"Biz her gün şarkılarda buluşuyoruz. Şarkılar içimizden geçen düşüncelere yeterince tercüman olmuyor mu sence de?" *Wattpad'de yayımlanan Şarkılarda Buluşuruz isimli ilk hikayedir. *Kısa Hikaye #1 (17.08.2020)

Öğrendiğim şeylerden biri daha, hiçbir şey sonsuza kadar iyi ya da sonsuza kadar kötü devam etmez. * Görüşüm sadece saniyeler sürse de aynı on numara gibi nefes nefese kalmıştım. O çoktan maçına geri dönüp tüm yeteneklerini konuşturmaya devam ediyordu. Elime kadar uzanan badimin kolunu sıvadığımda tam tahmin ettiğim gibi kolumun morardığını gördüm. "Harika..." diye mırıldandım kaçtığım ve koruduğum her şey başıma gelirken. "Gerçekten, harika. "

Kaçak... İşte benim adım bu... Tüm eşyalarımı sırt çantama toplamış, odadan gizlice çıkmıştım. Arkamda koşan iki mafya kılıklı adam belki de silahlarını doğrultmuş ateş etmeye hazırlanıyordu. Ben arkama bakmamaya çalışarak otelin kapısından fırladım. Temiz hava ciğerlerime dolarken kafamdaki planı gerçekleştirmem gerektiğini anladım. Ağaçların arasında yer alan otoparka doğru koşmaya başlamıştım ki, yer gök birbirine karıştı. Patlamanın sesiyle sağır olmuş vaziyette olduğum yere yığıldım. Ve dünya karardı.

"Hadi birilerine şaka yapalım." Kaşlarımı çattım. "Neden?" diye sordum. Azra sırıtıp, "Çünkü neden olmasın?" dedi. Kaşlarımı kaldırdım. "Nasıl bir şaka? Açıklasana biraz." deyip ona doğru döndüm. "Okuldan birisine işte. Senin tercihine kalmış. Bir şarkı belirliyoruz ve sonra o şarkı sözlerine göre mesaj atıyoruz. Konuşma oradan yürüyor. İstersen bitiyor." dedi. Dudak büzdüm. Aklıma gelen isimle sırıttım. "Yar ben belanın ta kendisiyim." deyip gülmeye başladım.

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

Bedenimizi değiştirdiler. Boyumuzu, saçımızı, göz ve ten rengimizi... Bizi mükemmelleştirdiklerini söylüyorlar. Ama onlar kim? Hiçbir şey bilmiyoruz. Geçmişimizi hatırlamıyoruz, eski hallerimizi bile. Hayatımızın geri kalanını etkileyecek bir oyunun içindeyiz. Burada güvende olduğumuzu söylüyorlar ama günden güne sayımız azalıyor. Aşk. Arkadaşlık. Ve ölüm. Buzdan Zihinler. "Ve buzdan zihinlerimiz yavaş yavaş erimeye başlıyor." Bilim Kurgu #1 22.07.2017 Model-credit: http://cathleentarawhiti.deviantart.com

(Tamamlandı) Deniz: Adın ne? Bilinmeyen: Deniz Deniz: Efendim Bilinmeyen: Adım diyorum Deniz. >>29.03.2020<< >>17.07.2020<<

"Ayrılalım." dedim bakışlarımı yere indirerek. Başını kaldırıp,tek kaşını kaldırarak bana baktı. "Neden ?" "Güven vermiyorsun." diye mırıldandım.Bir süre sesini çıkartmadı.Sırtını duvardan ayırıp,önümde dikilince,irkilip bakışlarımı yüzüne çevirdim. Gözlerini kısıp,bana doğru eğildi. "Neden güven vermiyorum biliyor musun ?" Başımı iki sana salladım yavaşça. "Hep yanımda kal diye. Çünkü sana güven versem bileceksin , seni asla bırakamayacağımı. Bırakmayacağımı bilirsen , gidersin. Başkalarına aşık olursun , sana güven vermeyen birilerine. Ben seni yine beklerim. Sonra onlardan sıkılırsın , bana gelirsin. Ama ben yine orada olurum , seni mutlu ederim. Eskiye dönmek istersin , yine gidersin. Sonra ben yine beklerim. Anlıyor musun , ben gidemem. Çünkü ben aşığım. Çünkü ben hayatımın odak noktası olarak seni aldım. Sen , sen, sen.. Ben ağlarım ama küsmem. Kırarsın beni belli etmem. Hep alttan alırım sevgilim. Sen başkasına aşıksın evet , ama bana ait ol diye susarım. 'O benim' demek isterim hep. Sana güven vermem , beni bırakıp gitmek sana kolay gelmesin diye. Söz veremem hep yanında kalacağım diye. Çünkü sen kalbimi yordun. Ruhumu yordun. Beni mutsuz bir insan haline getirdin. Ama ben senin için hep güçlü kaldım. Saatlerce beni umursamadın ama soranlara ' konuşuyoruz yine:)' dedim. Eski mesajlarını okuyorum her gün. Belki, belki eski sen yine gelir diye bir gün.. Şimdi , git. Ama bu sefer döndüğünde beni bulamayabilirsin. Çünkü kalbim bir kez daha sensizliği kaldırabilecek kadar güçlü değil." Derin bir nefes alıp,bakışlarını gökyüzüne çevirdi. "İster iste,istersen de isteme.Sana ihtiyacım var ve beni bırakamazsın.Eğer şimdi arkanı dönüp gidersen,söz bir daha karşına çıkmam.Ama eğer kalırsan da,bir daha beni üzmene izin vermem.Korkaklık etme bir kere,içinden geçeni söyle ve yap."

İntikam almak isteyen bir insan sınırları ne kadar zorlayabilir? Her şeyini kaybeden bir insanın artık durma sınırı var mıdır? Peki bu işin içine masum bir kız ve diğerleri girerse?Sonuç ne olur? *** Herkes kendi içinde oyunlar peşindeydi. Kimi cesaretinin kurbanı olacaktı kimi ise aptallığının. Bu oyun herkesten bir şeyler alacaktı. Hayatın neler getireceği veya neler götüreceğini kimse bilemezdi. Çünkü hayat hiçbir zaman planlara göre ilerlemezdi. Sırlar açığa çıktığında kazanan kim olacaktı? *** Bu sıradan bir intikam hikayesi değildi. Bu hikayenin sonunda tüm suçlular cezalarını çekecekti. Herkesin kendisinden bir şeyi savaş alanında kaybedeceği bu sahnede kurtulan kim olacaktı? © Tüm Hakları Saklıdır.

Arkamı döndüğümde görmeyi umduğum son kişi orada duruyordu. Dağınık saçları, beni her gören kişide olan şaşkınlık ve bir çift siyah göz. Bütün beklediğim bu değil miydi? Koşup kollarına atılmam gerekiyordu. Tabii gerçek olsaydı. Brad bana doğru iki adım attı. Artık karşımda duruyordu. Adımı yineledi. Sabit siyah gözlerini benden bir an bile ayırmadan bakıyordu. Başımı iki yana salladım. Değildi. O değildi. Artık ona bakmak dayanılmaz bir hal alıyordu. Elini yanağıma koyarak parmağını yüzümde dolaştırdı. Dokunuşuyla gözlerimi kapattım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başladı. Şefkat, özlem ve çaresizlik kalbime doldu ve boğucu bir çaresizlik hissettim. Ben ona bakınca, gözleri biraz irileşti, ama ifadesi ve duruşu değişmemişti. ''Gerçeksin.''