Ich znajomość zaczęła się niewinnie. Nie mógł przecież przewidzieć, co się stanie. Nie mógł przeciwstawić się, będąc pod rozkazem. Nie mógł zrozumieć co się potem stało. Dlaczego zachował się jak człowiek? Nie mógł przypomnieć sobie do kogo należały te niebieskie oczy. Nie mógł wykorzystać tak kruchej istoty do przywrócenia sobie wspomnień. Przecież byłby to czysty egoizm. Nieprawdaż? "Życie nie jest życiem, jeśli upływa bez wyzwań." < Stan Lee One-Shot about Winter Solider.

Z powodu skomplikowanej sytuacji rodzinnej, Agata Szyszkowska przenosi się z Warszawy na Śląsk. Choć początki są trudne, na miejscu spotyka pierwszą miłość i zdobywa uznanie trenera drużyny pływackiej. Niestety niedługo dane jest jej cieszyć się sielanką. Pewnego dnia, po powrocie ze szkoły, bohaterka zastaje otwarte drzwi do własnego mieszkania i ze zdziwieniem odkrywa, że nie dość, że nic nie zginęło, to jeszcze obok jej łóżka stoi dorodny bukiet białych lilii. W trakcie szkolnej imprezy, która przypada dokładnie w jej osiemnaste urodziny, wypija napój doprawiony GHB i cudem unika brutalnego gwałtu. Współpracując z policją, dowiaduje się, że jej przypadek nie jest odosobniony, a to, co do tej pory wydarzyło się w życiu nastolatki, stanowi wierną kopię scenariusza zbrodni z poprzedniego roku. *** - Agata... - wyszeptał cicho i oderwał wreszcie wzrok od podłogi. Popatrzył na mnie tak, że wiedziałam już, że nigdy, przenigdy nie zapomnę wyrazu jego bezdennie smutnych, zrozpaczonych oczu. Dotarło do mnie również, że zrobi dosłownie wszystko, nawet wbrew sobie i temu, co czuł, żeby mnie chronić. - Czy wiesz, jak bezdennie głupie i bez sensu jest to, co teraz robisz? - rzuciłam, nie potrafiąc już powstrzymać łez, które kaskadami spływały mi po policzkach. - To nie musi być mądre. To ma zadziałać. - Zadziałało. Mam nadzieję, że nie będziesz tego żałował - powiedziałam z udawaną obojętnością. - Ja i tak nie wyjadę. I to jest moje ostateczne słowo w tej sprawie. - W takim razie... - Ok, jak chcesz. Połóż klucze na stole i wyjdź. *** Okładeczka od wspaniałej graficzki @IDYLLICZNA RULES!

Drugi zbiór cytatów. - Igrzyska Śmierci - Gwiazd Naszych Wina - Cztery - Cytaty znalezione w internecie Jestem Jedyną Niezgodną, która pojechała na Igrzyska do Hogwartu, bo to Gwiazd Naszych Wina, że tkwimy w tym całym Labiryncie pełnym demonów. Ale to wszystko i tak jest z papieru. #1 - więzieńlabiryntu #2 - igrzyskaśmierci - 21.03.2019 #4 - cytaty - 7.01.2019

Pierwszy zbiór cytatów. - Cztery - Gwiazd Naszych Wina - Igrzyska Śmierci - Cytaty znalezione w internecie Jestem Jedyną Niezgodną, która pojechała na Igrzyska do Hogwartu, bo to Gwiazd Naszych Wina, że tkwimy w tym całym Labiryncie pełnym demonów. Ale to wszystko i tak jest z papieru. #4 - więzieńlabiryntu - 15.03.2019 #3 - cytaty - 27.03.2019

Madison Collins córeczka idealna. Dobre oceny, ładnie ubrana, osiągnięcia sportowe i konkursy. Zawsze pomocna i bardzo przyjacielska. Nie pali, nie pije. Przynajmniej każdy tak ją widział. Wystarczyło, że w mieście pojawiła się czwórka nowych chłopaków. A tak na dobrą sprawę to chodziło tylko o jednego z nich-Ryan Martin-wytatuowany brunet z oczami ciemnymi, jak niebo nocą. Najbardziej tajemnicza osoba, jaka Madison mogła poznać. Co się stanie, gdy odkryje jego tajemnice ? Czy miłość na pozór spokojnej dziewczynki i zbuntowanego chłopaka ma prawo przetrwać?

James Potter i Syriusz Black od zawsze byli nierozłączni. Gdziekolwiek się pojawiali, zabawiali wszystkich do łez swoimi wymyślnymi żartami i wprawiali w zachwyt napotkane kobiety; ale nie ma się co dziwić, bo choć oboje mieli wiele grzechów na sumieniu, najbardziej grzeszyli urodą. Widywany był też z nimi Remus Lupin - wątły, wysoki chłopak z twarzą pooraną bliznami. Wydawać by się mogło, że był tylko dodatkiem w ich przyjaźni, jednak wcale tak nie było. Remus był mózgiem każdej operacji i elementem scalającym ich czwórkę razem, zwłaszcza podczas comiesięcznych, nocnych eskapad... Chwila, ich czwórkę? Ach, no tak. Pałętał się z nimi jeszcze jeden chłopak, jednak jego nikt nigdy nie brał na poważnie. Peter Pettigrew miał pulchną twarz, dwa podbródki i kieszenie wiecznie wypchane łakociami z Miodowego Królestwa. Był... miły, ale nic więcej. Nie był przystojny, inteligentny ani sprawny fizycznie, jak pozostała trójka jego przyjaciół. Co więc czyniło go wyjątkowym? Peter miał sekret i niesamowity, ukryty talent do intryg, ale o tym już nikt nie miał prawa wiedzieć. Aż do pewnej chłodnej, październikowej nocy, kiedy to... No właśnie. Co właściwie stało się pod pierzyną grubych chmur, ciemną nocą w małym domku, na samym obrzeżu Doliny Godryka?

Opowieść o grze pozorów i nieoczywistym splocie zdarzeń, gdzie nic nie jest takim, jakim się na pierwszy rzut oka wydaje. To historia o parze nastolatków, których los połączył wbrew wszelkim przeciwnościom, oraz na przekór ich własnej woli. On, kapryśny chłopak z bogatego domu, ona, dobra dziewczyna wychowana w biedzie miejskiej patologii. Z pozoru łączy ich jedynie szkolne środowisko, oraz dar do komplikowania sobie nawzajem życia. Z biegiem czasu okazuje się jednak, że każde z nich z powodzeniem udaje kogoś, kim nie jest, a ich wspólne zagrożenie i przekleństwo stanowią ludzie, którzy z zamysłu powinni ich chronić. Każde z nich, mimo paraliżującego strachu, desperacko pragnie bezpieczeństwa i zrozumienia. Każde również niesie przytłaczające brzemię tajemnic, które da się udźwignąć tylko wspólnymi siłami. Uwaga! Treści dla dorosłych.