WATTYS 2023 Wattpad Webtoon Studios Eğlence Ödülü Kazananı! Atahan Haznedar, aslında hayat düzenini gayet güzel oturtmuştur: Günün birinde yöneteceği aile şirketinde çalışmakta, iş için sürekli seyahat etmekte, genel olarak hayatın tadını çıkartmaktadır. Ancak bunların hepsi önce babasınının beklenmeyen ölümü, sonra da annesinin alelacele yaptığı evlilikle değişecektir. Atahan, var olduğundan şiddetle şüphelendiği sır perdesini aralayabilecek midir? BU KURGUSAL HİKAYEDEKİ HER KİŞİ, KURUM, KURULUŞ HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEKLE BENZERLİKLERİ TAMAMEN TESADÜFTEN İBARETTİR.

Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.

"Yoruldum. Benim artık seni yanıma almak için tüm dünyayı karşıma alacak hiç gücüm kalmadı. Senin istediğin gibi olsun, onların istediği gibi olsun. Bundan sonrasında karşıma çıkan her şeyi sadece sessizce kabulleneceğim. Herkes bunu bir vazgeçiş sayacak ama bu senin yenilgin. Beni bir daha asla kazanamayacaksın." Burukça gülümsedim. "Çünkü ben bir daha asla senin için savaşmayacağım." Gözümden akan yaşlara inat gülümsemeye devam etmeye çalıştım. "Hayatımda bir daha asla seni seçmeyeceğim. Eğer olur da bir gün seni seçmem gerekirse...olur da seçersem, o gün kendimden vazgeçeceğimden emin olabilirsin." "Ve sen, beni ilk kez gerçekten kaybettiğin anın neye benzediğini... ancak başkasının soyadını taşıdığımda anlayacaksın." "Evleneceğim...onunla." Bu aşkın değil, hıncın hikayesi...

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

"Hazır ol gelin hanım... En fazla bir saat sonra evleniyoruz. Ve karım olduğun andan itibaren sana ağlamayı yasaklıyorum... Çünkü sana hiç yakışmıyor." Bir gün, tanımadığı bir adamla evlenmek zorunda kalacağını söyleseler, gülüp geçerdi... Ama kader, Lavinia'yı tam da bu noktaya sürükledi. Kırık pusula... ve kırk bir günlük bir oyun. Gerçek suçlu kim? Kim hayatta kalacak, kim yok olacak? Her sayfa, sırları bir bir ortaya çıkarıyor. Ve unutma: Ölüm Çiçeği'nin laneti, seni izliyor... "Kırık pusula seni karanlığa sürüklerken, Ölüm Çiçeği kaderini belirleyecek."

Mahalle Hikayesi "Senin adın Gönül kıran." Yutkundum. Gönül Kıran... Dedim içimden. Beni anlatıyordu. Ömer abinin gönlünü öyle bir kırmıştım ki bu isimden başkası yakışmazdı bana. Cevap vermedim. Cevap da beklemiyordu aslında. "Gönül kıran." dedi ağır ağır bir kere daha. Bir yaş daha düştü omzuma. "Tüm kırıklarıma rağmen en güzel gönül yaram." Dudaklarını usulca ama izinsizce omuzumun yanına bastırdığında dudaklarımdan ufak bir soluk kaçtı. Tüm bedenim karıncalandı. "Ömer Abi." Sesim sekteye uğradı. Dudaklarını geri çekmeden öylece durdu. Sonrada hafifçe geri çekildi. "Beni sev İnci." Emir kipi gibi duruyordu ama yaptığı emir vermek değildi. Yaptığı yalvarmaktı. Bir sonraki adımı da bu oldu. "Ne olur beni sev." Sadece bedenim değil, tüm varlığım titredi. Her bir hücrem, soluğum, her zerrem... "Beni sevmezsen ne yapacağımı bilmiyorum." dedi. İtirafı büyüktü hem de çok büyüktü. "Bu aşkla nasıl yaşayacağımı, nefes alacağımı bilmiyorum." Dudaklarından dökülen nefes az önce öptüğü yere çarpıyordu. "Nasıl bu kadar aşık oldum onu da bilmiyorum ama nefes aldırmayacak kadar çok seviyorum." Dudakları bir kere daha değdi aynı noktaya. "O yüzden..." Hıçkırdı. Ömer Abi hıçkırdı ben yutkundum. İçimden bir şeyler koptu ama yine de dudaklarımdan kelimeler dökülmedi. Ben sustum o yalvardı. "Al bu kırdığın gönlüm senindir. Dersen ki bana kırmak yetmez paramparça et." Gözünden bir damla daha yaş aktı. Ömer'in gözünden benim için üç damla yaş aktı bugün. "Yeterki," Kolları ayrıldı bedenimden, sıcaklığı kokusu... önüme geldi ve devam etti. Gözlerimin içine baka baka "sen yeterki beni sev." Dedi "Ne olur beni sev." Ve diz çöktü. Gözlerimin içine baka baka onu sevmem için yalvarıp diz çöktü. Verdiği sözü tuttu. Mahallenin en ağır adamı, ağır abi dedikleri adam bir an bile düşünmeden diz çöktü.

Çünkü Karmen şeytanla oyun oynamıyordu. O kadın şeytan olmuş, başkalarıyla oyun oynuyordu. "AKSİYONUN EN ÇARPICI SERİSİ" "Kitabın tüm hakları saklıdır. Kitabın çalınması, kopyalanması ve üzerinden esinlenmesi halinde yasal işlemler başlatılacaktır. "

Alışılmışın biraz dışında olan bir gerçek aile kurgusudur. Yani,nasıl anlatılır bilmiyorum.Ama galiba "Gül" ailesinden değilim. Biliyordum. Benim gibi akıllı bir insan zaten "Gül" ailesinden olamazdı. Ama "Gözükara" diye soyad mı olur lan? Belki gözüm mavidir?! **** "Ulan bu nasıl kıskanma şekli?!Resmen beni sandalyeye bağladınız!" **** "Mavi,galiba bizi senin gibiler kaçırmış." Mavi anlamayarak bakmaya başladığında ona elimle deli işareti yaptım. Yanında olan yastığı kafama atmıştı. **** "Eğer 'fener sen çok yaşa' diye sokaklarda fenerbahçe formasıyla bağırırsan neden olmasın?"

Doktor olan Açilay zamanında bir mafyanın hayatını kurtarması ile başlayan aşkı.. Elindeki nota iyice baktı, ama hâyla hiçbir şeye anlam verememişti. Bugün nişanı vardı ama hiç mutlu değildi. nişanı siyah siyah giyinen Bir sürü adam ile doluydu. nota ise şöyle yazıyordu; Benim olmazsan, kimsenin olamazsın. Nasıl bir belaya bulaştığını bilmiyordu. Ama eğer dediklerini yapmazlarsa sevdiği adam ölürdü.."Tamam gelicem sizinle."dedim Keremin kafasına silah doğrultan adama. adam tetiği çekti ardından bir kaç adama kaş göz hareketi yaptı. kolumdan tutan adama döndüm bu sefer."Bırak beni ben kendim gelirim."dedim ama duymuyordu bile onlar beni arabaya sürüklerken arkadan gelen bir silah sesi ve çığlık sesleri kulağımda çınladı adeta. "Kerem!! uyan oğlum."diyordu bir ses. "kızımı neye götürüyorsunuz!?"diyordu Annem. kendi cehememimi,kendim yaratmıştım.

Ara verildi (Düzgün aile kitabı) yetimhanede bin bir zorluk ile büyüyen Süheyla kendini büyük bir hortumun içinde bulur. Bu hortum onu hırpalamaktan çekinmeden sağa-sola savurur. Tam on yedi yıl sonra hayatına çat kapı girmiş bu kalabalık aile ona gerçek ebebeyinleri olduklarını söylemektedir. Genç kız, yıllardır aile hasreti ile yanıp tutuşmaktadır. Ona verilen bu şansı kabul edip, tüm çekingenliklere rağmen ailesinin yanına taşınacaktır. Lakin genç kız her ne kadar onlara ihtiyacı olduğunu hissetsede onu terk ettiklerini düşündüğü için biyolojik ailesine oldukça kızgındır. Aynı zamanda çift kişilikliliği ile zor dönemler geçirmektedir. Ancak işin aslı bu değildir. Ailesi onu terk etmemiştir. Gerçekleri Süheyla Yaman ile öğrenmeye hazır mısınız? Ya da gerçek aşkın peşini Süheyla ile kovalamaya? «────── « ⋅ʚ♡ɞ⋅ » ──────» "Özledim seni, hem de çok." dedi, kömür gözlü adam. Kızın kalbi göğüs kafesini kırarcasına attı. "Özledim ben de, hem de çok. " Adam gülümsedi. Şifalı elleri kızın yamalarla kaplı kalbini buldu. "Sence âşk mıdır mutlu eden, yoksa aşık olduğun kişi mi? " Kız tüm dünyayı aydınlatırcasına gülümsedi. "Âşık olduğun kişidir. Yoksa âşk karşılık bulunmadıkça neye yarar?" Tüm hakları bana saklıdır. herhangi bir çalıntı durumunda hukuksal yollara başvurulucaktır. kapak fotoğrafı ve tüm fikirler dahil kitap bana aittir. kopyalama sonucunda dava açılacaktır.