Siz hiç sevgilinizden bir mesaj, e-posta ya da daha kötüsü bir post-it ile ayrıldınız mı? Ben az önce yaptım! Üstelik üstümdeki giysiye rağmen. Ne mi giyiyorum? Gelinlik! Ah evet doğru duydunuz ben az önce nişanlıma bir post-it üzerinde ondan ayrıldığımı ilan ettim. Şimdi düşünüyorum da belki daha duyarlı birkaç söz yazabilirdim. Özellikle de aşağıda bekleyen yaklaşık bin kişiye gelinin onu yüzüstü bıraktığını açıklamak zorunda kalacağı, daha doğrusu açıklayamayacağı düşünülürse... Peki ben ne yaptım? "Üzgünüm, yapamayacağım. Umarım bir gün beni bağışlarsın... Not: Seni sevmiyorum!" * Bu yaz post-it'lerin nelere kadir olduğunu daha iyi anlayacaksınız! Not: Sizi Seviyorum

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

'Güçlünün daha güçlü olduğu, fakirin daha fakir olduğu çağdan sesleniyorum. Hoşunuza gitmedi mi? O zaman televizyonu açın. Bakın, orada her şey günlük güneşlik.' 80 kuşağından sıradan bir genç... Öykü Tan... Üniversiteden sonra ışıltılı bir yaşam hayal ederken; özel iş yerlerinden kapı dışarı edilmek, her atama döneminde boşu boşuna beklemek gibi rutin bir hayatı vardır. Evrene verdiği mesajlar bir sabah geri döner ve tüm hayatı değişir. Yetişkin kafasında lise sıralarına dönmüş bir ergen olarak farklı bir paralel evrende yeni nesile adapte olmaya çalışır. 'Biliyor musunuz, o günlere geri dönmek isterdim. Toplumsal ayrışmanın bu boyutlarda olmadığı döneme... Canlı bombaların, savaşların, karışıklıkların bu kadar yaygın olmadığı döneme... Tecavüzün bu kadar meşrulaşmadığı döneme... Ve kesinlikle müziğin daha iyi olduğu döneme!' Ruhumu satsam geçinebilir miydim acaba?

●◎▼◎▼◎● ⏳İki insanı birbirine bağlayan ve koptuğu zaman onları tekrar bir araya getiren şey aşktır. Ve tamda bu söze uyan bir hikaye. Toprak ve Mert tesadüfen tanışırlar ve arkadaş olurlar fakat aralarındaki elektrik iki arkadaştan ötedir.Toprak, öleceği bir hastalığa yakalanır ve geriye kalan anlarını Mert ile geçirir.Ona veda edecekken ani bir haberle hayatlarında çok büyük bir gelişme olur. "Sana veda etmeme izin ver." "Bana veda etmiyorsun,seninle geliyorum.Nereye gidersen git."

masum bir kız....sabredemeyen kıskanç ve sinir bozucu bir oğlan diğer yandanda güçlerini birleştirip kotüye giden bir ikili bu çifti bozabilecekmi? __@tüm hakları saklıdır__ _"bizim aşkımız biraz sabırsızdı,,beklemedi..."

İnsanları dış görünüşüne göre yargılayan bir toplumda yaşıyoruz. Beste'nin de başına ne geldiyse dış görünüşünden gelmişti zaten. Erkek arkadaşının onunla parası için çıkıp onu aldatması mesela. Aldattığı kişininde Beste'nin en yakın arkadaşı olması. Aşık olduğu kahramanım dediği babasını şirketteki odasında yarı çıplak bir vaziyette sekreteriyle öpüşürken görmesi.. Siz olsaydınız Beste'nin yerinde ne yapardınız? Beste annesine söyleyemedi bu olayı. Zaten bu olayı annesine söyleyip üzmenin bir anlamı yoktu ona göre. Annesi kocasının ufak kaçamaklarını bilen bir kadındı zaten. Beste gitmeyi tercih etti. ABD'de eğitim görmeyi. Ufak bir pürüz vardı bu hikayede. Bu pürüzde Beste'nin intikam istemesiydi. Beste artık saf ve çirkin bir karakter olmaktan çıkmıştı. Artık o bütün erkeklerin yavşadığı, sokakta yürürken arkasından ıslık çalındığı bir genç kızdı. En kötüsü de o artık kötüydü. O artık masum değildi . O intikam istiyordu. O herkesin korkacağı cinsten biriydi artık. Gizemliydi mesela...

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Artık kalbindeki boşluğa alışan bir kız, doldurabilir mi o boşluğu sevgiyle? Affedebilir mi? "Başlasak mı hayata,en baştan...?"