İLK BİR KAÇ BÖLÜM KİTAP FİNAL VERİNCE DÜZENLENECEKTİR. İLK KİTABIM YAZIM YANLIŞI VEYA CÜMLEDE HATA OLURSA KUSURA BAKMAYIN DİKKAT ETMEYE ÇALIŞIYORUM ELİMDEN GELDİĞİNCE. ~ Mihriban Aras, geçmişi trajik şekilde unutan ve hayatına ailesinin kaybından sonra devam etmeye çalışan genç bir kadın. Üniversite yıllarında sonra ülkesine döner ve amcası ile yaşamaya başlar. Her şey çok iyi gidiyor diye düşünürken bir anda yıllardır boş duran yan eve bir aile taşınır ve aslında herşeyin yeni başladığı. Taşların yeniden oturtulması gerektiği anlaşılır. Alparslan Demir, zengin ve normal bir ailede büyümüş bir adam. Kendisi medya da iş insanı sanılırken aslında bordo bereli tim komutanı ve yıllardır çocukluk aşkı olan kadını arıyordur. Ailesinin yeni evine gittiğinde aslında yıllardır aradığı kadını bulur ama atladığı bir şey vardır. Kadın adamı hatırlamıyor. Adam kadını unutamıyor. ~ Kucağındaki kızı daha sıkı tuttu küçük kolları, bahçenin bir köşesine geçti. "Şşt... tamam küçük kız ben yanındayım korkma." Mihriban'ın küçük elleri, Alparslan'ın tişörtünü tutmuştu sımsıkı. Alp kızın korktuğunu anlamıştı ve b bu yüzden daha da sıkı tutu. Mihriban, Alparslana tutundu. Alparslan, Mihriban'ı sımsıkı tuttu. Kader ağlarını iki küçük çocuk için örmüştü. O gece birbirini kazanan iki küçük çocuk. Yıllar sonra bir arada olucaklar belki de... Mihriban, bir gecede her şeyini kayıp etmişti... Alparslan, bir gecede büyümüştü küçük kız için... ~ YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR!❌ ÇALINMA V.B. DURUMLARDA ADLİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR. KİTAPTA GECEN KARAKTERLER VE OLAYLAR KESİNLİKLE KURGUDUR.

Yalanlarla yoğrulmuş bir zihin.. Hayatını başkalarına adamış bir ruh.. Ve onların hikâyesini başlatan bir evlilik. Farklı dünyalarda yetişmiş iki insan, aynı çatının altında hangi duygulara tutunabilir? Önyargılarla başlayan bu yolculuk, aşka mı çıkardı, yoksa büyük bir yanılgıya mı? Bir bebeğin kurtarılamayan solukları, nefreti aşka dönüştürebilir mi? Peki ya iki farklı ruh, birbirine uyum sağlamaya çalışırken kendi varlıklarını kaybederse? Ama oyun sandıklarından daha büyük, kayıplar tahmin ettiklerinden daha ağırdı. Gerçekler ortaya çıktığında, hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Ve şimdi karar zamanı... Bak, bu son perde... Oyun çoktan bitti. Gerçeklerle yüzleşme vakti. Maskeler düştüğünde, Aşk küllerinden yeniden doğabilir mi? Yoksa bu, kaçınılmaz bir yıkımın habercisi miydi? Not 🔖: !Elemkârâne isimli çıkarılmış ilk kitaptır.! Yayınlanma Tarihi: 29.07.22

"Fazla takıntılı olma, geçmişe takılı kalırsan geleceği göremezsin." Dedi gözlerimin en derinlerine bakarak. "Yanlış düşünüyorsun, geçmişi unutmam imkansız, geçmişi unutan gelecekte kaybolur." Dediğimde küçük çaplı bir kahkaha dudaklarından dökülüverirken yanlış bir şey mi söyledim diye düşünüyordum. "Bir soru sorabilir miyim?" dedim onun bu hallerini bir daha göremeyeceğimi düşünerek. "Sor," "Geçmişi unutan gelecekte kaybolur ise, geçmişi silen gelecekte ne yapar?" Dediğimde elindeki içkiyi masaya koyup yüzüme doğru yaklaştığında bu soruya ne cevap vereceğini çok merak etmiştim. "Bu soruyu zamana bırakalım o cevaplasın, olur mu?" "Olur." 🍁 En yakın arkadaşı İrem yüzünden akıl hastanesinde senelerce yattığını öğrenen Anna, elindeki mektup sayesinde gerçekleri öğrendiği an hastaneden kişilik bozukluğu yaşayan arkadaşıyla beraber kaçar, saatler sonra gittiği mekanda bir adamla tanışır ve olaylar başlar. Dipnot: Kitapta her şey 8. Bölümde başlıyor. 23.07.22 # 1- gecemavisi 10.03.23 #1- kaygı 11.04.23 # 1- baskı 18.07.23 #1- şarkı

Ben savaş uçağı pilotu Hüma, bu hikayede yaşanan olaylar tesadüf değil. Tesadüf değildi, yaşadıklarım tesadüf değildi. Çektiğim hiçbir acı, döktüğüm göz yaşı, attığım çığlık, hissettiğim yalnızlık tesadüf değildi. Unuttuğum o iki yıl her ne yaşandıysa bugünüme yansıyordu.. tesadüf değildi ben baş karakterdim, bu senaryo benim için yazılmıştı. Herkesin benim üzerimden çıkarı, elde etmek istedikleri vardı. Oyunun içinde oyun vardı. Başrol bendim, senaryo benim için yazılmıştı. Ya onun dokunuşu? Sırtında gezen parmakları, gülüşü, kokusu onlarda mı sadece bir plandı? Gerçek miydi? Tenime çarpan nefesi? Ya gözleri, bakışları onlarda mı plandı? Kalbimi mi kıracaktı? Yine beni mi harcayacaklardı? O özlediğim adam, ardımda bıraktığım adam aynı adam mıydı? Beni göğüsün de uyutan, kendiden bile koruyan, ufacık zarar görsem yeri göğü karşına alan adam, o sırtımı döndüğüm adam aynı mıydı? Attığım adım, aldığım nefes bile tesadüf değildi. Çevremde dönen bu planlı palavralar ne içindi bilmiyordum ama bulacaktım. "Tek gerçek sensin, yalanların ortasındaki o gerçek. Bilinmezin ortasındaki o aydınlıksın. Canımdan can aldın ama bilmiyorsun, sen benim canımdın.." ~A.Y. ~ Daha yeni iyileşip, görevine geri dönen Ayla.. bu acıyla nasıl başa çıkacak? Gerçeği bulabilecek miydi? Tesadüf değilse neydi? Kalbini bir başkasına açabilecek mi? Tekrar birini sevebilecek mi? Uğrayacağı ihanetlerin altından kalkabilecek mi? Tekrar gülebilecek mi? Gelin bu hikayeyi beraber okuyalım. TASLAKTIR, DÜZENLEMEYE ALINACAKTIR.

Bir katil düşünün.. duygularını bitirmiş, tüm benliği bir hiç olmuş bir kız nehir. O hep karanlık sularda boğulmuşken artık karanlığı kendine arkadaş edinmiş ve bu yolda yalnız yürümye devam ediyor... Babası tarafından şiddete alıştırılmış bir kız çocuğu. Elinde oyuncak bebek olması gerekirken silah vardı neden? Bir gün onu merhameti sınamıştır, bir katil merhametli olabilir mi? O çift gözler baba diye ağlarken o kendi babasını da öldürmüştü. Bir insan kendini babasını öldürecek kadar ileri gidebilirmiydi? Polis.. kartal akat bu işin peşine düşmüş ve kendi geçmişi aksine merhametli bir polis.. sizce, Aşk mı daha ağırdır yoksa adalet mi? Kartal ise bu seçim ile sınanırken kendini nehrinin derin sularına attığının farkında değildi. 'Bir kız nasıl hayatını mahveder biliyor musunuz? İlgiyi dışarıda aradığında. Denize atılan yem gibi derinlerde ilgi ararken avlandığını fark etmeden kendini ölüme atar.' Bu hikaye bir polis ve bir katilin hikayesiydi Bu hikaye nehirin derin sularının hikayesydi. Bu hikaye mahkûm oluşun hikayesydi...

Kötülüğün çürütülmediği yerde iyilik yeşeremez! Sevginin alevlendirilmediği yerde acı sönemez! Yürümedikçe koşmak hedeflenemez! Yaşanmışlıkların üzerinden 5 yıl geçmişti. Hayatlarında değişen tonlarca şey vardı ama yine de sanki kendilerini dönüp dolaşıp aynı yerde buluyorlardı. Kişiler farklı, yalanlar üzerinde oynanmıştı. Acılar aynı, zamanlar farklıydı. Yalanların getirdiği ihanet ve zorluklar, ölümü ve aksiyonu beraberinde sürükledi.

2048, Haziran'ında Dünya'nın daha iyi bir yer olacağını söyleyen tüm bilim adamları sözleri altında ezilip ölmüşlerdi. Başta Türkiye olamak üzere bütün ülkelere yayılan ölümcül olmakla beraber başkalarına zarar vermeyi de sağlayan N-230 virüsü yıllar içinde azaltılmış olmasına rağmen hala aralarında dolanıyordu. 2050 yılında Ankara'nın zengin ailelerinden biri olan kumhatlar ailesi bu hastalıktan korunmak için güvenlikli bir alanda, güvenli evlerinde yaşıyorlardı; alt tabakalarla aralarında olan bariyer sayesinde. Hastalığın aşısını üreten kumhatlar çifti dünyaca ünlü bilim insanları olmuşlardı. Kendi ülkeleri başta olmak üzere dünyaya rahatlığı geri getirerek kahraman olmuşlardı. Ocak 6 da Kumhatlar'ın en büyük kızlarının doğum günü vardı. Ancak karı koca yurt dışına, iş gezisine çıkmak zorundaydı. Ev boşaldığında yapılan doğum günü partisi evi kalabalıklaştırmıştı. O özel mülke ne hastalık girebilirdi, ne de Dünya'nın en büyük yılanlarından biri olan anakonda! Ama şimdi ikisi de o evdeydi... Bir de üstüne devletin eve kapanma programı o gece aktif olduğunda, üç kötülük bir kafeste tıkalı kaldı: deney yılanı, ölümcül hastalık ve insan!

(1) Matthew Curtis, tek gecelik ilişkileri severdi ama Veronica Wood'un ona hissettirdikleri birkaç saate sığamayacak kadar sıra dışıydı.

Zarflar, isimsizler, suçlular, suçsuzlar, yalancılar ve kayıplar. Kara lekeler bir iz gibi üzerimize yapışacak, ölüm bize hiç yakışmayacak. Toprağın bile ağladığı bir mezarlık düşünün, o an bizim içimiz kan ağlayacak. Katil aramızda ama onu bulamıyoruz. Maskesini hiç çıkarmıyor ya da maske ona hiç yakışmıyor. Bu hikâye de kimse elzem değil. Bilinmeyen Numara; Her gün biri ölecek, hızıma kimse yetişemeyecek. Ben W, maskem yüzümde daima kalacak. Bir not. ASLINDA KİMSE GÖRÜNDÜĞÜ KADAR MASUM DEĞİL. Bu hikâye 2020 yılında kurgulanmış, 11 Mart 2023'de yayınlanmıştır.

Sefilist. Yalnızca sefil bir sefilist.