Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Kendimce yazdığım şiirler Kendimce yazdığım cümleler,harfler,kelimeler Anlatamadığımı anlattığım Şiirler ile burdayım.

Benim hikayem de sıradan olmak farklılıktı.Herkesin kendine özel, hayran edici güçleri varken, ben hiçbir şeye sahip olamayan sıradan bir kızdım. Bu yüzden içimde biriktirdiğim zayıf ve güvensiz benliğim, hiç beklemediğim anda, elime geçen sırlarla dolu bir taşın gücü ile sarhoş oldu. Artık neyin doğru neyin yanlış olduğunu anlamıyordum. Tek bildiğim beni kendine çeken bu gücün her zerresini istediğimdi. "MÜHÜR" iki kitaptan oluşacak bir seri kitabıdır. "MÜHÜR- GÜÇ YOLUNDA" kitabın ilk serisidir. © Kitabın tüm hakları tarafıma ait olup çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

_Ben o gece herşeyimi kaybettim . Sonra tekrar onun sesini duyuyorum. Elleri üstümde duran çuvala değiyor ve serçe yüzümden çekiyor . Etraftaki soluk ışık biraz olsun aydınlık görmemi sağlıyor du . İğrenç nefesini kulağımın dibinde hissettim . Elleri ağzımda ki banda kayıyor ve sert bir şekilde onuda koparıyor. " Bu gün nasılsın bakalım sevgili oyuncağım." Dedi ve elini saçıma dolayarak çekmeye başladı . İki eli ile saçlarımı kavrayıp makasla iğrenç kesikler attı . " Pislik herif" dedim dilime hakim olamadan . İki eli saçlarımı bırakırken iğrenç tükürüğünü yüzümde hissettim. Bu küçük odada sadece ben ve o vardı . O diyorum , çünkü kim olduğunu bilmiyordum .

'Her insan kendi hayatının başrolünde oynuyor' demiş bir yazar. İlk okuduğum da küçük zihnimi çok etkilemiş ve gözlerimin içi parlayarak ana karakter olmamın verdiği haklı gururla göğsümü gere gere dolanmıştım. Lakin işlerin hiçte böyle olmadığını zamanla öğrenmiştim. Herkes kendi hayatında başrol olamıyordu. Çoğumuzun hayatı seçilmiş kişilerin parlamasını sağlamak üzerine kuruluydu. Tıpkı figüran bir oyuncu gibi bir an da var oluyor ve sessiz sedasız yok oluyorduk. Mutlu sona ulaşanları tebrik eden halkın arasında yüzümüz belirsizce çiziliyor, havaya kaldırdığımız ellerimizle gül uzatıyorduk. İşte bu bir yan karakterin yani benim hikayem.