Ben Siyahım; Dışlanan, sevilmeyen ama özgür. Ben Karanlığım; Korkulan ama korkusuz olan. Ben Ölümüm; Asla kaçamayacağın . Seni benliğime davet ediyorum, karanlık ve ölüm kokan, özgürlüğü tadacağın yere...

"O sesi sen de duydun mu?" Karanlık koridorda yönümü bulmak için duvarlardan yardım alırken korkuyla sormuştum bu soruyu. "Burası otel" demekle yetindi ,benim aksime fazla rahat davranıyordu "burada sesler olması fazlasıyla normal." Cevabı üzerine durdum "Bu otelin tek ziyaretçileri biziz Deamon, hatırlasana!?" Karanlık koridorda durmamla birlikte tüm ses kesilmişti. Bana sonsuz gibi gelen birkaç saniyeden sonra Deamon rahatsız edici bir gülümsemeyle cevap verdi "Görmüyor musun?" etrafı gösterdiği eli hiç durmadan titriyordu "herkes burada" gülmeye devam ediyordu "hepsi bizim için burada" gelip suratımı tuttu ve kafamı etrafa bakmam için yukarı kaldırdı, sonra büyük gülüşü aniden soldu "sadece biz yokuz." Usulca suratımı bıraktı ve koridorda uzaklaşırken defalarca kez tekrarladı "Sadece biz yokuz."

Düşersin belki de Slytherin'e sen, Bir başkadır sanki oraya giden, Amaçları için neler yapmazlar, Açıklasam bitmez sabaha kadar. Düzenleme: 25.05.2020

Peki hangisi daha karanlıktı? Kendi siyahında boğulmak üzere, hayatı bir savaş alanı gören yapayalnız Liva Çelik mi? Yoksa, bağımlılığının gölgesinde geçirdiği hayatını, bir intikama adamış Bulut Atalar mı? "Korkuyor musun ufaklık?" "Korkmuyorum!" dedim başımı daha dik tutarak. "Korkmalısın!" "Neden korkmalıyım?" "Yaşayacaklarından." "Hastasın sen!" "Biliyorum." "Tedavi olsana lanet herif!" (Tanıtım Bülteninden) Sayfa Sayısı: 374 Baskı Yılı: 2015 Dili: Türkçe Yayınevi: Papillon

Bu proje yazar tarafından bu hesaba devredilmiştir.

Korkunun derinliklerine inen ve tüylerinizi ürperten hikayelere hoşgeldiniz! Korkuyu iliklerinize kadar hissetmeye hazır olun. © Tüm hakları saklıdır Kapak tasarımı: @wildeath