Απρίλιος 1967 Ήταν Άνοιξη, ξημέρωνε μέρα Παρασκευή και ξάφνου όλα έγιναν ζοφερά. Ήταν Άνοιξη, η τελευταία. Ξημέρωσε Παρασκευή και έκτοτε μας τύλιξε σκοτάδι. Και απελπίστηκα, ώσπου διάβασα, ότι μετά το σκοτάδι, έρχεται πάντα το φως. Πράξη πρώτη: Θα ονειρευτώ τις μέρες του φωτός και ξάφνου θα είναι πάλι Άνοιξη. Φεβρουάριος 1973 Κι όταν σε είδα για πρώτη φορά, χαμογέλασα και σκέφτηκα ότι μέσα στο καταχείμωνο με βρήκε η Άνοιξη. Ξάφνου ευτυχία με πλημμύρισε και ευχήθηκα αυτό που ένιωθα ποτέ να μην τελειώσει. Πράξη δεύτερη: όλη η ελπίδα του κόσμου γεννήθηκε στα μάτια σου. Νοέμβρης 1973 Βράδυ Παρασκευής, ξημέρωνε Σάββατο, και εσύ βρισκόσουν απέναντι μου. Με κοίταζες με όλο το φως και το σκοτάδι που είχες μέσα σου, και ξάφνου σκέφτηκα ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα. Ώσπου το χέρι σου σηκώθηκε, τα συνθήματα έπαυσαν, το βλέμμα σου με απαρνήθηκε. Η τελευταία πράξη είχε ήδη γραφτεί: η ελπίδα πεθαίνει πάντα πρώτη, τη σκότωσες εσύ, μαζί με εμένα. Φαίδρα - Πέτρος All Rights Reserved 2025 ©

Στην Αθήνα του 1967, όταν το καθεστώς έχει πλέον αλλάξει και την εξουσία τη έχει ο στρατός, η νεαρή Aria Bianci αναγκάζεται να μετακομίσει από μια δημοκρατική χώρα, την γεννήτορά της Ιταλία στην Ελλάδα. Ο πατέρας της είναι διπλωμάτης κάτι που χρειάζεται η Ελλάδα για να κρατήσει το κύρος της Με αφορμή την αποδοχή της στην Λυρική Σκηνή και την αρρώστια της γιαγιάς της και την διπλωματία του πατερα της έρχεται αντιμέτωπη με την κατάσταση της Ελλάδας. Είναι μια ελεύθερη κοπέλα, ειρωνική και αψηφά με το βλέμμα της την εξουσία. Πίσω από όλα αυτά κρύβονται τα μυστικά και οι πόθοι της, κάποια ίσως έχουν δύναμη και κάποια όχι Ο πιο πιστός αξιωματικός με πολιτική επιρροή, Ανδρέας Καραμανιδης, ζει για μια μόνο αγάπη : την αγάπη προς την Ελλάδα, την πατρίδα του. Γαλουχημένος με πίστη και υπακοή στο καθήκον του δε είχε αμφιβάλει ποτέ για τις αποφάσεις του. Μέχρι που γνώρισε την κόρη του παιδικού του φίλου, την Aria Πόσο αντέχει ένας άνθρωπος να αγαπάει δύο πατρίδες; Και τι θυσιάζεις όταν η καρδιά σου χτυπάει σε δύο μέτωπα; Η άγρια θάλασσα και η ήρεμη θάλασσα έλκονται και καίγονται

Τι κι αν είμαστε όλοι αμφιθυμικοί; Τι κι αν υπάρχει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο νησί της Αμμουλιανής που έχει σε κάθε συρτάρι και σε κάθε αφράτη λευκή πετσέτα σκέψεις μιας αμφιθυμικής; Μα ας τα πάρουμε από την αρχή... Αμφιθυμία: όταν ένα άτομο διακατέχεται από δύο αντικρουόμενα συναισθήματα. Ας παλέψουμε λοιπόν μέσα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Είτε μόνη... είτε με παρέα.

Η Λυδία, 19 ετών, θέλει απλώς να ξεφύγει. Από τον καύσωνα της Αθήνας, τη φασαρία, τις προσδοκίες. Κυρίως όμως... από τον πρώην της, που της έκανε τη ζωή κόλαση. Όταν η θεία της της προτείνει να περάσει το καλοκαίρι στη Μάνη, βοηθώντας στο μικρό ξενοδοχείο της, η Λυδία δεν το σκέφτεται δεύτερη φορά. Τρεις μήνες. Μια νέα αρχή. Σε έναν τόπο που δεν τη γνωρίζει κανείς. Μόνο που η μικρή πόλη δεν είναι τόσο ήσυχη όσο φαίνεται. Και κάπου εκεί ζει ο Στράτος. 31 ετών. Αντικοινωνικός. Σκληρός. Ένας άντρας που όλοι αποφεύγουν. Ένα παρελθόν που κανείς δεν αγγίζει. Οι λίγες κουβέντες που ακούγονται για εκείνον είναι περισσότερο ψίθυροι παρά λόγια. Φήμες. Σκιές. Μυστικά. Η Λυδία τον συναντά τυχαία. Τον περνά για απότομο, ίσως και αγενή. Ύστερα ακούει τις ιστορίες. Μετά... αρχίζει να βλέπει από μόνη της. Και καταλαβαίνει πως τίποτα δεν είναι όπως το λένε. Και όσο το καλοκαίρι προχωρά, εκείνος γίνεται το μόνο που δεν μπορεί να ξεχάσει. Ακόμα κι αν ξέρει πως ό,τι ξεκινά στην άκρη του κύματος... μπορεί και να πνίξει.

Αέρας - θάλασσα Αίμα είχε πέσει στην λίμνη των κύκνων την 21η Απριλίου του 2019 στην Opera Garnier της Γαλλίας. Κανείς δε έμαθε το πώς δολοφονήθηκε η νεαρή Annie, οι χορεύτριες εκείνη την ημέρα πενθούσαν. Πήγαν κόντρα στον καλλιτέχνη που χόρευαν Η Περσεφόνη μαζί με την φίλη της μετακομίζουν στην Ιταλία, συγκεκριμένα στην μαγευτική Ρώμη καθώς γίνονται αποδεχτές στην σχολή μπαλέτου Ένα βιβλίο θα χρειαστεί μόνο, για να γνωρίσει τον αέρα της, αυτόν που θα την κυνηγάει ακόμα και όταν του ξεφύγει Ο νεαρός με το όνομα του αρχαίου νεαρού πολεμιστή, ονόματι Αχιλλέας είναι μέλος της ορχήστρας της Ρώμης. Ο μουσικός εκφράζεται μέσω του πιάνου γιατί κανείς δε καταλαβαίνει τα λόγια του Την κατάλληλη στιγμή και οι βρέθηκαν σε ένα βιβλιοπωλείο και η Anna - Karenina του Tolstoy ήταν αυτή που τους ένωσε Μην ξεχνάς κάτι : η θάλασσα είναι ένα νερό που τρέχει και ο αέρας είναι αυτό που την κυνηγάει Τα τρένα τρέχουν και αλλάζουν σταθμούς, όπως και τα καράβια λιμάνια Οπως στις ταινίες Η μούσα και ο καλλιτέχνης (Περσεφόνη - Αχιλλέας)

Σταύρωσα τα χέρια μου και έτριψα τα μπράτσα μου Κρυώνω πολύ άλλα σιγά μη του έλεγα Γιώργος "Μη περιμένεις να σου δώσω το φούτερ μου σαν φλώρος να μην ήσουν τόσο ξεροκέφαλοι να έπαιρνες" Πριν προλάβω να απαντήσω έβαλε μπρος το αμάξι Γαμώ πονάει τόσο το κεφάλι μου που αρχίζω να ζαλίζομαι Ξαπλώνω στην θέση και βάζω το χέρι μου στο κεφάλι Ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε τόσο απότομα που αν δεν φορούσα ζώνη θα είχα βγει από το αμάξι Και άρχισε να κοπανάει το χέρι του στο τιμόνι Εγώ τον κοίταγα χωρίς να καταλαβαίνω τι γίνεται Με μια κίνηση έβγαλα την ζακέτα και μου την έδωσε

Μετά από τέσσερα χρόνια στην Κρήτη, η Ηλιάνα επιστρέφει στην Αθήνα. Ίδιο σπίτι, ίδια γειτονιά, παλιές φίλες... αλλά τίποτα δεν της φαίνεται πραγματικά ίδιο. Και στην τελική, ούτε κι εκείνη είναι πια η ίδια. Μπαίνει σε ένα νέο σχολείο, στη Γ' Λυκείου - εκεί που όλοι έχουν ήδη βρει τη θέση τους. Εκεί που πρέπει να προλάβει τα μαθήματα, τις νέες ισορροπίες, τις παλιές φιλίες... και μια παρουσία που κάτι της θυμίζει επικίνδυνα. Ένα βλέμμα. Μια φευγαλέα στιγμή. Και ξαφνικά, όλα αλλάζουν. Μερικές ιστορίες δεν τελειώνουν. Απλώς κάνουν ένα διάλειμμα.

Όταν η Freya επιστρέφει στη Μπριζ, τίποτα δεν είναι πια όπως πριν. Εκτός από εκείνο το σημειωματάριο. Και ίσως... τον Kai. Μια ιστορία για το τι σημαίνει να χάνεις, να θυμάσαι και για δευτέρες ευκαιρίες. 🌙