*** İstanbul'dan Diyarbakır'a amcamlara gelmiştik. Elimde peluş bir ayıcık, ayaklarımda kırmızı papuçlarım üstümde ise beyaz üstüne kırmızı mor çiçekli bir fistan vardı. Dicle kenarında buluşalım demişti amcam. Dicle'm çok sevecek...

"Davulda sağlam ama tokmağın değmediği yer kalmamış ha Rozerin!"dedi üstünden gelinliği söküp alırken..., "Kulun olurum, kölen olurum, karın olurum ne olur Şivan abi canım çok yanıyor" dedi ağlayarak. "Abinin amına koyarım kızım ne abisi bak bakayım şu saatten sonra abilik mı kaldı." Diyerek bacağındaki kanı işaret etmişti. Tek bir hata ömür boyu bir ızdıraba mı neden olmuştu Rozerin Kandar Şivan Kandar. Hiçbir şey sonsuza kadar saklı kalmazdı. Hiçbir şey göründüğü gibi olmazdı. Perdenin Ardındakileri de görmek lazımdı. Bu bir kızın masumiyetini ispatlama çabasıydı.

Her şey kaderin bir oyunuyla başladı. Mükemmel giden hayatım annemin ölümüyle son buldu. Peki ya onun benden yapmamı istediği vasiyetini yerine getirebilecek miydim? İstanbulda'ki şahane hayatımı bırakıp bir köy yerine halamın yanında kalmaya gidiyorum fakat bunu başarabilecek miydim? ••• °Romantik' de #1° (14.11.2021)

Soluksuz bir tutku, Soluksuz bir savaş, Ve yaşamayı bilmeyen iki kalp. Çıkmazlarla dolu bir hayat. Tüm taraftarlara karşı kilitli iki beden ve onları yaşatan bir ruh. Mucizevi bir hayal ve istenilmeyen acılar. Tüm bedene yayılan küçük bir umut yığını. Onları ele geçirmiş bir avuç acı geçmişleri ve unutulmamak hep hatırlanmak istenilen davetsiz bir aşk... Ve Ölümün haps olduğu bir bedende, yaşamak isteyen bir ruhun çığlığı...

En kötü anında ona birkaç kelime ile destek olan o peri dedesinin gittiği yerden son hediyesi olmalıydı. Burnuna bir kere daha götürdüğü mendilin kokusunu ciğerlerine çekerken üzerinde ki minik peri kanadı işlemesi dikkatini çekti. O kız gerçekten bir peri olmalıydı ve bu da o perinin simgesi olmalıydı. Yekta o peri kızını bir daha göremeyeceğini düşündü. Fakat bunu kalpten dile getiremedi. Çok kırgın olan kalbi o an da; "Keşke hayatımı, hayatına katsan peri kızı." Dedi. Fakat bilmiyordu ki, kalpten edilen dualar kabul olurdu. Bilmediği bu gerçek ile kader çarkları kırıldı ve rota yeniden oluşturuldu. Artık kaderin tek bir hedefi vardı. Yekta'nın kalbini ısıtan o peri kızını, yine kusursuz bir zamanda Yekta'nın buzlarını çözmesi için hayatını, hayatına katmaktı. Ne kadar başarılı olacağı bilinmez fakat bilinen bir şey var o da; kaderin oyunları çok sevdiği ve galibiyeti yakalamadan oyunun peşini bırakmadığıydı. Yekta ve Peri kızının oyununun senaryosu da o gün, o sahilde, o mendil ve çiçek kokusu eşliğinde yazıldı. Artık geriye tek bir şey kaldı o da; oyunun sahnelenmesi! Onun da zamanı uzak değildi, en azından çok çok uzak değildi...

chris ve amy ile başladığımız tutku dolu yolculuğun ikinci kitabı... Anabeth Away... Awaylar' ın küçük veliaht' ı; güzel, akıllı, seksi ve başarılı bir kadın. Robert Stew... Genç, başarılı, çapkın bir iş adamı... Ve bu ikiliyi bir araya getiren bir ortaklık, ateşli bir anlaşma...

İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

"bir daha bu sokaktan geçmeyeceksin demedim mi lan"...... genç adam deliye dönmüştü. uyarmasına rağmen bu sokatan geçmişti. sözünü ikilettenlere sabrı yoktu.... genç kız korkudan deli gibi titriyordu nasıl oldu da onu ciddiye almadı. "bu adam bir yumruğla beni yerin yedi kat altına gönderir". ..... diye içinden geçirdi.... Ama pes etmeyecekti...... anne ve babasını kaybettiğinden beri hiç bir şekilde kimseye boyun eymemişti bu yüzden dir ki etrafında iki uc kisiden fazla kimse dolaşmaz ve ayağa kalktı titremesini önlemek için tırnaklarını avucunun içine batırdı bu ona kendisi için bir uyarıydı..... arkası dönük adama yaklaştı ve sesini en yüksek seviyede tutarak " sen bana nerden geçeceğime karışamassın anladın mı ". .... diye bağïrdï sesi boş sokakta yakınladı...., adam çok yavaş hareketlerle arkasına döndü.... kara gözleri resmen kıza sen bittin der gibi bakıyordu... kız farkında olmadan iki adım gerilemişti. adam da kızın üzerine yavaş yavaş adımlarını atıyordu... her adımda kız resmen kalbi yerinde çıkacakmış gibi hisediyordu ve o an gözlerinin önünde siyah bir perde oluştu dengesini kaybedip kaldırıma yığıldı.......,,

Kehribar gözlü kadına müptela olan adam ile yüreği nefretle dolu, serden geçmiş kadının hikayesi... *** "Evinamın, delalemin..." dedi sessizce sanırım uyuduğumu düşünüyordu. Arkamdan biraz daha yaklaşıp saçımı kokladı, yakınlığı kalbimi gümbürdetti. "Yapma Vuslat'ım, öfkeni içinde tutup kendine zarar verme. Öfkeni de acını da benden çıkar. Senin için her şeyi göğüslerim, dayanırım." Belimden kavrayıp yavaşça kendine doğru çekti. Sırtım göğsüne yaslanmış, vücudumuz bir kaşık gibi iç içe geçmişti. Heyecanla atan kalbimin gübürtüsünden uyumadığımı anlayacak diye kendimi sıktım. Enseme yüzünü gömüp derin bir nefes aldı. İçim bir hoş olmuş, karnım kasılmıştı. "Kokusuna kurban olduğum, beni sevgisizlikle sına ama sensizlikle sınama. Senin zarar görmene dayanamam. Daha o kadar güçlü değilim..." Sözlerini dinlerken koynundaki sıcaklık beni esir aldı. O an anladım ben bu eve geldiğimden beri üşüyordum ve ilk defa şu an ısınıyordum. Benliğim kucağında yer edindikçe rahatladım, mayıştım. Yavaş yavaş bilincim uykuya teslim olurken son sözleri yüreğime birer birer işlendi. "Müptelanım. Sesine, gülüşüne, kokuna... En çokta kehribar gözlerine müptelayım."