Hayatımın hiçbir evresinde işlerin kolay olacağını düşünmemiştim ama bu kadar karmaşık olmasını da beklemiyordum. Mesleğimi seviyordum, uğraşmam gereken bir tabur asker olsa bile elimden geleni yapmaya hazırdım. En azından böyle olmasını umuyordum. Şimdi yeniden düşününce askeriyede hemşire olmak gerçekten istediğin bir meslek mi diye iki kez düşünür ama yine de aynı şeyi söylerdim. İş tamam, para tamam derken gelelim asıl meseleye dediğinizi duyar gibiyim. Peki, ya aşk? İşte orada kalbime atılan çelmeyle derin sulara takılı kalıyorum. Kalbimin kapattığım kapıları yeniden açılır mıydı yoksa zaten hep aralık mıydı? Bu sorunun cevabını ben de kendi yolumda ilerlerken bulacaktım. Belki de Küçük Bir Aşk Masalı'na denk gelirdim. Kim bilir?

Ben Öykü, Öykü Aden. Hayatın sürekli ona oyunlar bahşettiği, her günü kovalamaca ve saklambaç oynamakla geçen fakat hiçbir zaman yakalanmaması, oyunlardan galip gelmesi gereken o kızım. ★ Orenda : Kötü giden her şeye rağmen vazgeçmeden, dimdik ayakta durup tüm bunları değiştirecek gücü kendimizde bulmak. ★ Yayım tarihi : 17.07.2023 Düzen tarihi : 28.12.2023

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Ama ben, ilk pişimi ona yapmıştım; ilk onun yüzünden kolumu yakmıştım fakat o, hıçkıra hıçkıra ağladığım mutfakta sadece pişilere dikkat kesilip tüm tepsiyi odasında yemişti. İlk ona akrostiş şiir yazmıştım da o, şiiri hiç okumamış sadece N harfini ters yazdığım için dalga geçmişti. Gerçi sonra öğretmenim şiiri yakalamıştı da öğrenme güçlüğümün olduğunu öğrenmiştik bu vesileyle. Yani ben, onun burnu olsam kaşımaz; parmağı olsam kullanmazdı. "Öyle fenayım ki." dedi nefesi dudaklarıma çarparken. "Hep sana bakınca fenayım, hep seni görünce fenayım. Sana dokununca fenayım, sana yaklaşınca fenayım. Dudağın dudağıma deyince fenayım. Ben fenayım la Melek, sen benim cehennemim olsan cayır cayır da yanarım."

Annesini ve kız kardeşini kaybeden Prenses Euria Vaseva, onların intikamını almak için yıllarca kendini eğitmiş, ve Ocreya Krallığının en ünlü suikastçisi olan Gümüş Firari kimliğine bürünmüştür. Hedefine çok yaklaştığı sırada babası, Ocreya Kralı, Gümüş Firari denen suikastçının yakalanmasını emreder ve Euria kendini son derece zor bir durumun içerisinde bulur. Bir seçim yapması gerekiyordur. Suikastçı kimliğini terk edip tahta geçecektir ya da intikamın peşinde tacını devredecektir.

Mahalle hikayesi. Tamamlandı. "Gökçen," dedi içli içli. "yanıyorum görmüyor musun da." Sıcak nefesi eğildiği için dudaklarıma vurmaya devam ederken siyah olan gözlerinin yoğunluk ile daha da karardığının farkına vardım. Uzaklaşmam gerekiyordu, uzaklaşmak zorundaydım ama bir eli belimde dudakları bu kadar yakınımdayken kendimi kıskaca alınmış gibi hissediyordum. "Uiy," diye duyduğum sesle gözlerimi yumdum. Sanırım Gülcan teyzeye basılmıştık, umarım sadece Gülcan teyzeye basılmıştık.

"Nalin," birkaç basamağı çıkıp, kapıya ilerleyecek ve çıkacaktım bu evden. İşittiğim ses olmasaydı eğer, dönmedim ona sadece durdum. Bedeni arkamda kalmıştı ve ne halde olduğunu bilmiyordum. "Bir vedayı çok mu gördün bana?" tekrar yüreğim sızlamıştı. Kalbimin paslanmış kapılarını aralayıp içeri giren ve baş köşede yerini alan adama nasıl veda edecektim ki ben? Yapamazdım... "Hayatımı elinde oyuncak edip, üzerinde planlar kuran adama bir vedayı çok gördüm ben Şeyhanlı." Durmadım. Basamakları adımlayıp çıktım o evden. Ellerim arasında duran Ağabeyimin eli ile. Arkamda yıkılmış bir adam olduğunu bile bile... Hayalim olan gelinliği giyebilmiştim. Ona da acı bulaştırmıştım ama. Üzerimde gelinliğim, kalbimde büyük bir yıkım, ruhumda sarsıntı ile ilerliyordum. Adıyaman acıyı getirdi ruhuma, Şanlı Urfa kalbime sevdayı ve yıkımı, Diyarbakır? O ne getirecekti hangi duyguları sunacaktı bana. 🕊️ Nalin Bisiper, Baba bildiği Adam'ın geçmişte almış olduğu masum Can'ın bedeli oldu. Kan Davasına kurban gitti... Fakat geçmişin tozlu sayfaları tek tek gömülü olduğu karanlıktan aydınlığa kavuştuğunda, geçmişinin koca bir yalandan ibaret olduğunu anlayacaktı. Aile bildiği, Kanı, Canı olarak gördüğü lâkin geçmişinin en büyük yarası olan insanların asıl kimliği onu hiç bilmediği dipsiz bir kuyuya haps edecek. Tam anlamı ile yalan olan geçmişi, geleceğine yön vermiş iken geleceğini kurtarabilecek miydi? ~~~ Azad ŞEYHANLI & Nalin BİSİPER ‼️TÖRE KİTABIDIR! ‼️KUMA YOKTUR! ‼️HİKAYEMDEKİ TÜM ŞAHIS VE OLAYLAR HAYAL ÜRÜNÜMDÜR! 5 Haziran 2023 | Yayınlanma Tarihi 🕊️ |•°~🥇~°•| ~20.07.23 'talihsiz' kategorisinde 1. Sırada ~31.07

🕯️ Bazı insanlar yaralarını sarmayı değil, onlarla yaşamayı öğrenir. Şilan da öyleydi. Hayat, ona daha çocukken ağır geldi. Ama bir gün, hiç beklemediği bir anda yüreğine dokunan biri çıktı karşısına, Merdan Asaf. Aşk, tutku, sevda... Hepsi o anda başladı. Wattpade babasına berdel olan kadının hikayesini anlatan ilk ve tek kitaptır. Yazılma tarihi.10.06.2023 Karakter tarihi.14.06.2023 Wattpad platformunda yazılan ilk 𝐻𝐴𝑌𝐾𝐼𝑅𝐴𝑁 𝑌Ü𝑅𝐸𝐾 adlı kitaptır!! İlk olarakda kalacaktır. Yazdığım soy isimleri kendi zihnimin eseridir. Kitap ismimin ve soy isimlerin kullanılmasına asla iznim yoktur. "Şayet kullanıldığında gerekli işlemler yapılacaktır..."

Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir. Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde, onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütevazi fakat kalabalık bir hayata sürükleyecekti.. Hiç çocuk olmayan, hiç arkadaşı olmayan, aile kavramından korkan Runelya'nın 4 abi, 1 kardeşi ile Sardunya Çıkmazı sokağında yeniden hayata tutunuş hikayesi..

Mahallenin başında ki duvarda yazılıydı o yazı ve yıllar geçse de silinmemişti hiç. Ne yağmurlar yağmıştı o duvarın üzerine kaç kış geçmişti kaç bahar ve Mahir dikilip de karşısına her okuduğunda yanan yüreğine öfkeliydi. "Derya'sına kavuşamadı Mahir." ** "Sevmeseydin beni! Bütün mahalle senin yüzünden bana düşman oldu zaten. Kendi ailem bile senin yüzünden kapıya dışarı etti beni-" Kız konuştukça Mahir'in içinde bir şeyler kopuyordu. Hırsla tuttu kızın bileğinden kendine doğru çekerken bir anda mahallenin ortasında olduklarını bile unutmuştu. Sesi zehir gibi acı ve sessizdi. "Unutmak için kaç gece o sokak lambasında sabahladım bilmiyorsun sen. Ben söyleyeyim Derya, sokak lambasının ışıkları 7:04 de sönüyor ama sen sönmedin içimde."