Yedi genç, yedi farklı soy... Yıllar önceye dayanmış bir efsanenin şimdiki yüzyılda da gerçek olma olasılığı ne kadar doğrudur sizce ? Bence bunun gerçekleşme olasılığı düşük. Nasıl olsa bir efsane ne kadar doğru olabilir ki... Peki benim gibi düşünen bu yedi gencin başına en fazla ne gelebilir... Ya efsane normal bir aşk hikayesinden tamamen farklıysa. Nasıl olsa insanları kandırmakta bir o kadar kolay. En iyisi biz hikayenin gidişatına göre karar verelim. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ " O zifiri karanlıkta yedi tılsım yer yüzüne düştü Max. İlk önce kendi koruyucularını seçtiler. Halk ise seçilen koruyucuları Tanrı'nın laneti olarak gördü." dedi ve gök mavisi gözlerini Max' e çevirdi. "A-ama neden? Koruyucular insanlara ümit olmaz mı? Bunca yıl bizlere anlatılan da bu değil mi zaten. Nasıl onları lanet olarak görebilirler?" kafası karışmış bir şekilde art ardına soruları sıralayan Max böyle bir şeye anlam veremiyordu. "İnsanlar kıskançtır Max. Sende olan eğer onlarda yoksa düşmanlık başlar ve savaşlar ortaya çıkar. Dünya'nın düzeni bu... "

Benden cevap gelmeyeceğini anlayınca elini uzatmış ve "Ben Alp." demişti. Eline ters ters bakışlar atarken biraz önceki ukalalığı yüzünden tutmayacaktım. Zaten tutma Menekşe günah günah. Bakışlarımı anlamış olmalı ki elini yavaşça geri çekmiş ve "Siz isminiz bahşetmeyecek misiniz?" mahçup olmuş gibi çıkan sesiyle konuşması onun nasıl bir karaktere sahip olduğunu anlamamı zorlaştırıyordu. "Bende Menekşe. Memnun oldum." dememle yüzünde apaçık belli olan bir şaşkınlık belirtmişti. Neye şaşırdı acaba bu kadar? Düşünmeme gerek kalmadan o mistik soruyu sordu. "Çiçek olan Menekşe mi?" Allah'ım çıldıracağım. Gerçekten bu nasıl bir soru. Yani sanki başka bir şeye de Menekşe deniliyormuş gibi sorması tepemi attırmıştı. Zaten bunlarda tip olsa beyin olmuyor herhalde. Bir kaç saniye gözlerimi açıp kapatmış ve karşımda hala şaşkın olan ifadeye bakmıştım. Yazık gerçekten yazık. "Bunu neden sorma gereği duydun. Ben sana ismin dağ olan Alp mi diyor muyum?" ani çıkışımla bir anda bozguna uğrasa da yüzüne bir anda yerleştirdiği ciddi ifade benim de kafamı karıştırmıştı. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ben bir menekşeyim. Bir alpmenekşesi. Şu zamana kadar sadece babamın ve abilerimin menekşesi olmuştum. Ta ki bu yaza kadar... Yazın başında abilerimle girdiğim bir iddia sonucu bütün yaz boyunca çiftlikte kalmak zorunda kalacaktım. Fakat babamın askerlik arkadaşının oğlunun da bizim çiftliğe gelecek olması durumları biraz değiştirecekti. Nasıl biri olduğunu bilmiyordum ama tanıdıktan sonra ona bağlılığımında artacağını da bilmiyordum. Tabi bu raddeye gelmek için biraz zaman geçecekti ama sonunun güzel olacağını inanmıştım bir kere...

Doğmadan lanetlenmişti. Kurtulamadığı lanet onun kaderiydi. Yapabileceği hiçbir şey kalmamıştı. Laneti onun hayatı olacaktı. Lanetiyle yaşayacak, laneti ile öldürecekti.

"...Sen bana abi diyen kıza, yüreğimin çektiği hasretliği nasıl bileceksin?!" dedi Abdullah. ~ Kocaman bir apartman düşünün, birbirine can olmuş Allah rızasını gözeten 3 aileyi, aile dostlarını... Hepsinin neredeyse bir düzine çocuğu olduğunu düşünün. Evet, şimdi de o dostların tertemiz evlatlarını ve sevdalarını. Mimar Abdullah'ı, asker Abdulhak'ı... Tıp ve hafızlık öğrencisi Meryem'i, ilahiyat mezunu hafız Zeynep'i... Ve daha nicesini. . (Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Antalya'nın ünlü avukatlarından biri öz amcamdır. Bilginize...) Tüm hakları KÜBRA Ç. 'a aittir.™©

Vâye: Nasip, kısmet. ••••• Ben Defne. 25 yaşında bir Psikoloji mezunuyum. Liseden sonra 1 sene üniversiteye hazırlandığım ve üniversitede de 1 sene alttan derslerimi veremediğim için bu yaşımda KPSS'ye hazırlanıyordum. Babam Ankaralı olduğu için ve babamın işlerinden dolayı Ankara'da oturuyorduk ama ben hem sınava daha iyi hazırlanacağımı düşündüğümden hem de biraz dinlenmek istediğimden dolayı anneannemin yanına Ordu'ya, küçük köyümüze gelmiştim. Dedem vefat ettiğinden beri kuzenim Ayça anneannemle birlikte burada yaşıyordu. Ayça liseden sonra üniversiteye gitmemişti ve evde nakış yapıp internet üzerinden satıyordu, oldukça tanınıyordu. Köyümüzde uzun süredir tek yaşayan yaşlı bir teyze vardı. Emine Teyze çocuklarından hiç hayır görememişti ve öldükten sonra evinin askeriyeye bağışlanması için bir vasiyet bırakmıştı. Emine Teyze birkaç ay önce vefat etmişti ve ev de askeriyeye bağışlanmıştı. Emine Teyze'nin vefatından bir süre sonra o eski ev restore edilmişti. Bugün de askeri bir manga köye, eğitime geliyordu. Muhtarın söylediğine göre bu manga teğmenlerden ve onları eğitecek bir üsteğmenden oluşuyordu. ••••• Final: 27.10.2020 🌸

PUKKA YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLMUŞTUR. 3 KİTAPLIK BİR SERİ OLUP, 1. KİTAP BURADA YAYINLANACAKTIR. Doğduğu ilk gün yetimhaneye bırakılan Rüzgar, hayatı boyunca bir şeylere ve birilerine bağlanmaktan kaçınan, soğuk bir tiptir. Aynı yetimhanede büyüdüğü yaramaz bir kız çocuğu dışında da bağ kurduğu kimse yoktur. Yaşı dolduğu için yetimhaneden ayrılmak zorunda kalan Rüzgar, her seferinde beraber kurtulmaya söz verdiği kız için geri döner. Yine rutin ziyaretlerinden birinde kızın ailesi tarafından yetimhaneden alındığını öğrenir ve bir daha ondan haber alamaz. Senelerini ondan bir iz bulmak için araştırarak geçirirken bir gün, gizemli bir numara doğum gününü kutlar. Çok geçmeden Rüzgar, bu numaranın yetimhanede beraber büyüdüğü kız olduğunu anlar ve kızın içinde bulunduğu zor durumu öğrendiğinde onu kurtarmak için anlaşmalı bir evlilik yapmayı teklif eder. İkisi, aynı soyadını paylaşan, evli ev arkadaşları olacaktır. "Seni seviyorum. Hep sevdim."

İlk karşılaşmamız mı? O günü sonsuza dek hatırlayacağım. Bana bakan o öfkeli gözlerini, sert yüz hatlarını ve arsızca burun deliklerimden içeriye sızan ter ve barut kokusu... Suriyenin bilmem hangi köyünde, güneş altında alev alev parlayan o mavi harelerini ve ciğerlerime tek bir boş yer kalmayana kadar arsızca dolan kokusunu o andan sonra hep aradım. Aramaya da devam ediyorum. Bu benim hayatımın başladığı günün ve devamının hikayesi. Bu aslında benim, Dilruba'nın değil, hayatımın başlangıcı olan o adamın hikayesi, Selçuk'un hikayesi. Çünkü ben, hiçbir zaman hayatımın başrol oyuncusu olmayı başaramadım ama o adamı, hayatımın başrolü yapmayı başardım.

Her şey; aslında bütün aile fertlerinin yapmak isteyip de yapamadığı, ailenin küçük oğlu Murat ve eşi Nalan'ın isyanıyla aile apartmanını terkedip, onların boşalttığı daireye yeni bir kiracının gelmesiyle başladı. Minel ve Kaan'ın sıcacık hikayesini okumaya hazır olun. İyi okumalar ♥♥♥ [TAMAMLANDI]

"Evimiz ne kadar şenlendi sen gelince fark ettin mi?" "Bence sen bu romantiklik işini biraz abartıyorsun. Bu ev zaten şen olacak kadar güzel bir aileye sahip." "Yok, sen gelince daha da şenlendi. Hoş geldin nazlı çiçeğim." ---------------------------------------------------------------------------------- Yaşanılan her anın mutlaka bir sebebi vardır. Karşılaştığımız insanlar, bulunduğumuz ortamlar, aldığımız nefes bunların hiçbiri boşa değildir. İki genç öğretmenin birbirlerinin hayatına girişinin hikayesi. Ankara'nın huzur mekanında başlayan bir hikayenin uzandığı yolun hikayesi. Kaderin, alın yazısının, anların hikayesi. Nahif, soft, sıcak bir hikaye arayanlara...

"Aşkın en bordo haliydi bizimkisi..." Mutluluğun peşinden koşarken ayağım takılıp dizlerimin üstüne düştüğümde küçük bir çocuk gibi ağlamaya başladım. Tam o sırada beyaz atlı olmasa da yeşil kamuflajlı bir adam çıktı karşıma. İlk başta siyah botları takılmıştı gözüme. Başımı kaldırıp masallardaki gibi yüzüne baktığımda ne de uzun gelmişti boyu. Güneşi tam arkasına alan prensimin yüzüne düşen gölge, ondaki güzelliği saklasa da, o ela gözlerini görmemek için kör olmak gerekirdi. Kaşları çatık uzattığı eliyle, sert çehresi merhametini saklamak istese de, ben çoktan görmüştüm göreceğimi. Büzülen dudaklarımla, dolan gözlerimi kırpıştırarak baktım gözlerine. Tereddütle eline uzattığım elimi sıkıca kavradığı anda hiç pişman olmadım tuttuğum için ve hep iyi ki dedim... asker #1 26.09.2019 macera #1 27.10.2019 romantik #1 08.11.2019 bordobereli #1 12.11.2019 veteriner #1 25.01.2020 özelkuvvetler #1 25.01.2020 aksiyon #1 27.01.2020 romantizm #1 03.02.2020 sevgi #1 25.02.2020 Genç kız edebiyatı #1 23.03.2020 mizah #1 28.03.2020 komedi #1 17.01.2021 Genelkurgu #1 09.03.2021 baytar #1 31. 05.2021 (Not: Bu kitapta yazdığım her şey tamamen benim hayal ürünümdür. Lütfen gerçeklerle bağdaştırmayınız.)