"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok." Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır. Ta ki ülkesinde baş gösteren iç savaşa kadar. Ülkenin çeşitli bölgelerinden ayaklanma, silahlanma haberleri gelirken hiçbir sorun olmadığına inanarak yaşayan genç kız, bir sabah bulundukları kasabaya ülkesini ve kendi topraklarını korumak için Türkiye'den askerlerin gönderildiğini öğrenir. Bu askerlerin arasında hayatının aşkının da olacağından bihaberdir. Yağmurlu bir günde şarkı söyleyip kendi kendine eğlenirken çitlerin arkasından kendini izleyen Türk askeri Yusuf Agâh Demiral'ı görünce Mihra'nın kalbi o zamana dek hiç atmadığı kadar kuvvetli atmaya başlar.

Mutlu sonlar bize uğrar mıydı? Peki ya masallar? Masalda gibi hissedebilir miydik kendimizi? Peki peki, masallarda da katiller var mıydı? Masallarda da kötüler cadılar yerine anne babamız mıydı? *** "Aldırma," Kaşlarımı çatarak baktım bu sefer gözlerine. "Ne?" "Aldırma onu. Bırak doğsun," "Babası bile yokken-" "Ben olurum onun babası," öylece dudaklarım aralı bir şekilde kalırken kaşlarım düz bir çizgi hâlini aldı.

"Canavarların gözlerinde şefkat olmazdı, fakat bu canavarın bana bakarkenki gözleri şefkat dolu iki yürekle kaplıydı."

her şey, telefonuna düşen bir mesajla başladı. ve o andan sonra, bunun hiç sonu gelmedi. *(bu bir texting hikayesidir.)*

Arkadaşından kaçan Çağla, yarıs yapan dört çocuğu da arkasında bırakıp hızla kaçıyordu,yapmaması gereken birsey yapmıştı ama bundan asla pişman değildi.Arkasında bıraktığı çocuklar ise şaşkınlıkla onu arkasından izliyordu. En hızlıları olan Murat 'oha be' diye bi tepki verirken, Grubun neşesi olan Ali ise Murat'ı dürterek 'yalnız kanka kız sendende hızlıymış ağla' diye arkadaşıyla dalga geçti. En arkadan gelen bir genç hızla yanlarından geçiyordu ve 'lan Çağla dursana kızım yeter'diye bağırması son olarak duyuldu.... *kurgu tamamen bana aittir*

Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum. "YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Rüyalarında rengi olurdu; siyah, beyaz, mor ve gri. Benim rüyam tam olarak siyahın en koyu tonlarında. Savaş bitmedi. Sadece perde değişti. Binalar kül, şehirler enkaz... Gökyüzü karanlık. Ama o hâlâ ayakta. Silahı elinde, künyesi boynunda. Yüzbaşı Karay için emir yok, birlik yok, komuta zinciri yok. Sadece hayatta kalması gereken bir gece ve gerçeği öğrenmesi gereken bir kâbus var. Birde sevdası... Her adımda pusuda bir düşman. Her gölgede eski bir sır. Ve rüyalar artık sadece uykuda gelmiyor. Kurşunların, ihanetin ve karanlığın hüküm sürdüğü bu dünyada, ya uyum sağlarsın... ya da unutulursun. Hazır mısın? Çünkü bu bir rüya değil. Bu, son savaş. Kitabın tüm hakları / bu1yazar adlı kullanıcıya aittir

❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

❗KİTABA ARA VERİLDİ❗ Bir annenin maceralı ve korkunç hayatı... -"Ben senin hem babanım hem çocuğunun babasıyım" +"Sen benim hiç bir şeyim olmadın olmıyacaksında"

Birden asansörün kapıları açıldı Aral hemen çıktı ben ise hâlâ gördüklerimin şokundayım , kafayı yemek üzereyim , iyi düşün Gizem bu o olabilir mi ? Babaannem'in katili Aral Barçın olabilir mi ? Beni hastaneye getiren , destek oluyormuş gibi duran , bu sert adam ikimizin katili olabilir mi ? Hemen ayağa kalktım arkasından koşmaya başladım ama yoktu sanki birden yok olmuştu... Hayır yok olamazdı onu bulacağım ve o hayatına yerleşeceğim " seni mahvedeceğim Aral Barçın. " Kelebek ve Ateş'in hikayesi... • Hikayemizin başrolleri 7 kişidir gerçeğe dayalı bir kurgudur. • Küfür vb. şeyler vardır

"Düştüm mapus damlarına öğüt veren bol olur!" Kapıdan polis bey amcanın gelmesiyle sesimi kestim. Mazallah Emre abi beni 1 hafta daha burda tutabilirdi. "Ailen geldi seni çıkaracaklar ayrıca şu şarkıyı söyleyip durma kızım!" "Ailem mi?" polis bey amca sorumla değişik değişik bakmaya başladı. Demirliğin kapısını açarken "Kapıda ki sarışın kadından bahsediyorum. Turiste benziyor biraz annen olduğunu söyledi, gözleri dolu doluydu çabuk toz ol." Değişik değişik bakma sırası bendeydi. Benim annem esmer lan. ¡Aile kugusu¡ #/11.02.2023