#1 science-fiction - 27.12.18 #9 sci-fi - 08.05.18 Minęło niemal pół roku od niebezpiecznej wyprawy Edlin i Doriana do Doliny Starożytnych. Przez te kilka miesięcy wiele się zmieniło, Edlin nauczyła się normalnie żyć i akceptować swoją inność. Nareszcie odpoczęła i odetchnęła po tych wszystkich wydarzeniach ostatniej podróży. Jednak ta domowa monotonia i bezpieczeństwo zaczęły być nużące oraz nieciekawe. Dorian i Edlin postanawiają wyruszyć do Osady oddalonej od domu o kilka tygodni, żeby wyrwać się od rutyny spokojnego życia. Niespodziewanie okazuje się, że ich niechciana sława może okazać się śmiertelnie niebezpieczna, gdy padają ofiarą tajemniczego zamachowca, który nie podda się, dopóki ich nie dopadnie. Bohaterowie oraz ich przyjaciele zmuszeni są uciekać i ukrywać się, gdy sytuacja w Osadzie wymyka się spod kontroli. Zwykła podróż okazuje się istnym koszmarem, a łzy szczęścia zdecydowanie zbyt często zmieniają się w łzy rozpaczy. Beztroska chęć przeżycia przygody niespodziewanie staje się okupioną krwią ucieczką, bez szans na bezpieczny powrót do domu. Oto ja, powracam do pół roku i zapraszam Was do drugiej części "Kolekcjonerki Piór" :3 Okładka by ja xD

"... - Muszę coś zrobić -powiedziała odrywając się od niego ale łapiąc go za rękę i ciągnąc. Podniosła z ziemi pamiętnik i stanęła razem z Josephem na brzegu, tuż pod mostem gdzie płynęła malutka rzeczka. Dziewczyna najpierw spojrzała w oczy chłopaka a potem biorąc głęboki wdech zamachnęła się i rzuciła pamiętnik do wody. Rzecz od razu opadła na dno pozostawiając po sobie jedynie kilka bąbelków. - Dlaczego to zrobiłaś? -zapytał zdziwiony. W końcu miała tam dużo ważnych notatek. - W pierwszym wpisie napisałam, że będzie to "pamiętnik samobójczyni", a ja już nią nie jestem i nigdy nie będę. Znalazłam to jedno światełko w ciemności, w której byłam. Wyprowadziło mnie ono na prostą. Oświetliło drogę do szczęśliwego życia. I jeżeli umrę tylko i wyłącznie gdy moje światełko zgaśnie. Wtedy ja też zgasnę. - Będę świecił dla ciebie najdłużej jak tylko mogę, jeśli ty będziesz świeciła dla mnie- odparł patrząc głęboko w jej oczy. - Kocham cię Joseph -szepnęła zbliżając się do niego. - Kocham cię Nessie -odpowiedział złączając ich usta w najczulszym na świecie pocałunku. ..." Kontynuacja opowiadania pt. "Pamiętnik samobójczyni"

- Czasami cię nienawidzę - odparł, kręcąc bez przekonania głową. Ona parsknęła tylko głośno śmiechem. - Tylko czasami? - mruknęła z kpiną. - Ja nienawidzę cię prawie cały czas. tekst: alicee_ok okładka: Tea-amo

Historia potwierdzająca prawdziwość teorii dotyczącej przyciągania się przeciwieństw. © 2014-2016 by teenagelukey

dziennik nazywa się fake, pisany przez luke'a hemmingsa historia należy do @mgcthood, ja ją jedynie tłumaczę zgoda na tłumaczenie - jest

- Masz zajebisty tyłek, skarbie. - A Twoja twarz kiedyś ryła beton?

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

Świat nie jest taki kolorowy jak myślisz. ©2014/15 hoodorpizzza edycja: @TACZKA

Stella Moore w starej szkole, była bardzo popularną dziewczyną, lecz po przeprowadzce przeistoczyła się w największego kujona, w dziejach. Od czterech miesięcy ubierała się w niemodne, zakrywające i oszpecające ją ciuchy. Czuła, że tak jest lepiej, wolała gdy nikt jej nie zauważał. Nienawidziła, tak zwanych ''popularsów'', a wręcz gardziła nimi. Nie spodziewała się, że jej życie wywróci się o sto osiemdziesiąt stopni, kiedy nieświadomi niczego rodzice wyślą ją do pracy w jednym z wielu Sex Shopów należących do ojca najpopularniejszego, najbardziej bezczelnego i przystojnego chłopaka w szkole. Miała nauczyć się wartości pieniądza, a czeka ją lekcja życia jakiej nigdy nie zapomnij. -------------- Opowiadanie napisałam sama. Wszelkie podobieństwo do innych dzieł jest przypadkowe. Proszę o przestrzeganie praw autorskich.