"Kalbimizin en derinlerine gömdüğümüzü zannettiğimiz acılarımız, ansızın bir sızı bastırır ya göğüs kafesine, nefesini keser, canını yakar. Saç telinden ayak tırnağına kadar. Tarifi yoktur o acının. Yaşamak gerekir, ama yaşayan, bir daha asla eskisi gibi olmaz." Bazen düşünüyorum. Acı mıydı insanı büyüten? Yoksa büyümek miydi acının ta kendisi. 8 yaşında bir çocuğu, sanki 100 yaşındaymış gibi yorabilecek kadar zalim miydi kaderin tokadı? Ben Arif Güloğlu... Benliğimi yitirdiğim bu zifiri karanlıkta hep bir çıkış yolu aradım, ama nafile. Yıllardır Sıkışıp kaldığım bu labirentte umudumu bir an olsun kaybetmeden çıkış yolu aradım. Her hüsranla pes edeceğim an, daha da hırslandı içimdeki çocuk. Ama artık o bile pes etmeye meilliyken, ansızın bir çift Ela göz belirdi karanlığın tam ortasında. Ve işte, tam O an hissetmiştim çıkışı bulduğumuzu.

arif bir kazada ailesini kaybeder ve başka aile tarafından evlatlık edinilir. ailesinde bir sorun yoktur ama abisi son günlerde farklı davranmaya başlar...

"Bir Çikolatalı Kek'in geçmişimi ve Ela Gözlü Çocuğu hatırlatacağını nerden bilebilirdim ki?" ! UYARI: AĞIR SMUT YOK!

Okulda konuşmauıp tek yapmak istediği şey resim ile ilgilenmek olan Cenan bir gece grafiti yaparken kaykaycı bir çocuk görür... (2. BÖLÜMDE RAHATSIZ EDEBİLCEK KONULAR!)

Bir yılbaşı partisinde tanışan ve cennette 7 dakikayı sonsuz bir cennete kadar götüren 2 genç.

Hepinize selammm öncelikle hikaye yayınlamayı nasıl kararlaştırıp yaptığımı bilmiyorum eğer sevilirse yeni bölümler de gelecek. Elimde bir kaç taslak var onları yayınladıktan sonra devamı gelecek. İYİ OKUMALARRR...:)

Cenan kampüs başkanı olduğu için müdür ondan bütün sınıfların konferans salonuna inmesini ister, Cenan girdiği sınıflardan birisinde Arif'e gözü takılır ve ondan ilgi almak istediği için onu gizliden zorbalamaya başlar...

çok bekledim bunu inan, aç bana yüreğini.

Cenan,koşarak arif'in odasına gitti.Her yeri taradıktan sonra, masanın üstünde bir mektup buldu ve elleri titreyerek, mektubu okumaya başladı. Cenan'ım,eğer bu mektubu okuyorsan belli ki ben çoktan gitmişim. Özür dilerim veda etmediğim için,bende isterdim veda etmek sana,ama elim,kolum bağlıydı.Seni sevdiğimi söyleyemedim.Sana veda edemedim.Yapamadım,seni o damatlıkla görünce içim o kadar acıdı ki,keşke senin düğününde,senin şahidin olmasaydım.umarım bana kızmamışsındır cenan'ım,inan ki mecburdum, seni çok sevdiğimi,ve ömrüm boyunca da seveceğimi bil, çünkü ben,bu aşktan gidiyorum... unutma ki,ne zaman istersen aynı yerdeyim ben,kalbinde... seni seven arif'in... Cenan,sinir krizi geçirerek içerideki bütün eşyaları kırıp döktü,eline cam batmıştı ama umrunda değildi,şuan aklında bir sürü soru varken,elinin acısını umursamadı,yere çömelerek ağlamaya başladı,ellerini kravatına götürüp, gevşetti."seni sevmeyi isterdim arif'im,ama yapamadım,keşke bu durumu daha önce fark etseydim" dedi mektuba bakarak. "işte o zaman her şey farklı olurdu"

"Altın" ve "Gümüş","Maden"deki "Kömürler"den kaçıyorlar.Ama geçmişinden ne kadar kaçarsan kaç,o hep seni bulur.