Dünyanın sonu yaklaşıyordu. İnsanlar, sahibi oldukları sınıfı kabullenmiyor, arzuladıkları yaşam şartları uğruna can almak ya da vermekten zerre pişmanlık duymuyordu. Kıskançlık ya da doyumsuzluk yüzyıllardır süregelen, nefes alan her canlının iliklerine kadar işlemiş ve dünyanın kanunu oluşturan iki önemli duyguydu. Kendine erkek diyen ödleğin teki-kendisi amcamın en yakın dostuydu-hayatta kalabilmek için, kıçını kurtarabilmek için çekinmeden önümüze her şeyini sunan bir gurursuzdu. "Eğer bu konuda kararlıysan, sahip olduğun birkaç damla spermin, genç bir fahişeyi hamile bırakmaya yeteceğini düşünüyorum."diye mırıldandım. Sesim alaycıydı. Belki biraz da küçümseyici. Hayat, bu kadar önemli değildi. Gerçekten. Birkaç yıl daha nefes alabilmek için birilerinin altına girmeye değmeyecek kadar boştu. Ancak dediğim gibi, gurursuz bir baba ve fahişe bir oğul... Hayatları için bir bebeğe sığınıyor olmalarını saymıyorum bile. Tam da böyleleri için hayatın bir anlamı olmalıydı zaten. Biraz daha yerin dibine girebilmeleri ve biraz daha kendilerini becertebilmeleri için.

Elimi masanın altından adamın bacağına koydum. Adam şaşırdı ama bunu kimseye belli etmedi. Bacağını sıktım, okşadım ve kasığına doğru ilerledim. Adam bacaklarını biraz daha geniş açtı. Beni karşılıyordu. Elimi pantolonunun üzerinden aletine atıyordum ki... Bu hikaye masum Pete karakterinden sıkılanlar için

(VEGASPETE ORİJİNAL NOVEL ÇEVİRİSİ) Çatışmada parçalanan şeylerin izleri ve Pete'in figürü... Bu karanlık depoda tek başına kalmışlardı.