''Seni karanlığın güneş sayesinde aydınlanacağı her gün seveceğim,'' dedim usulca. Ellerimiz birbirine sımsıkı kenetlenmişti. Kahverengi irislerim şimdi tam olarak onun göz bebeklerine odaklanmıştı. Dudakları hafifçe kıvrıldı. ''Seni güneşin karanlığı aydınlatacağı her gün seveceğim,'' dedi aynı şekilde. Buna karşılık gülümsedim ve ellerimizi ayırıp ona sarıldım. Bir daha asla bırakmayacak gibiydi. Tanrı bana her şeyin en kötüsünü vermişti belki ama şimdi her şeyin en iyisine sahiptim. Ona sahiptim. Beyaz tenli, karanlık çocuğa sahiptim.

Ölü bir oğlanın üzgün bir kız ile kalp kırıklığı ve muammanın arasında katilini bulmak için birlikte çalışmaları ve belki de ölümün bir son olmadığını öğrenmelerinin trajik hikayesi. (Harry Styles Fanfic AU) author: seasidestyles

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."