadaniem jest chronić jego córkę. Jednak nikt nie spodziewa się tego, że chłopak będzie gotowy zrobić wszystko, aby dziewczyna była bezpieczna, nawet oddać za nią życie... #1 herofiennestiffin - 30.06.2020 #1 herofiennes - 30.06.2020 #1 bodyguard - 17.07.2020

Uchyliłam wieko kartonowego pudełka, w na dnie którego między misiami wetkniętą była lekko poszarzała lalka. Musiała mieć już dobre naście lat. Silikonowa brunetka przywdziała była w pożółkłą już suknię ślubną. To było najdroższe ze wszystkich akcesoriów dla lalek, tata sprowadził je z fabryki. Pamiętałam, jak koleżanki dawały mi słodycze, licząc, że wtedy będą mogły musnąć opuszkami palców wyjątkowy materiał. W ciemne włosy miała jeszcze wpięty welon zrobiony z chusteczki higienicznej. Leżąc na brzuchu na przedszkolnym dywanie planowałyśmy idealny ślub. Główną rolę grał Ken, który przy akompaniamencie westchnień lalek koleżanek kroczył do ołtarza. Dziś płakał ze wzruszenia. Uśmiechnęłam się nostalgicznie, gdy wyciągnęłam z pudełka różowy segregator z napisem „Dear Future Husband". Teczka pełna wycinek z gazet z ślubnymi inspiracjami, kwiaciarnianych ulotek, magazynów modowych i rysunków, była zapisem moich marzeń, które zostały przekreślone podpisem umowy mojego ojca z moim przyszłym mężem. Spojrzałam na wisząca na szafie suknię, obleczoną w ochronną folię. Mogłabym wybrać wymarzone kwiaty, zastawę, zespół, salę. Mogłabym zaśpiewać wierszem na środku kościoła najpiękniejszą przysięgę. skwitować małżeństwo najbardziej namiętnym pocałunkiem, ale nie jestem w stanie zrobić nic, by udawany ślub stał się autentyczny. Mam spędzić z tym mężczyzną resztę mojego życia, codziennie udając, ze kocham go nad życie, podczas gdy tak naprawdę zwyczajnie go nie znam. A mogłabym mieć prawdziwie kochającego męża, dla którego nie przejmowałbym się spóźnieniem do pracy. Wystarczy, ze poznalibyśmy się w pubie. Próbowałby mnie podrywać, a rano obudziłabym się w jego koszuli. Albo mogłabym poprosić go o ściągnięcie słoika z najwyższej półki w supermarkecie, a chwilę później on trzymałby w dłoni paragon, na którym zapisałam swó