მინდა ეს ისტორია ყველამ წაიკითხოს💘

ერეკლე ჩვეულებრივი ბიჭი იყო, რომელიც არქიტექტურის ფაკუტლეტზე სწავლობდა და მამაკაცები მოსწონდა. ჯერ მარტო ამ ორი ფაქტის გამო შეიძლებოდა ჩაეთვალა, რომ საერთოდ არაფერში უმართლებდა ცხოვრებაში.

-მოგწონს?- სერიოზული ტონით მკითხა. -უკაცრავად?- გულის ცემა კვლავ აჩქარდა. -გიყვარს როცა კითხვას ორჯერ გიმეორებენ თუ მართლა არ გესმის? ჩამეცინა, -რატო მეკითხები? მეგონა საქმე გქონდა. -მოგწონს თუ იწონებ?- წინ ერთი ნაბიჯი გადმოდგა, მე ერთი ნაბიჯით უკან წავედი და ჩემდა უნებურად ეზოს გალავანს ზურგით მივეყრდენი. -მიპასუხე- სახე კიდევ უფრო ახლოს მოიტანა ჩემთან, გაბედული რომ ვყოფილიყავი აუცილებლად ვაკოცებდი, თითქოს მთელი ორგანიზმი მთხოვდა ამის გაკეთებას. -კი. -კი რა? -კი მომწონს. ეს ვუთხარი და ერთი ხელით, ჩემი სახის გვერდით, კედელს მიეყრდნო. -საერთოდ რატომ მეკითხები ამას? -ჩემი რომ ყოფილიყავი,- სახე კიდევ უფრო ახლოს მოწია - მარტო არ გაგიშვებდი,არავისთან ერთად და არ აქვს მნიშვნელობა რა საქმეზე დასალაპარაკებლად.

როდესაც ბიჭმა გაუცინა, მკვეთრად ჩამოზრდილმა ეშვებმა სანდროს სუნთქვა შეუკრა. წამიერად გაუელვა თავში, რომ ბექას კბილების კვალი ადამიანზე, მართლაც, ვამპირის ნაკბენივით დარჩებოდა. იმ წამს მას წარმოდგენაც კი არ ჰქონდა, რომ თავად იქნებოდა ის, ვისაც ამ კბილების გამო, ვამპირის საყვარელივით მოუწევდა სიარული.