Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

"sen kimsin?"Dediğimde beni gözleriyle süzüp bana doğru yaklaşmaya başladı. korkuyla yüzümü geriye gotürsem de. Dudaklarını kulağımın yanına getirerek sert ve kalın olan sesiyle konuştu. "senin ölümünü getirtecek kişiyim."dediğinde. Ellerim titremişti ve gözümden bi yaş düşmüştü.. - -

Beni duvara yaslarken kaçmamam için bacağını bacaklarımın arasına koyarak dizini sürttü. Yutkunarak ona baktım. Mavi gözleri avını bulmuş gibi bakarken "Neden ısrarla yapmanı istemediğim şeyleri yapıyorsun, güzel Leydim?" diye sordu. Bunu sorarken dizini hareket ettirmeyi ihmal etmemişti. İnlememek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Dizinin orada olması beni zor duruma sokuyordu. Bakışlarımı kaçırıp bacağımı birbirine bastırmaya çalıştığımda sertçe çenemden kavrayarak kendisine çevirdi ve yumuşak dudaklarını hiçte nazik olmayacak şekilde dudaklarıma kaparken gözlerim kapanmıştı. Hırsla dudaklarımı emip ısırırken ona karşı çıkamıyordum. Belimdeki elini yavaş hareketlerle boğazıma çıkartıp sıktığında inledim. Ağzım aralanırken dilini dudağımın etrafında gezdirip başını benden uzaklaştırdı. Duracak mıydı? Gözlerimi aralayıp ona baktım. Kırmızıya dönen gözleri daha fazlasını ister gibi bakarken gülümsedi. "Neden durdun?" diye sorarken sesim yalvarır bir tonda çıkmıştı. Sorumla beraber baş parmağıyla dudağımı okşadı, ardından "Ne istediğini duymak istiyorum." diyip parmağını ağzımdan içeriye itti. NOT: KİTAPTA KURTADAM, BÜYÜCÜ, CADI VE DAHA FAZLASI YER ALMAKTADIR. BUNU BİLEREK OKUYUN.

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

Kitabın eski adı: Minik Kadınım "Ya bana dokunmanı hiçbir zaman istemezsem." diye fısıldadı. Ona bugüne dek dokunan herkesin ölmesini istedim. &&& Merhaba, ben Ayla... Size eksik kalan bir hikâyeden bahsedeceğim... Eğer dinlemek isterseniz... Yirmi yaşındayım... Tip 1 diyabet hastasıyım... Bu oldukça zor... Çok çok zor... Benim de hayallerim vardı... Bir gün ilerisini düşünmeden çikolatalı pasta yiyebilmek isterdim... Nefes almak için düşünmediğimiz gibi... Yemek yiyebilmek isterdim... Geçmişimi değiştirebilmeyi isterdim... On beş yaşımı değiştirebilmeyi isterdim... Anne ve babamın geçen sene o uçağa binmemiş olmasını isterdim... Eskişehir'de yaşamaya devam etmek isterdim... Hiç evlenmemek ve bir erkeğin dokunuşundan uzakta olmak isterdim... Kimsenin cinsel iltifatlarındaki özne olmamayı isterdim... Kimse beni istemesin... Öpmesin isterdim... Mutlu olmayı istemezdim... Mutlu olamam... Benim karanlığım gözlerimi kapattığımda gördüklerimin ötesinde... Benim mutsuzluğum sizden daha büyük... Ben Ayla... Ben Yiğit'in ötesindeyim... Ben kimsenin ulaşamayacağı bir yerdeyim... ___________________ Tüm hakları saklıdır. Çalınması ve çoğaltılması durumunda derhal resmi işlem başlatılacaktır.

KARANFİL SOKAK... Evlatlık alındığı ailesini, tehlikeli işlerin gölgesinde kaybederken. Abisini de bu kanlı intikamdan vazgeçirmeye çalışarak kendi gölgesini arayan bir kız.. Yıllardır onun büyümesini bekleyen, çok yakın bir yabancı.. "Bana kelebekleri sevmeyi öğretti, ama ömürlerinin kısa olduğundan hiç bahsetmedi." . .

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

İntikamı için bir şirkete sızmaya çalışan Lizge'yi aslında onu çok daha önceden bekleyen ve daha öncesi olan Emir Mirza karşılayacaktır. Yollarının kesişmesi ikisine de bir seçenek sunarken,bu seçenek çok daha öncesinden belirlenmiştir. Lizge ve Emir'de bunu yeri geldiğinde öğrenecektir.🕯️🔗

Berfin, abisinin ne iş yaptığından habersiz liseyi iyi derece ile bitirmek isteyen bir öğrencidir. Bir gün abisini polislerin götürmesinin ardından abisinin gerçek işini öğrenir. Kurye. Uyuşturucu kuryesi. Abisini kurtarmak için o dünyaya girmesi ve kurye olması gereken Berfin için hiçbir şey beklediği gibi olmayacaktır. Her şey düşünülenden daha ağır, daha zor ve daha acı doludur... Özellikle de Bataklık'ın kötü kralının oldukça dikkatini çekmişken... Batıyorduk, en dipteydik. Ben onun gözlerine sahiptim, o benim ruhuma. Ölüyorduk. Ben onun ihanetine sahiptim, o her şeyimle bana. Şeytanla bir kumara oturmuştum. Kaybedeceğimi bilerek... (Kitap +16'dır. Küçük yaşlı okurların dikkatli olmasını istiyorum.) 09.07.2018

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.