Tam gidicektimki belimi tutan eli durdurdu beni. Tekrardan ona döndüğümde elini cebine attı ve bir kutu çıkardı. O kutunun içinde ne olduğunu bilmemek aptallık olurdu. Yüzük... Kutuyu alıp içindeki yüzüğü çıkardı, boş kutuyu ise yatağa fırlattı. Boşta kalan iri eliyle sol elimi kavradı, yüzük parmağıma yüzüğü taktı. Tek taşı olan bir yüzüktü bu, ama tek taşı gül şeklinde ince ince işlenmişti sanki. Daha önce hiç gül şeklinde bir tek taş görmemiştim. Özel olarak yaptırmıştı galiba... ama neden gül yaptırmıştı? "Neden gül?" Diye sordum çatallaşmış sesimle. Elini elimden çekip deniz mavisi gözlerini kahvelerime dikti. "Benim bu alemde lakabım Ayaz..." diye açıklama yapmaya başladı. "sende artık benimsin, karımsın, artık bir Ayaz gülüsün" dediğinde ifadesizce gözlerine baktım. Hoşuma gitmişti ama bunu ona belli etmedim.

"Bana öyle bakma" dediğinde bakışlarımı kaçırdım. Verdiğim titrek nefes onun dudaklarında can bulmuştu. Bana bir adım daha yaklaşıp,elini belime attı. Ve gecenin kutsal sözcükleri o iki et parçasından fütursuzca döküldü. "Seviş benimle" Zaman durdu,akrep yelkovandan kaçmayı bıraktı,bir kum saatine sıkışıp kaldık. ♤Tüm hakları gözü kara;kalbi yara olanlarda saklıdır. °Kapak tasarımı: @yazaryolunda1

Azer ve karacanın hikayesi Çukurla pek çok alakası olmayacaktır

Gastronomi öğrencisi olmanın birinci kuralı, yaptığınız yemeği ne kadar çok kişiye tattırırsanız ve ne kadar çok fikir, eleştiri alırsanız her seferinde daha iyi bir iş çıkarmanızdı. "Zehirlenmem değil mi?" Cık'ladım, "O kadarcık şeyden zehirleneceğini sanmıyorum." Bunu dediğimin akşamında telefonuma bir mesaj bildirimi düştü. Hastane yatağından bir poz; serumlu kol, solgun bir yüz ama buna rağmen zorlukla edilen bir tebessüm. Harbiden zehirlenmiş miydi? Hem de 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 yaptığım yemekle? ╰┈➤ 17.02.2024 🪽 SESİ KESİLEN RUHLAR SERİSİ - I

"Seni öldürürüm Demir! Öldürürüm!" "Tabii ki öldürürsün ama sen beni öldürmek yerine, ailene umut olacaksın ve benimle evleneceksin. " Mideme kramplar giriyor, bildiğin kıvranıyordum. Nefesimi yettiremediğim için bir elimle kapıdan destek alırken, bir elimle de şalımı öne doğru genişletmeye çalışıyordum. "Hemen şimdi kararını ver Beyza! 10 dakika sonra tüm adamlarımı arayıp devreye girmelerini söyleyeceğim sonrada direk ağabeyinin karşısına çıkıp, yaptıklarımı anlatacağım; seni nasıl zora soktuğumu, şirketin batması için neler yaptığımı anlatacağım ve böylece küçük Zeynep babasız büyümüş olacak... Sahi Zeynep, ölen annenin adıydı değil mi? " Dizlerim artık bedenimi taşımıyordu. Dizlerimin üzerine yığıldım ve son gayretimle nefesimi yettirmeye çalıştım. "Senden nefret ediyorum!.. " Demir yanıma doğru gelince bir dizini yere koyup, ellerini çeneme götürdü ve başımı yerden kaldırdı. Gözyaşlarım yanaklarımı sırılsıklam yapmış, şalımın çene kısmını çoktan ıslatmıştı bile. Şuan gözyaşlarım onun parmaklarını yıkarken, ben çaresizlikten ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Onunla evlenmem diri diri gömülmek demekti... Ama alabilecek bir sorumluluğu almadığım için dedemin ölmesi, ağabeyimin hapse girmesi cehennem ateşinde yakardı beni ve ben bir daha o ateşi, ömrümün sonuna kadar söndüremezdim. . . . Oysa Demir'in bilmediği şeyler vardı. Bu evlilik Beyza'nın mahkumiyetiyse Demir'in de en büyük sınavıydı.

Eğer bu hikayeyi Wattpad harici bir platformda okuyorsan, kötü amaçlı yazılım riskinde olabilirsin. Eğer bu hikayeyi orjinal halinde ve güvenli bir şekilde okumak istiyorsan lütfen Wattpad'deki @Kismasallari isimli profilimden oku. Teşekkür ederim. *Tecavüz konulu değildir. *TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. KİTAPLARIM NOTER TARAFINDAN TASDİK EDİLMİŞTİR. EN UFAK KOPYALANMA GİBİ BİR DURUMDA GEREKENLER YAPILACAKTIR!! *Dikkat! Argo ve küfür içerir. *27.08.2017 tarihinde yayımlanmaya başlanmıştır.

YETİŞKİN İÇERİK | +18 Hikayemde +18 ögelere, cinsel sahnelere ve argo kelimelere sıkça rastlayacaksınız. Zarar göreceğini düşünen okuyucular lütfen okumasın. "Ben de böyle mi görünüyorum?" "Nasıl?" Az önce şahit olduğum o büyülü an, gözlerimin önünde yeniden canlandığında sertçe yutkundum. "Böyle iştah kabartıcı..." Egemen'in dudakları histerik bir gülücükle kıvrıldı ve beni birazcık kaldırıp aletinin üzerine oturttu. İkimizin ıslaklığı, birleşmemizi kolaylaştırırken; ağzımızdan aynı anda inlemeler döküldü. "Bebeğim," dedi içimde hareket etmeye başlamadan hemen önce. "Nasıl göründüğün hakkında hiçbir fikrin yok."

Zengin güçlü tüm yer altı ve yer üstünün korktuğu sinir hastası bi mafya . Yiğit Kılıçer Onun tam tersine her zaman neşeli eğlenceli iyi kalpli bi kız. Melike Kandemir Ya bu herkesin korkulu rüyası olan mafya daha ilk görüşte aşık olursa .

"Açın şu kapıyı!!!.." "kimsiniz siz...benim burda ne işim var!..." Tereddütle ağlamaktan giden sesimi bulmak için boğazımı temizledim; "Kimse var mı ?" Sessizlik. "Yardım edin ! Kimse yok mu ?" Sessizlik. "Lütfen, boğazımdan bir hıçkırık kaçtı, lütfen yardım edin ! Ne istiyorsunuz benden ?!" Derin bir nefes alıp kapıya vurdum. Sert bir yumruk. Bir kez daha.. Bir kez daha. "Bakın," dedim açıklamaya çalışarak. "Abimi nerden tanıyorsunuz bilmiyorum, size naptı onu da bilmiyorum ama bu şekilde olmaz. İzin verin konuşalım." Sessizlik sinir bozucu bir şekilde süregeldi.. "Uzun zamandır abimi görmedim." Beni duyan var mıydı bilmiyordum ama deneyecektim. "O...o uzun zaman önce gitti." Bu sefer boğazımdaki yumrunun sebebi başkaydı. Konuşabilmek için yutkunmayı denedim. "Annemle beni bırakıp gitti. Şu anda tam olarak nerde yaşadığını bile bilmiyoruz. İnanın bana.. lütfen." Umutsuzlukla başımı kapıya yasladım. "Biz size hiçbir şey yapmadık, ben size hiçbir şey yapmadım. Bu yüzden lütfen... lütfen bırakın gideyim." Gittikçe gücünü yitirdi sesim. Fısıltıya döndü. Nerden bile bilirdim ki bunun fırtına öncesi bir sessizlik olduğunu . #1 Kırıkkale #1 kırık kalpler #1 cellat #1 esir #1 intikam #1wattpad2020 #1 psikolojikroman #1 spiritüel #1 zebaniler #1bedel #1sipiritüel #1şiirler #2 anne #4 masum #5wattsy2020 #7mücadele #14 tutsak #27 zoraki evlilik #4 mafya ©️HİKAYELERİM KIRIKKALE NOTERLİĞİ TARAFINDAN KANUNEN ADIMA ONAYLI VE TASDİKLİDİR.OLASI EMEK HIRSIZLIGI KARIŞISINDA GEREKLİ KANUNEN HAKLARA SAHİP OLDUĞUMU BİLİNİZ. KİTAPLARIMIN ADI PATENTLİDİR. ©️ÇALINTI VE ALINTI YAPMAYIN DUYRULUR.

-Yeter artık...yeter! Gecenin esir almış karanlık sokağında avazı çıktığı kadar bağırıyordu genç kız. Karşısındaki genç adam ise onun aksine çok sakin bir şekilde; -Kaç ,belkide bu son şansındır... Bunu o kadar sakin bir şekilde söylemişti ki fırtına öncesi sessizliğe benzetti genç kız,arkasına bakmadan koşmaya başladı dediği gibi ilk ve belkide son şansıydı. Ne kadar koştuğunu bilmese de ayakları artık yenilgiyi kabul etmiş gibi yavaşladı.Koşturmaları adımlara adımları ise yavaş yavaş yürümesine sebebiyet olmaya başlamıştı. Ne olursa olsun düşmemeliydi onun cehennemine. -Artık zaman doldu. Benden kaçamazsın ve bundan sonra emin ol buna bile cesaret edemeyeceksin! Adamın sert sesi tüm mahallede yankılanınca genç kız arkasına baktı. Gecenin karanlığında mahallede bulunan titreyen ışıkta bile gözlerindeki alevi görüyordu genç kız. Korkuyordu... -Çok bile bekledim... Bu güzelliğinden beni mahrum ettiğin için seni zor günler bekliyor küçüğüm. Artık ayakları dayanamadı ve kendini yere bıraktı... -Lütfen yalvarırım bırak beni...lütfen. Kızın yalvarışlarını duymuyordu genç adam. -Asla... Asla bırakmam seni. Genç adam son sözlerini söyledikten sonra yorgun olan küçük bedeni kucağına zorlanmadan aldı. Kucağındaki küçük bedene , eterli mendili burnuna tuttu ve bayılmasını bekledi. Bayılınca arabasına taşıdı ve son kez baygın olan küçüğünün kulağına fısıldayarak: -Seni asla bırakmam. Ne sen kaçabilirsin ne de ben seni bırakırım. Damla ve Ferman'ın aşkıydı bu... Zor da olsa bu onların hikayesiydi.