Oh Sehun, yüz yıllardır WolfTeeth büyücülük bölümünde eğitim görüp büyücülük dünyasında ses getirmiş güç ve köklü bir ailenin yedinci nesil en küçük alfa üyesidir. Küçüklüğünden beri tıpkı annesi ve babası gibi WolfTeeth'in öğretileri ile büyümüş ve okula gitmeden eğitimine başlamıştır. Tıpkı her Oh ailesi ferdi gibi, okula bağladığında bu erken eğitimin faydalarını kullanıp okulun en başarılı öğrencilerinden biri olmuştur. On altı yaşına geldiğinde bölüm seçimi için seçmen şapkayı kafasına taktığında, seçmen şapkadan saniyeler içinde ailesinin kanını donduran şu sözler duyuldu: "RavenCrown!" Yüz yıllardır her aile ferdinin WolfTeeth bölümüne gittiği Oh ailesinin en küçük üyesi Oh Sehun, karanlık ve kötülük yönüyle bilinen RavenCrown bölümüne sakince geçip yerine otururken büyük salonu büyük bir sessizlik kaplamıştı. Oh Sehun ve seçmen şapka dışında oradaki herkes şaşkınlıktan adeta donmuştu.

Ve Sehun, kendi cehenneminin içinde, cenneti yarattı.

"Kimin, kimi öldürdüğünü bilemeyiz ancak birilerinin seni öldürmek istediğine eminiz." dedi ifadesiz suratıyla öylece gözlerimin içine bakarken. "Üzgünüm Luhan. Şahit olduğun cinayetin sorumlusunu bulana kadar, yürüdüğün yol'da sana eşlik etmek zorundayım." Dudaklarımı aralayıp onu reddetmek istediğimde, aksini istemeyen bir tonla ekledi. "Sen istesen de, istemesen de."

Denizkızlarına inanır mısınız? Peki erkeklerine?

"Kendimi bir renk olarak tanımlamamı istiyorlar. Şeffaf diyorum. Doğrusunu söylemek gerekirse herhangi bir renge sahip değilim. Gökkuşağının önüne geçersem, rengarenk olurum. Aynaya bakarsam eğer, karartılırım. Bu yüzden şeffafım ben. Kim olduğumu öğrenebilmen için, önce rengimi bulman gerekir."

Biz ikimiz, sahiden de bir elmanın iki yarısı mıydık? Galiba, daha da fazlası...

Luhan sarı vosvos'uyla dünyayı gezmeyi planlayacak kadar uçuk, bu planı devreye sokamayacak kadar üşengeç bir genç adamdı. Üstelik okulunda patlak veren bir olayın, hayatına yeni bir heyecan, kalbine ise yeni bir deprem getireceğini bilmiyordu. Ama öğrendi. Kalbin de bir depremi olduğunu çok iyi öğrendi.

Luhan, Seul üniversitesi manga tasarım ve kurgu bölümü ikinci sınıf öğrencisiydi. Girdiği maddi sıkıntılar yüzünden bir arkadaşının tavsiyesine uymak zorunda kaldı ve başını Oh Sehun adında bir delta ile belaya soktu.

Bir inanışa göre insanlar ruh eşlerine, serçe parmaklarından görünmez kırmızı bir iple bağlıdırlar. Kaderin kırmızı ipleri... Ha işte o inanış gerçek ve ben o lanet olasıca ipi görüyorum!

**** "Bana yardım eder misin?" beklemeden sorduğumda bana baktı. "Ne konuda?" "Senin gibi olmayı bana öğretmen konusunda..." "Ne?" söylediğim şey ile bu sefer bakışlarında şaşkınlık hakim olmaya başlamıştı. "Duydun işte... Bana nasıl bu şekilde güçlü, havalı ve erkeksi olabildiğini öğret..." ****