(...) -Bu yaşıma değin nâmını duymamışım. Lakin sen beni kapımızdaki yanaşmadan dahi evvel davranıp istetmişsin. Hemi başlık, hemi armağan vermiş, gelinlik bile giydirmişsin. Kimsin sen Demir Bey? Bunca şeyi bana niçin edersin?' Yeşil gözler ona en mağrur haliyle çıkışan bey kızının dillere destan güzelliğinde ağır ağır dolaşmıştı. Derin bir nefes geçmişti aralarından. Zemheri'nin çehresinde irislerinin değmediği tek bir köşe kalmamıştı. Tek bir gecede aklı, hayatı karmakarışık olmuştu. En çok da yüreği. Lakin içinde kıymık misali duran sualler huzur bulmasına müsaade etmeyecekti. Büyük elleri ağır ağır uzanıp Zemheri'nin gelin telleri arasına sıkışan saç tellerine dokunmuş, nereden nasıl bulaştığını bilemediği karahindiba tüylerini parmağıyla temizlemişti. Ve kalın dudakları kendini bildiği günden beri sol yanında büyüttüğü bir umutla aralanmıştı. -Ömrümde ilk kez sevebilmek için...'

Tek davası okumak olan Avin Mirşad. Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad. "Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın." Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan. "Mezopotamya şahidim Avin. Hem gecem hem gündüzümsün. Sen benim gökyüzümsün." Herkesin bir yarası var. Güneş kadar yakıcı, gece kadar karanlık.

Tek yumurta ikizleri Alya ve Arya'nın hikayesi. tanıtım yakında paylaşılacaktır. Farkında olmadan hocasıyla dedikodusu çıkan Alya, bu haberi magazin dergisinden öğrenmiştir. Başta okuduklarına inanamasa da asıl tehlikenin hocasının karısından gelebileceğini bilmiyordur. Aras eniştesinin öğrencisiyle haberinin çıkmasının ardından Alya'yı araştırır ancak birbirinin kopyası olan ikizlerden hangisiyle ilişkisi olabileceğini anlayamaz. İkizlerden birini gördüğünde farklı duygular hissederken diğeri için buzdan bir duvar gibi duygusuzdur. Sonunda haberin tamamen bir yanlış anlaşılmadan ve art niyetli yapıldığını öğrenen Aras kız kardeşini durdurabilmek için ikizlerden biriyle evlenmeye karar verir. Peki Aras Alya ile mi yoksa birebir kopyası olsa da karakter olarak tamamen farklı olan Arya ile mi evlenecektir. Keyifli okumalar! Hikaye yıl başında yayınlanmaya başlayacak.

NOT:ÇALINTI VEYA EN UFAK BİR KOPYALAMA DURUMUMDA AVUKAT KUZENİM VE ABLAM TARAFINDAN GEREKEN TÜM YASAL İŞLEMLER YAPILACAKTIR... KURGUMUN HİÇ BİR KURUM VEYA KURULUŞLA ASLA VE ASLA EN KÜÇÜK BİR İLGİSİ YOKTUR TAMAMEN HAYALİDİR... "Ah ah bilimiydim ki birgün sıcacık evimizde huzurla sabahın seherinde kalkıp abdestimi alıp Allah-u Teala 'nın huzuruna çıktığım vakit; O doktor Osman ve yanındakilerin evimizi basıp oda oda o Ahmet'i araken ; Ahmet yerine benim doktor Osman'ın ayaklarının dibine savrulmamla hayatımın aslında özetini orada kısaca izlemiş olduğumu? Bilmiyordum ama herşey o gün başladı benim için. Aslında o Ahmet'in, ünlü doktor genel cerrahi uzmanı Osman Kahraman'ın kız kardeşine çarpıp ve kaçmasıyla sonrasında kimsenin bu olaydan haberi dahi yokken kilometrelerce uzaklıktan kalkıp bize kaçmasıyla başlamış. Ama bilmiyorduk biz hiç bir şeyden haberimiz dahi yoktu. İşte 18 yaşına yeni girmiş Asiye'nin benim hayatım o günden sonra Osman'ın ayaklarının dibine savruldu. Ve elim kolum bağlı olarak kalmak mahvetmişti beni.Ben sessiz, sakin ,ürkek,kırılgan küçücük kendi halinde bir kızken bir anda büyümüştüm ve sele kapılmış giden hayatımı kurtarmak için o selin önüne set olmak zorunda kalmıştım.Yüreğim pare pare yandı.Gözyaşlarım harelerimden seller olup aktı. Ama kimseye gösteremedim. Ben Asiye; Benim adım zalim Firavunun karısının adı Hz Asiye validemizin adı. O zalim Firavunun tüm gaddarlıklarına rağmen imanından vazgeçmeyen ve Kuran-ı Kerimde ismi geçen az sayıda ki kutlu Cennetlik kadınlardan biri olan Hz Asiye'nin adıyım.Annem daha ben doğmadan koymuş adımı. Ve adımın hakkını vereceğim ahd ettim.Ve ahdime vefa göstereceğim. Ben Osman Kahraman adım Hz Osman'ın ve Osman Gazinin adı olarak koyulmuş rahmetli büyük dedem tarafından.Ama felek beni bir ahu gözlüye zebun etti de ben o ahu gözlüye çok cefa çe

NOT:ÇALINTI VEYA EN UFAK BİR KOPYALAMA DURUMUMDA AVUKAT KUZENİM VE ABLAM TARAFINDAN GEREKEN TÜM YASAL İŞLEMLER YAPILACAKTIR... KURGUMUN HİÇ BİR KURUM VEYA KURULUŞLA ASLA VE ASLA EN KÜÇÜK BİR İLGİSİ YOKTUR TAMAMEN HAYALİDİR... Ahıska Türküler'inin 1944 yılında Ruslar tarafından binbir zorluk ve işkenceyle göç ettirilmesi sunucu hayatı tepe taklak olan yaralı bir genç kız olan 18 yaşında ki Amine Ahmedeov' un acı dolu hikâyesi... Agah Bayraktar, 29 yaşında ileri görüşlü ve zeki, çalışkan, dürüst ve güvenilir, güçlü kuvvetli, boylu poslu, sinirli ve ağır abi olan yakışıklı bir genç. Bayraktar tektil firmasının sahibi... Geniş ailesiyle birlikte yaşayan bir genç. Kim olduğunu ve bir Ahıska Türkü olduğunu mecburiyetten dolayı gizleyen Amine Ahmedeov'la ile ilginç bir şekilde yolları kesişecek... Ama bazı gerçekler ortaya çıkıncaya kadar güzeller güzeli, edepli ve ahlaklı, imanlı bir kız olan Amine çok acılara düçar olacak... Bir adamın yüreğine iki sevda sığar mı? İşte Agah bey de sırf ailesinin soyunu devam ettirecek tek erkek olduğu için evlendiği karısı yüzü peçeli Amine ve beşik kertmesi kuzeni Mercan arasında sıkışıp kalacak. Bakalım artık neler olacak?😔

-WattpadRomanceTR "Romantizm ve Komedinin Ortak Durağı" adlı okuma listesinde!- *** Her şey bir ölümle başlamıştı ve bildiğim bir şey varsa yıkıcı ölümler bizi sarsmaya devam edecekti. Belki de atlatırım diye düşünürdüm her zaman. Unutmaya her çalışımda zaman ayaklarımdan tutup o güne getirirdi. Önce annemin beni terk ettiği günü izletir hemen sonra hayatımın en kötü gününe getirirdi. Babamın öldürüldüğü güne... Bununla savaşmaya her çalışımda başarısız olmuştum. Beni ayağına kaldırmaya çalışan herkesin yaşadıklarımdan haberi bile yoktu. Beni sadece ruhu gibi bedenininde ölmesini bekleyen adam anlayabilmişti. O Yağız'dı. O Savcım'dı. O her şeyimdi. "O, hakimin tokmağını eline alıp adaletsiz hayatımı varlığıyla süsleyen adamdı." O da benim gibi ölü bir ruhtan ibaretti bir zamanlar. Birbirimizin yaralarını iyileştirdiğimiz güne kadar ölü iki bedenden ibarettik. Hayat acımasızca bizi engellerle karşılaştırmaya devam etse de biz birbirimizin elini tutarak o engellerden atlamayı başarmıştık. Biz beraber bir, ayrı ayrı ise hiçtik. "Onsuz yaşamayı bırak, onun olmadığı cümlede bile yer almak istemiyorum." "O benim başlangıcım, sonum, her şeyim. Dünyanın bana yakıştırdığı tek güzel şey." &&&& Keyifli okumalar ❤

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

Ben geldim anne... Kanatları yorgun kelebeğin geldi. Ahh, anne. .. birşey var, tam şuramda, sol göğsümün altında, canımı ölesiye acıtan bir şey... Sanki tüm dünyanın yükü üzerimdeymiş de altında eziliyormuşum gibi. Kaburgalarım sızlıyor anne...Göğsümü parçalayıp kalbimi içinden sökmeye çalışıyor kirli eller. Bitmiyor karanlığım anne...Ben ışığa doğru yürümeye çalıştıkça karanlık gölgeleriyle yönümü kaybetmem için önümü kesiyorlar. Bak anne... orada tam karşımızda bir adam var görüyor musun ? Bize bakıyor ışık saçan kara gözleriyle. Susuzluktan ölmek üzere olan bu kırgın kelebeğinin üzerine yağmur damlası gibi düşüp ona yeniden can veren adam. Karanlık kuyulardan beni çekip çıkaran, güneşin varlığına yeniden inandıran adam. Uçmayı unutmuş kanatlarıma inatla yeniden kanat çırpmayı öğreten adam. Olur mu dersin anne? Uzar mı bir günlük ömrü bu kanatları kırık kelebeğin? Sevdanın gücü yeter mi yeniden gökyüzünde süzülmesi için? Bu kara gözlü adama iyi bak anne... İşte O son nefesimi vermek üzereyken nefesime nefes olan adam... O kimsenin görmediği gözyaşlarımı avuç içleri ile silen adam... O benim Rabbim' den sonra ki tek sahibim... O benim karanlığıma fütursuzca doğan güneşim... O benim kırık kanatlarımı arsızca saran hekimim... O benim geleceğim... O benim ömrümü yoluna sermek istediğim en güzel duam... Annee... galiba kelebeğin sonunda aşık oldu.

Umutlar maviydi; gökyüzü gibi uçsuz, bucaksız... Ve gökyüzü, elimizi uzattığımızda dokunabileceğimiz bir yer değildi. ... Cemiyetin en güzel kızıydı Ada. İnsanlar, onu hem kıskanır, hem de ona imrenirdi. Zengindi, cemiyetin en yakışıklısıyla sevgiliydi. Her gün, istediği gibi eğleniyordu. Mutluydu. Seviliyordu. Hayat ona güzeldi. ...ve bir gün bütün bunlardan vazgeçti. Onun hikayesi de bundan sonra başladı. Önce Dicle diye seslenildi ona. Sonra o, kendince Rumeysa oldu ama arada Ada'nın da sesini duyuyordu. ... Bir beden kaç farklı ismi taşıyabilirdi? Geçmişin gizemleri, adım adım çözülürken, hangi isim ona kalacaktı? Hangi isim, hangi hayat ona aitti? ... İslami Yaşantılar Serisi'nin ikinci öyküsü olup, serinin diğer kitaplarıyla hiçbir bağlantısı yoktur.

Her şey kaderin bir oyunuyla başladı. Mükemmel giden hayatım annemin ölümüyle son buldu. Peki ya onun benden yapmamı istediği vasiyetini yerine getirebilecek miydim? İstanbulda'ki şahane hayatımı bırakıp bir köy yerine halamın yanında kalmaya gidiyorum fakat bunu başarabilecek miydim? ••• °Romantik' de #1° (14.11.2021)