Yektaa" diye bağırdı arkasından kadın. Arkasını döndü Yekta ağa ve gözlerini kadının gözleri ile buluşturdu. Konuşamadı. Karısı "Eğer şimdi gidersen seni asla affetmem" dedi kadın. Yekta burukça gülümsedi ve " Mutlu olmaya benim hakkım yok mu dedi?" işte kadın bu sizle bitti. "demek benimle mutlu değilmiş "diye fısıldadı. Sonra Yekta ağanın gözleri kadının kanında ki çocuklara kaydı ve yutkundu. Biri Umut"u diğeri ise Güneş"iydi. İkisininde gözyaşları aynı annelerinki gibi yanaklarını ıslatmıştı ama Yekta ağa kör oldu görmedi onların göz yaşlarını. Kızının haykırışlarına sağır etti kulaklarını. Daha üç yaşındaki çocuklarını umursamadan arkasını döndü ve gitti. Gitti ama pişman olacağını hesaba katmadı. Ve asıl pişmanlığı ise geri döndüğünde onları bıraktığı yerde bulamayınca başladı. 😢😢

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...