17 yaşıma geldiğimde hayatımda asla olmaz diyeceğim şeyler ile karşı karşıyaydım şuan. Birileri aniden evimizin kapısını çalıp hastanede çocukların karıştığını aslında benim onların kızı olduğumu söylüyorlardı. Peki bu gerçekmiydi? 17 yıl boyunca boşuna mı çekmiştim ben onca acıyı? hemde salak hastanenin hatası yüzünden? Bu bir şaka olmalı. ama şakaysa olmasın. artık dayanamıyorum. 17 yıl boyunca... boşunamıydı çektiğim acılar? boşunamıydı o iğrenç ithamlar? boşunamıydı o iğrenç dokunuşlar? Mutluydum. Çünkü kurtuluyordum. Üzgün ve sinirliydim, çünkü 17 yıl boyunca boşuna yaşamıştım onca şeyi. Korkuyordum, çünkü yeni ailemi tanımıyordum. Ya onlarda eski ailem gibiyse...? Kitabımda başka kitap reklamı yapmayınız! Herhangi bir çalınma olayında dava etmektem çekinmeyeceğimi belirtmek isterim. Kitabımdan alıntı alacak olursaniz benim kitabımda olduğunu belirtmenizi temenni ederim. 23/11/2023: şiddet 1. Sıra. 23/11/2023:hiperaktif 1. Sıra. 12/11/2023: ağlama 1. Sıra. 15/09/2023: abilerim 1. Sıra. 13/05/2023: aşiret 1. Sıra. 06/09/2022: gerçek ailem 1. Sıra. 17/04/2023: üvey 1. Sıra. 30/02/2023: genç kurgu 1. Sıra. 12/04/2022: aşk 1. Sıra. 24/06/2023: aile 1. Sıra. 08/09/2023: abi 1. Sıra. 16/04/ 2023: korku 1. Sıra. 28/09/2023: sevgi 1. Sıra. 15/06/2023: baba 1. Sıra. 26/05/2023: karışıklık 1. Sıra. 20/01/2023: ilgi 1. Sıra. 27/03/2023: güçlü 1. Sıra.

Gerçek ailem kitabı. ''Katranı kaynatsan olur mu şeker, cinsine tükürdüğüm cinsine çeker.'' ... "Kendi içinde kabullendiğini biliyorum. Sen de bildiğin sürece bana 'abi' demesen de olur ufaklığım. Ben seni yine her zaman çok seveceğim ve ömrüm yettiğince koruyacağım." ... Küfür argo bulunur. Klişeler olur mu bilmiyorum ama elimden geldiğince olmayacak. Unutma sen yoksan bir kişi eksiğiz :) ♥️

Sabah birden odanın kapısı açıldı ve ben daha kalkamadan biri kollarımdan tutup silkeleyerek çıkardı yataktan. "Ne işin var senin kardeşimin yanında? Amacın ne senin?" Bağırmasıyla konuşanın en küçük abi Emir olduğunu anladım. "Ne gibi bir işim olabilir? Görmüyor musun, uyuyoruz." Onu alaya almam onu daha da sinirlendirmişe benziyordu. "Benimle dalga geçme! Neden kardeşim senin yanında? Ne amaçlıyorsun sen?" Bunları söylerken kollarımı daha da sıkıyordu. "Kolumu bırak!" diye çıkıştım. Cevap olarak daha da sıktı ve sırıttı. Ben onu uyarmıştım. Artık durmama gerek yoktu. Kolunu tutup büktüm ve tüm gücümle ittim. Beklemiyor olacak ki geriye sendeledi. Bu sayede benden uzaklaşmış oldu.

Karışan hayatlar ve abiler klişesidir.

Acıları henüz çok yeniydi. Asla eskimezdi ki zaten. Hep yenileri açılırdı yerine. Bir anda her şeyin boşa olduğunu öğrenmişti ama o. Acılar, ağrılar ve gözyaşları... Değmiş miydi, acıları hayatının her noktasına? Bir ayna kaç defa kırılabilirdi? Bir çöptü onun hayatı. Kimse değer vermezdi ona. Ruhu paramparça bir kızdı o. Hastanede yanlışlıkla karıştırılmış, sıradan bir kız çocuğu. Ya da gerçekten yanlışlıkla mı olmuştu?

Petunya; 'Umudunu kaybetme.' 'Herkesin bir umudu vardır. Bir savaşı, bir kaybedişi, bir acısı, bir yalnızlığı, Bir hüznü... Çünkü herkesin bir gideni vardır. İçinden bir türlü uğurlayamadığı.' Benimde hep bir umudum vardı, hep bir bekleyişler ile geçirdiğim on yedi yılım vardı. Verdiğim bir savaş vardı, yaşadığım onca acıya rağmen tek bir nefes için, hayallerim için verdiğim bir savaşım vardı. Kaybedişlerimde vardı, on yedi yılım gibi mesela. Hep bir yalnızlığım, bir hüznüm, bir sevgisizliğim vardı. Sevginin nasıl bir duygu olduğunu hissetmediğim, ailenin ne olduğunu bilmediğim bir hayat yaşamışlığım vardı. Kısaca.. Hayatın benden çaldığı hiçbir zaman uğurlamayacağım bir on yedi yılım vardı. |230521|🍂