Düğününe iki hafta kala, nişanlısının onu en yakın arkadaşı ile aldattığını gören Mirel; ihanetin videosunu önce magazinlere, sonra Selin'in abisi Safir'e gönderir. Ve o tek hamle, iki köklü aileyi yıllar sürecek bir savaşa sürükler. Safir Koral... Soğuk, sert ve tehlikeli. Ailesinin karanlık mirasını yıllarca sırtında taşımış; her sırrın bir bedeli olduğunu iyi bilen biri. Fakat Mirel'in başlattığı bu skandal Koral ailesinin yıllardır sakladığı tüm kirli anlaşmaları, yasak ilişkileri ve kırılgan ittifakları ortaya dökmek üzeredir. Mirel ve Safir birbirlerinin felaketi olması gerekirken, aralarındaki çekim gitgide büyür. Ancak bu savaşta taraf seçmek mümkün değildir. Çünkü iki aile de geçmişi kanla yazmıştır ve en büyük sır hâlâ ortaya çıkmamıştır. Bu hikayede masum yok. Sadece hayatta kalabilenler var.

...

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

-ASKERİ KURGUDUR- Alaz, dik oturup ciddiyetle boğazını temizledi. . "Ancak... seni istersem timden çıkarmam ve buradan göndermem, seni ilgilendirir mi?" "Eğlenirim," dedim anında. Alaz'ın yüz ifadesi değişti. "Beni buradan göndermeye çalışmandaki çabalarını... yarbaya dil dökmelerini, okuluma kadar göndereceğin faks ya da maillerini izlemek beni eğlendirir." Sahte bir tebessümle dudaklarımı kıvırdım. "Lütfen beni eğlendir." Sözlerimden etkilense de değişen yüz ifadesini hemen toparladı. "Yapamayacağımı sanıyorsun." "Hayır," dedim gözlerimi gözlerine kilitleyerek. "Tökezleyeceğini düşünüyorum." Arkasına yaslandı. Bir dirseğini sandalyenin koluna dayadı, diğerini masaya bıraktı. Açığa çıkan bileğine baktığımda ela ve mavi ağırlıklı boncuk bileklikler gözüme takıldı. Tam bu iki bileğinin ortasında siyah ipten oluşan kalın bir düğümlü bileklikte vardı. Bunları takmayı hep çok severdi. "Ya bunu başarırsam?" diye sordu. Sesinde meydan okumanın yanı sıra bir kırgınlık da vardı. Gözlerimi ona çevirdim. "Ya seni buradan gerçekten gönderirsem?" Masaya doğru yaklaştım, ceketimin yakalarını düzelttim. Yanağıma düşen birkaç saç telini kulağımın arkasına iliştirdim. "Eğer bunu başarırsan sana vereceğim Son Vasiyet'im bile olmaz!"

Sevda, yeri geldiği zaman vazgeçmekti. Yeri geldiği zaman arkana bile bakmadan kaçmaktı. Bazen sessiz bir meydan okuma, bazen de kalbin en derin köşesinde saklanan bir cesaretti. İnsan, sevdiğini bildiği halde ellerini tutamayacak kadar korkak olabilir, ya da tam tersi, gözünü kırpmadan her şeyi göze alacak kadar deli. İşte sevda, o ince çizgide yürümekti; hem acıyı hem de mutluluğu aynı anda hissetmekti.. #Kıyıyavurankalpler #hicran #aşkveayrılık