*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

Herkesin sırasıyla eski sevgilisiyle baş başa kaldığı bir WhatsApp grubu düşünün. Önce çekişmeler, sonra itiraflar, kuralları bozan hamleler. Ardından döngüyü bekleyen, birbirini çok özlediğini fark eden yarım kalmış sevgiler. Bu hikâye bir aşkı ya da ayrılığı anlatmıyor. Bu hikâyede kırık kalpler, yeniden aynı kişi için çarpmayı bekliyor. ❦ Asil: Bana bak kedi yavrusu sana derler Hale: Baktım sana Asil: Hım Asil: Ne gördün peki Hale: Egoist bir aslan burcu Asil: Dedi asla anlaşamadığım kova kadınım Asil: Kova kadını* 23.9.22 | karanligiyazar

hazanaydin: Ölmekten çok korkuyorum; ama yaşamak da istemiyorum... tunakilic: Dalga mı geçiyorsun benimle? hazanaydin: Kırgınlıklarımı sana anlatsam... hazanaydin: Dinler misin beni?

Ece babasız ve anne sevgisi olmadan büyümüş bir kız çocuğudur. Küçüklüğünde onun için güzel olan iki şey vardır Defne ve Serkan. Bir gün bir arkadaş grubunun içinde bulur kendini ama bu arkadaş grubu sıradan gruplara benzemez. Bir ajan çetesinin içine düşmüştür. Temel amaçları ise Ece'yi terk edip giden üvey babasından korumaktır. Çünkü üvey babası Ece'yi öldürmek için yaşayan bir adamdır. Bu yolda Ece dönülmez yollara, sonsuz dostluklara ve gerçek aşka yelken açacaktır. KİTABIMDA REKLAM YAPAMAZSINIZ YAPILAN YORUMLARI SİLERİM. KARAKTERLERİME VE HİKAYEYE KÜFÜR EDEMEZ ARGO KULLANAMAZSINIZ EĞLENCE AMAÇLI YAPILAN BİR KİTAPTIR. Başlama tarihim:17.08.2022 Bitiş tarihi:05.07.2024 🦋🔥

*14 Kasım 2023 güncellemesi* İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. Gözlerinizi kapatıp tepkinizi yazabilirsiniz elbette :) Keyifli okumalar dilerim. ** Lilith her zaman günahkârdı. O ki en isyankâr, planını kusursuz yapmıştı. Ve insanoğlu bundan nasibini alacaktı. 22 gün, ardından dolunay kana bürünecekti. Ve melek, kan kırmızı kanatlarını kaybedişinin intikamını alacaktı. 🝳 Akıl hastanesindeki yakınını ziyarete giden Gece, hiç ummadığı bir durumla karşı karşıya kalır. Orada bulduğu mektup, tüm gerçekleri sorgulatacaktır. O geceden itibaren 22 gün başlar. Zaman gittikçe kısalıyor, bu oyunu kim kazanacak dersiniz? Küçük kardeşinizin hayali arkadaşının gerçek olduğunu öğrenseydiniz şayet, siz de delirmek isteyebilirdiniz.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

O gün sadece dikkatimi çeken o oyuncağı almak istemiştim. Başıma bunların gelebileceğini kim bilebilirdi ki? [KİTABIMIN BENZERİNİN YAPILMASINI ASLA İSTEMİYORUM. GÖRÜRSENİZ EĞER LÜTFEN ŞİKAYET EDİN. ÇÜNKÜ BEN KİMSEYE BU KONUDA İZİN VERMEDİM] Başlangıç: 11/05/2022 Bitiş: 09/01/2023 {Kitap final yaptığında okunma sayısı: 76k} 28/12/2022 ♕︎vampir #1 30/12/2022 ♕︎gizem #1 01/01/2023 ♕︎korku #1 01/01/2023 ♕︎şiir #1 14/01/2023 ♕︎bilim kurgu #1 14/01/2023 ♕︎kurt adam #1 14/01/2023 ♕︎paranormal #1 19/01/2023 ♕︎gerilim #1

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

"Çok saçma değil mi? Maske takıyorum, gerçek sesimi saklıyorum, peşimde hiçbir zaman hiçbir iz bırakmıyorum, hep siyahlar içindeyim, duygusuzum, resmiyim, merak konusuyum ve hakkımda hiçkimsenin hiçbir bilgisi yok. Ben buyum." Ve hiçkimsenin beni böyle kabul etmesine gerek yok. Çünkü ben kendimi bile kabul edemiyorum. Gitmek için kalkmaya yeltenip kalktığımda her zamanki gibi hiçbirşey umurumda değildi. Arkamda bırakacak hiçbir şeyim yoktu. Kendi canım umurumda değildi masumların yanında. Arkamı dönüp oradan uzaklaşmaya başladığımda arkamdan seslendi. "Gözlerin.. Gözlerin lens değil. İçindeki duyguları dısa yansıtmamak mı duygusuzluk! Gözlerin acıyı gizleyemiyor! Acı, korku hepsi gözlerinde, görebiliyorum! Gözler yalan söylemez! Yoksa gözlerin de mi lens? Söylesene!" Durakladım. Ama duraksamadan sebebi gözlerimin rengi değildi. Gözlerime ne zaman, hangi ara bu kadar yakından bakabilmişti? Ben bile kendi gözlerime bu kadar yakından bakmamışken o... O nasıl farkedebilmişti... Duygularımı yitirmiştim ben. Neyin nesi şimdi bu? Bildiğiniz çoğu klişeleri unutun. Bu Belin ile Ersen'in hikayesi. Peki onların hayatında daha neler göreceğiz? Genç yaşta babasını kaybeden bir kız... En fazla ne kadar güçlü olabilir ki? Duygularını babasının gidişiyle dışa vurmayan bu kız aşık olabilir miydi? Peki karşısına Ersen KAYALAR diye bir adam çıkarsa? Belki de gelecekteki bazı sorunlar geçmişin eseridir. Peki geçmişte yaşanan güzel hatıralar... Onlar da gelecekte olumsuz etki yapabilir mi? NOT:Gerçek olay, kurum veya kişiler ile hiçbir alakası yoktur. Her şey hayal ürünü ve kurgudan ibarettir.