Her ev bir yuvadır sanılır. Ama bazı evlerde aşk hiç doğmaz, renkler körleşir... Renklerini kaybetmiş bir ev. Konuşmayan kalpler, susan gözler ve bastırılmış duygularla dolu bir yaşam. Her şeyin tonu vardı bir zamanlar... belki de hiç yoktu. Ta ki biri gelip içlerindeki fırtınaya isim koyana dek... Hepsi birleştiğinde ortaya çıkan o tek kelime: AŞK. Ama herkes aşkı hissedemez. Bazıları önce renk körü olduğunu fark etmelidir... Bazen birini sevmek için sadece bir renge değil, tüm duygulara dokunmak gerekirdi. Aşk, griydi. Ve gri, herkesin gözle göremediği bir renkti...

❝Üç ay, sonsuzmuş gibi hissettiren bir aşkı yaşamak için yeterli miydi?❞ Hazırlık sınıfında tanışan beş arkadaş, üniversiteden mezun olmadan önceki son yazlarını birlikte geçirmek ve unutulmaz kılmak için bir plan yaparlar. Ancak hayat onlar için çoktan bir yol çizmiş, kendi planını yapmıştır. Kırmızı bir iple birbirlerine bağlanan Defne ve Zahir Feza ise hayatlarında ilk kez birbirlerine bu kadar yakınlaşmışlardı. Önlerinde kocaman bir yaz, birlikte geçecek zamanlar vardı. Sadece üç ay, sonrası yoktu. Ya da var mıydı?

Spordan nefret eden bir dergi editörü, futbolla ilgili yazı yazmak için görevlendirildiğinde takımın kaptanı ile ufak bir anlaşma yapması gerekecektir. Ama karşısında büyük bir engel çıkar. Ya yıllarını verdiği ve kariyerinde önemli bir basamak olan dergisinin editörlüğünü bırakacaktır ya da bu ukala takım kaptanına bir dönem katlanmak zorunda kalacaktır. Çok fazla nefret aşktandır. Biri sahaları yakarken diğeri kalemiyle kavuracaktır. Peki işin sonunda ikisinin de kariyerleri ve birbirleri arasında kaldığı zaman geldiğinde seçimi kadere bırakmak ne kadar doğru olur? Unutmayın, aşka açılan savaşın kazananı olmaz. ****************************************** Evett uzun süredir fanfiction yazmıyordum. Çok hızlı gelişen bir kurgu ve kendimi bu çifti yazarken buldum. Hazır şu sıralar adından çok bahsediliyorken neden bu hikayeninde yıldızı Kenan Yıldız olmasın ki? Keyifli okumalar✨

Hiçbir portre tek bir fırça darbesiyle mahvolmaz. Kendi hayatımın portresinde geçmişimin ve hatalarımın fırça darbelerini görüyorum. Ve görmemek için gözlerimi kapatıyorum.

Bedenim tir tir titremeye başlamıştı. Gözlerim dolmuş neredeyse ağlayacaktım. Etrafta yeni yeni fark ettiğim geçmişe ait şeyler vardı. Tabelalar, arabalar, insanların üzerindeki kıyafetler bile... Kaza yaparken duyduğum gibi bir korna sesi duydum, acı bir fren sesi. Bu sefer gerçekten öleceğimi düşündüm. Ta ki belimden tutulup çekilene kadar. Kalbim daha önce hiç deneyimlemediğim kadar hızla atıyordu. O kadar hızlıydı ki göğüs kafesimde bir delik açacağını düşündüm. Avuç içlerimin arasında az önce beni ölmekten kurtaran adamın gömleği vardı. Gözlerim kapalı, başım ise göğsüne yaslıydı. Burnuma dolan sigaraya karışmış çam kokusu beni sakinleştirirken adrenalinin etkilerinin yavaş yavaş bedenimi terk ettiğini fark ettim. İnsanların bağırtılarını duydum. Sanırım az önce beni neredeyse ezmekte olan adama bağırıyorlardı. Göğsüne yaslandığım adamın sesi de onlara karıştı. Başımı kaldırarak ona baktım. Göz göze geldiğimizde zamanın durduğunu hissettim. Hayatını ve gerçeklerini araştırmak için aylarımı harcadığım adamın kollarındaydım. Kenan Mollaoğlu'nun kollarındaydım! * Araştırmacı gazeteci olan Liya Meryem Başer, üzerinde çalıştığı makalesini teslim etmesi için yirmi dört saatten az bir süresi vardı. Ancak aklına oturmayan ufak bir nokta, onu o makaleyi yayınlamaktan alıkoydu. Ofisinden ayrıldığı o fırtınalı gecede bir kaza yaparak geçmişe gittiğinde ise onu bekleyen kaderinden tamamen habersizdi. +18 içerik mevcut

'İleride kızım olduğunda ona asla okutmayacağım yazarlar listesi yapıyorum, dinlemek ister misin?' Nil elinde kahvesiyle mutfak penceresinin pervazına oturmuştu. Bir yandan telefonuyla oynayan Seçil'i izliyor bir yandan bacağını her sinirlendiğinde yaptığı gibi hızlı hızlı sallıyordu. Seçil başını telefonundan kaldırdı, eğlendiğini belli eden bakışlarla arkadaşına baktı. 'Evet, anlat bakalım edebiyat faşisti.' Nil sallanma temposunu arttırdı. Akşam güneşi arkasındaki pencereden süzülüp kumral saçlarını koyu bir altına boyuyordu. 'En başta kesinlikle Jane Austen var, çünkü bu dünyaya hiçbir zaman bir Fitzwilliam Darcy gelmeyecek. Artık erkeklerin kibirleri aslında haklı gerekçelere ya da kendilerini sakınma isteklerine dayanmıyor çünkü. Ya da, asla hata yaptıklarını kabul edip düzeltmeye uğraşmıyorlar. Hayat hatalarını düzeltmek için çok kısa.' Sinirle güldü. 'Ama aynı hayata kaç hata sığdırdıklarını duysan inanamazsın.' Seçil sırıttı. 'Bahsettiğimiz kişinin Özgür olduğunu düşünüyorum.' Nil'in yüzündeki ifadenin kendisini onayladığını görüp devam etti. 'Eh, onun yerinde kim olsa biraz kibirli olur değil mi ama? Herkes ona hayran, insanlar gözünün içine bakıyor, falan. Gerçekten gururlanabileceği bir sürü özelliği varken mütevazi olmasını bekleyemeyiz. Ki aslında, bunu en iyi bilecek olan da sensin. Sanki kırılmış gururun konuşuyor gibi hissediyorum. 'Evet haklısın.' dedi Nil. Sonra alayla burnundan nefes verdi. 'Onun gururunu hoş görebilirdim, eğer benim gururuma dokunmamış olsaydı.'* *Gurur ve Önyargı, Jane Austen

"Yer ve gök yer değiştirse..." "Sus lütfen," diye konuştum ellerimle onun kollarına tutunarak. Azer, sağ eliyle nazikçe çenemi tuttu ve hafifçe kafamı kaldırarak gözlerine bakmamı sağladı. "Yine de vazgeçmem senden," dedi yer yüzündeki tek gerçek buymuşcasına. "Öyle bir ihtimal yok." ••• •Yetişkin okurlar içindir. •Kitabın konusu ve kurgusu tamamen şahsıma aittir. Herhangi bir (ç)alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Geçmiş, sadece tarih değildir. Bazen insanın ait olduğu tek yerdir. Orkide Sonay, üniversite öğrencisi sıradan bir genç kadınken, büyükannesinden miras kalan gizemli bir madalyonla tüm hayatı altüst olur. Zamanın derinliklerine savrulan Orkide, kendini 19. yüzyıl İngiltere'sinde, aristokrasinin ihtişamı ve skandalların gölgesinde bulur. Ancak bu dünyada sadece kıyafetler ve kurallar farklı değildir; kökeni, kimliği ve kaderi de burada gizlidir. Büyükannesinin yıllarca sakladığı sırlar, ailesinin gerçek geçmişi ve zamanlar arasında dolaşan lanetli bir kadersel döngü, Orkide'yi kendi benliğini yeniden inşa etmeye zorlar. Aşkın en saf hâlini Christopher'da bulan Orkide, kalbini geçmişe bırakırken, bugünün zincirlerinden kurtulmak ister. Ancak aşk, sırlar ve fedakârlık birbirine karıştığında, hangi zamanı evi olarak seçecektir? ------------------------- "Beni bulduğun gün, doğum günümdü ve bir başıma çimenlerin üzerine çöküp evime gitmeyi dilemiştim. Saatler sonra gittiğim handa seninle tanıştık. Biliyorum geldiğimden beri evime büyükannemin yanına gitmek istediğimi söylüyorum ama" devam edecek gücü toplamak için kısaca duraksadım. "ama burada daha değerli bir şey buldum. Senin yanında kendime bir yuva buldum Christopher. Sen benim yuvamsın ve herhangi bir zaman dilimini ya da yeri burada senin yanında olmaya değişmem. Çünkü seni seviyorum," --------------------------- "Darmadağınık saçlarını, gözlerini, kahkahalarını, azmini, cesaretini, güçlü duruşunu... Aklına gelebilecek her şeyini seviyorum. Tüm benliğimle yalnızca sana aşığım Rory. Eğer buradan gidelim ve birlikte mutlu olabileceğimiz bir yer bulalım dersen her şeyi bırakır ve seninle her yere gelirim. Evine dönmenin bir yolunu bulursan peşinden o zamana da gelirim. Ben yalnızca senin yanında olmak istiyorum. " Wattpad ilk yayın tarihi: 04.07.2024

Eiddwen "Umutsuzluğun Gölgesinde" adlı kitaba tutkundu. Kitaptaki iyi karakterlerden ve başrollerin aşkından ziyade Caden ile ilgileniyordu. Yalnız...öfkeli...kitabın kötü adamı olan Caden. O kadar bağlıydı ki kitaba kitabın sonunu değiştirme şansı elde ettiğinde kendisini Caden'i kurtarmaya adayacaktı. (Dipnot: bir mangadan esinlendim. Konunun temelini oradan aldım ama devamında kendi istediğim gibi devam edeceğim.)