Sıradan bir blog kullanmıyordum. Tüm okulu avucumun içinde tutacak bir blogdu benimkisi. İstediğim kişiye istediğim rütbeyi verip kendisine saygınlık bahşedebildiğim gibi, istediğim kişiyi yerden yere vurabilir, insanların gözünde küçük düşürebilirdim. Bunu mümkün kılan, blog sahibinin gizli olmasıydı.

Hapishaneden yeni kaçmış, suçsuz bir mahkum olduğunuzu düşünün. Sizi kaçıracak birine ihtiyacınız vardır. Bir rehineye. Bunun için yoldan geçen herhangi birini seçebilirsiniz. Herhangi birini rehineniz olarak alabilirsiniz. Ama dünyaca ünlü bir popstarı alamazsınız. Hayır. Bu hiç uygun olmaz.

Hayır,hayır sakın sana kızdığımı düşünme. Seni anlıyorum,kim orkidelerle dolu bir bahçede papatyayı seçer ki zaten?

"Bu kâğıt parçasına siyah mürekkep yardımıyla dökülen düşüncelerim ne kadar önemli olabilir ki? Öylesine karalıyorum bir şeyler işte ben. Birazdan kâğıdı kıvıracağım ve iple bir güzel bağlayacağım. Ardından hayali mektup kuşlarımdan birinin ayağına bağlayacağım mektubumu. Sonra o kuş kanat çırpacak, kanat çırptıkça uçacak ve tam göğsümün üzerine konacak. Sana gelmesi gereken bu mektup, senin yaşadığın yere ulaşmış olacak; kalbime." © Tüm Hakları Saklıdır. | 04. 10. 2014 | Kapak Tasarım - Beyzanur Yıldız.

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

Ay göğe yükselirken tüm duygular yeryüzüne damlayacak. Tek tek toplayacağız onları, avucumuzun içine alacağız. Gözlerini kapat, diyeceğim, sen gözlerini kapattığında dudağının kenarından öpüp sevgi duygusunu serpiştireceğim yüzüne. Yüzünde parıldayan sevgi parçacıkları, içerisine tutkuyu da katıp karmaşıklaşacak; aşk olacak. Ay'ın fısıldadığı cümleler kulağımıza dolarken kelimelere beraber anlam yükleyeceğiz. Mutluluk duygusu da sevgiye karıştığında kalbimiz Ay'a yükselecek. Biz huzurla gökyüzünü izlerken, kalbimiz tamamen Ay'a ait olacak. Ay, hislerimizin en büyük şahididir.

Parlayanların buluşma noktası Facebook grubumuz: Gamze Aydeniz Hikayeleri Instagram hesaplarımız: @gamzeaydenizz @aydenizdongusuu @curetkar_yakut Bir şeyler olduğu kesindi... Bıçak gibi keskin, aynadaki yansımalar kadar bencil, nefesle aynı doğrultuda olmazsa olmaz bir şeydi. Görmezden gelmeyi denedi genç kız. Görmedi, duymadı, bilmedi... Bir süre sonra aslında olayların tam ortasında olduğunu fark etti. Nefes alamadı, boğuldu. Dedesi Çağdaş Bey, anneannesi Nigar Hanım, dostu Meral ve Uras... Bilinmeyenlerle boğuşurken kaybedeceklerinin farkındaydı. Aydeniz kabullenmişti bunu artık. Ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın muhakkak yakalanacaktı. En iyisi hayatında şiddetli depremlere neden olan sırları öğrenmeye çalışmaktı. Aşkı, ailesi, zamanı ve değer verdiği herkes... Tanıdığı herkes bir şekilde genç kızın koluna yapışıyorlardı. Herkesin bu döngüde bir yeri vardı. Bu döngünün bir de adı vardı. Aydeniz Döngüsü... Ay ve denizin birleşip, parladığı yerde doğan bir aşk hikayesi.