Karan Haznedaroğlu. 27 yıldır her istediğini elde eden, sadece adıyla bile bütün kapıları açabilecek bir adam. Şimdi her şeyden çok istediği bir şey vardı. Onu alarak buz tutmuş kalbinin en güzel köşesine saklamak, gülümsemesiyle çıkan güneşte ısınmak istiyordu. Hale Seçkin.. onu 1 yıldır kanatlarının altında yaşatıyordu. Her ne kadar BERCESTE bunu bilmesede... +18 içeriklidir. (sahneler/ argo kelime ve konuşmalar vardır.)

Önümdeki salatayı yaparken aklım hala Baran'daydı. Burak'la konuşurken benim için 'bana ait' demesi kalbimin deli gibi atmasına sebep oluyordu. Banyonun kapısı açıldığında kalbim sanki mümkünmüş gibi daha hızlı atmaya başladı. Adım sesleri yaklaştığında yanıma geldiğini anladım. Elini belimden geçirip karnıma koyduğunda elimdeki bıçağı yerine koydum. "Kaç saattir bi salatayı yapamadın mı aklın nerde acaba " Boynuma bıraktığı ıslak öpücükle tamamen kendimden geçtiğimde ani bi hareketle kendine çevirdiğinde afallamış bi şekilde yüzüne bakıyordum. "Ya da kimde mi desem. " Yüzüne anlamamış bi şekilde baktığımda yüzündeki mutluluktan uzak sinsi gülümseme ürkmeme yol açtı "Ne ben kimseyi düşünmüyordum neden öyle dedin" Biraz daha gülümsediğinde gözlerinin seğirdiğini gördüm. "Ali, Ali'yle konuştuğunda baya gözlerinin içi gülüyordu. Bugün onunla okadar kalabalıkta beni hiçe sayıp gülüşecek kadar cesareti nerden buldun çok merak ediyorum açıkçası. O püştün kuzenim olmasına mı yoksa ailemin orda olmasına güvendin emin değilim. " Kahretsin görmüştü işte. Oysaki bi anlık bişeydi. Bi kaç saniyelip samimiyetten uzak bi gülümseme. Gözlerine korku içinde bakarken bi şekilde kendimi aklamaya çalışıyordum. "Baran yemin ederim öyle bişey değil. Dediği bişeye güldüm sadece cevap bile vermedim. Sade-" "Şşş tamam sakin ol sadece şunu sormak istiyorum. Bundan sonra ikinizin bir araya gelmesi pek mümkün değilya hani, o püştu komalık olana kadar dövüyüm mü, yoksa senin çıkabileceğin tek yer balkon mu olsun" Dehşet bi şekilde gözlerine baktığımda cümlesinin ne anlama geldiğini sonradan anladım. Azımı açtığımda sözümü kesti. "Seçim senin bekliyorum "

Muhasebe ofisinde stajyerlik yapan Tuna'nın, baskıcı müdürlerine ve katlandığı mobbinglere rağmen iş yerini çekilebilir kıldıran biri var. Fakat Tuna bu duruma ne kadar katlanabilir? Şirket başkanı Hakan, Tuna'nın yaşadığı bu baskılara katlanmasına değecek mi? *** Ofis fantezisi içerir hehehe

Zoraki evlilikle sınanan iki yüreğin hikayesi.

- Cihan ağa artık senin efendindir. Bileğinden tutup Cihan'ın önüne fırlattı. Düşecek gibiydi. Bir an sendeledi. Cihan sinirle önünde olanları izliyordu. Neydi önüne atıkları? Bir an içinden saydırdı. Sinirle söylendi. -Başka kız mı yok bu konakta? Hikmet ağa, -Budur. Berdelin hakkı budur. Ol hakkına razı Cihan ağa fazla uzatmadan kızı al git. Cihan'ın öfkesi gözlerinden taşacak gibiydi. Koskoca Cihan holdingin sahibi Cihan Ateşhan'ın önüne atılan ucube. -Ne yapayım ben bu ucubeyi? -Ne yaparsan yap. Sinirle başını salladı. Sanki yer yerinden oynayacaktı. Aydan korku ile ağlamaya başladı. -Abiciğim bi dinle istersen? Kolunu ittirdi. İyice sesini yükseltti. - Aydannnnnn.....Senin gibi kardeşim yok artık Cihan, sinirle önünde yaprak gibi titreyen ucubeye baktı. Önündeki kız i ellerini önüne bağlamış başı yerde sessizce bekliyordu. -Başka kız yok mu dedim Hikmet Ağa? -Yok, ağalarla verilen karar budur. Sende kabul ettin. Berdelin hakkı budur. Cihan yerinde duramıyordu. Bir an düşündü. Yanındaki ucubeye iğrenerek baktı. Aslında belli bir süre yanımda kalkan olarak kullanabilirim. Sinirle bakarken bakışları adeta kızı ayaklar altında çiğnemek ister gibiydi. -Yürü... Yürü bakalım ucube. Sessizce araca doğru yürürken düşünemiyordu. Tek istediği okuluna devam etmekti. Tek isteği tek yaşama gayesiydi. Birde kız arkadaşları ile çaldıkları küçük orkestraları vardı... Tüm yaşamı okulda kız kıza yaptıkları etkinliklerdi. Aracın arka kapısın açıp içeri sessizce girdi. Cihan sinirle aracın kapısını açıp şoför koltuğuna oturdu. Cihan dikiz aynasını ayarladı. Hızla aracı çalıştırdı. Bir süre sessizce yol aldılar. Genç kız hala başı yerde sessizce durmaktaydı. Ağlamıyor neredeyse nefes dahi alamıyordu. Sertçe sordu. -Adın? Sesi duyulur duyulmazdı. -Mercan