Karanlık bazen dışarıda değildir insanın içindedir. Alara, her gece aynı kâbusun içinde boğulurken, gerçeğin rüyalar kadar ürkütücü olabileceğini öğreniyor. Çizimlerinde huzur ararken, ellerine sinen mürekkep artık bir sığınak değil, geçmişin izlerine dönüşüyor. Babasının gölgesiyle dolu bir evde, sessiz bir savaş veriyor. Her kelimesi susturulmuş, her hayali yargılanmış bir kız... Ama içindeki ses artık susmak istemiyor. Karanlık onu çağırıyor - belki yok etmek, belki de özgür bırakmak için. Bir gün her şey değişiyor. Bir yabancının sesi, alışık olmadığı bir sıcaklık ve kalbinde uzun zamandır hissetmediği bir titreşim... Belki bu kez kader, sadece acı yazmak istemiyor. Ama aşk, bazen bir kurtuluş değil; yeni bir sınavdır. Ve Alara, karanlığın içinde bir ışık bulduğunda, o ışığın her şeyi yakabileceğini çok geç fark edecek. Karanlık başlıyor ama bu kez içinde bir kalp atıyor.

Saf bir kadın intikam ateşi ile yanıyorsa demeki sorun büyük. Hele bir avukat adam öldürmeye çekinmiyorsa

#gerçekaile #mafya #aksiyon #aşk #ayrılık konuları içerir BU KİTAPTA ŞİDDET UNSURLU SAHNELER YER ALMAKTADIR. "Onları bulmak için burada kalmam lazım" "Benimle evlenerek?!" "Mecbur değilsin,seni buna zorlamam ama eskiden neden evlenmek istedin,bunun cevabı sana yardımcı olmaz mı?" Düşündü ve "Evet"dedi uzun bir sessizlikden sonra. Gürültüsüz,sakin ancak kendi içinde fırtınalar kopartacak güçlükte bir evet. "Eskiden neden seninle evlenmek istediğimi sorguladım ve buna gerek kalmadığını fark etmem uzun sürmedi.Şimdi daha güçlü nedenlerim var.Seninle evlenirim Meryem el-Mısri" Kaşlarım havalandı.Adımı tam anlamıyla biliyordu. "Benimle evlenmeyi kabul ettiğin için teşekkür ederim" Gülümsemesi genişlemişti. Yüzüm düştüğünde onun hakkına girdiğimi düşünmeye başlamıştım. "Sorun nedir?" "Ben özür dilerim" "Neden,niye ki?" "Bak,beni yanlış anlamanı istemiyorum.Hakkına giremem,kalbini hiç kırmak istemiyorum.Seninle evlenme nedenimi iyice anladın değil mi?" Bakışları kısıldı ve sorgularcasına bana bakıyordu. "Benden sana gerçek anlamda kadın olmaz...bunu biliyorsun değil mi?" Göğsünü şişirecek kadar derin bir nefes aldı ve başını salladı. Biliyordu. "Farkındayım Meryem,senin kocana sadık bir kadın olduğunun da,niyetinin de,benimle neden evlenmek istediğinin de farkındayım" "Bunlara rağmen hala kabul ediyorsun yani öyle mi?" "Bunlara rağmen,her şeye rağmen.Kabulumsün." Şaşırdım.O da devam etti. "Sana dokunmam,bakmam,istersen ayrı evde kalırım.Rahat ol,benden sana zarar gelmez.Ne zaman ki kocan gelir,sen ailene kavuşursun...de ki ayrılalım.Seni Yusuf'un eline bırakmazsam namerdim.Ağzından çıkacak tek bir söz tamam mı?!" Gülümsediğimde uzun zaman sonra tekrar güneş doğdu sanki. 🤍 "Antım olsun,Yusuf hayattaysa ve şu kapıdan girse onu...onu gönderirim.O benim avuçlarımda saklayacağım bir kuş değil d

"Bazı yaralar şikâyet ettirmez insana" Bir sır, bir kayıp, bir aşk... Beş yıl önce biten hikâye, yeniden başlamaya hazırlanıyor. Ama geçmişin yükü, geleceğin önünde duruyorsa... Kim daha güçlü çıkacak: kalpler mi, kader mi? "Çünkü bir kere kaybettiğin birini, bin kişilik sessizlikte bile tanırsın"

Ablasının ölümünden 1 hafta sonra gelen e-posta, hayatını geri dönüşü olmayan bir yola sürükler. Livya bunun ağırlığıyla baş etmeye çalışırken ablasının yazdığı bir mektup, Göktuğ ile yollarını birleştirip anlaşmalı evlilik yapmasına sebep olur. . Etrafıma bakınarak düşündüm. Neden bu kadar rahat davranıyordu ki? "Tamam ama bunu nasıl yapacağız?" Bana bakarak gülümsedi. "Evleneceğiz."

Çocuk daha yeni yirmisine girmişti .Her şey mutlulukla dolup taşacakken, beklenmedik bir vedayla yarıda kaldı hayatı. Bir dostun soğuk toprağa düşüşüyle geride kalan her şey ,yarım kalan kahkahalar, tutulamayan eller ve asla bitmeyecek bir kaderin hüznüydü. Harun, yirminci yaş gününden sonra bir daha asla toparlanamadı. Yıkıldı, ayağa kalktı belki, ama her kalkışında daha derin bir çukura yuvarlandı. Düştüğünde kaldıracak kimsesi yoktu. Elini uzatan her şey bir duman gibi dağılıyor, onu biraz daha yalnız bırakıp gidiyordu. Arkadaşının ölüm haberi, kalbini delen bir kurşun gibiydi. O günden sonra mutluluk, bir daha uğramamak üzere terk etti kalbini. Yerini sonu olmayan bir hüzün kapladı. Bu hüzün, onun gölgesi oldu. Her adımında, her nefesinde, onu takip etti. Düştü, kalktı, savaştı, ama nihayetinde yine kaybetti. Kalbi, artık huzurun uğramadığı, kilitli bir kapıydı. Ta ki o mavi gözlerle karşılaşana kadar. Bir rüyadan fırlamışçasına çıkmıştı karşısına. Bakışları, uzun zamandır kaybolduğunu bile unuttuğu bir sıcaklığı taşıyordu. O mavi gözlerde, kendini buldu Harun. O mavi gözler, onun huzuru oldu. Rüyasında gördüğü, belki de hiç var olmayan o kıza tutuldu. Bu, hayata tutunmasını sağlayan tek gerçek umut oldu. Dipteki karanlıkta, ona doğru süzülen bir ışıktı...

Uyarı: Bu kitap da rahatsız edici öğeler bulunmaktadır. Şiddet, yetişkin içerik, istismar, cana kast etme, intihar, uyuşturucu gibi konular bulunmaktadır. Kitapta bunların hiçbirini özendirecek bir yorum bulunmamaktadır. Kitap, bu öğeleri temizlemek isteyen insanları konu almaktadır. Yaşanan tüm olaylar ve kişiler hayal ürünüdür. Kitabı buna göre okumanızı rica ederim. "Geçmiş her zaman gömülmez. Sadece bekler, doğru zamanı ve doğru kişiyi." Azelya dayak ve şiddetin hakim olduğu yuvasından kaçtıktan yıllar sonra tekrardan köyüne döner. 'Evim' dediği mezarlık ziyaretinde ise hatırlamadığı geçmişi ona bir fotoğraf uzatır. Bu fotoğraf babasına gençliğine aittir. Ama bu fotoğraf, geçmişten gelen bir hatıra değil; karanlık bir davetin anahtarıdır. "Geçmişine karşı savaşmak için ekibime katıl." diyor adam. Azelya bu daveti kabul ettiğinde, sadece kendi hikâyesini değil, çürümüş bir ülkenin kanlı sırlarını da aralamaya başlar. Türkiye, artık tanınmaz bir halde; uyuşturucu yasallaşmış, medya susmuş, insanlar sessizce yok olurken bir adam gölgelerde hüküm sürüyor: Mahi. İhanetin gölgesinde sıkışıp kalmış savaşçılardı onlar. Hem ülkenin aydınlık tarafını görecekler hem de geçmişlerinin karanlık tarafıyla yüzleşeceklerdi. Karanlık, derinleştikçe gerçek yüzünü gösterir. Ve bazı yüzleşmeler... ölümcül olabilir.

Halısahada eksik adam olduğu için rastgele numaralara yazan bir adam ve futboldan dahi anlamayan kız... Siz: Manyak mısın nesin Seni tanımıyorum etmiyorum Oynamayı da bilmiyorum +0530*******: Tamam defansa yazıyorum sizi "Bu kişiyi engellediniz." Tamamıyla yaz havası veren bir kurgu ✍🏻