Annesine sonsuz bir şekilde seven, babasından nefret eden bir kız... Annesinden nefret eden bir çocuk babasını ise her şeyden çok seven bir çocuk... Gülmeyi seven, güldürmeyi daha çok seven, deli dolu bir kız... Gülmekten de güldürmeyi de sevmeyen bir çocuk... Hayal kurmayı ilkesi edinen renkli bir kız... Hayallerin gerçek olmayacağını bilen ruhsuz bir çocuk... Hiç bir şeyi kafasına takmayan umursamaz bir kız... Acımadan yoksun ruhsuz bir çocuk. Sevdikleri için canını bile verebilecek bir kız... Hiç kimseye çok değer vermeyen bir çocuk... Kendi kafasına göre takılan. Dik başlı bir kız... Otorite sahibi. Kendi kurallarını herkese uyduran bir çocuk. Evren Akkaya. Annesi babası tarafından hiç sevilmediği için ve bu yüzden kavgalar ettikleri için zorlu bir hayat yaşıyordu ki annesi gözleri önünde intihar edene kadar. Olaydan sonra konuşmaz oldu. Depresyondaydı ama onu bu durumdan canından çok sevdiği arkadaşları çıkardı. Savaş Demir. Annesi onu, ağabeyini ve babasını ortada bırakınca annesinden nefret etmeye başladı. Ağabeyi onun dayanağıydı. Babası ise hala annesini düşünüyor. Hayatı zorluklar ik geçti. Abisinin baskıları, babasının sadece iş düşündüğü ve oğluna bakmaması... Yolları kesişir ve birbirlerine kuvvetli bir şekilde çekilmeye başlarlar. İki farklı insan... Onların tek ortak noktaları birbirlerinden bu kadar farklı olmaları. Ay Vallahi kitabımı çalan, hikayeyi uyarlayan olursa ilk başta çok güzel söverim sonrada gerekeni yaparım.

"O seksi ellerindeki bagetleri davullara vururken benim kalbim ne kadar hızlı atıyor, biliyor musun?" Dünyaca ünlü bir müzik grubunun bateristi olan Alper, özel telefon numarasına gelen bu mesajı okuduğunda hayatının ne denli değişeceğinden habersizdir. *Kısa hikâyedir ve mesajlaşmalar içerir.

Şiir Durağına hepiniz hoş geldiniz! Şiir Durağı'nda sizleri neler bekliyor biraz ondan bahsedelim. Şiir severler olarak bu çalışmamızda her ay farklı konular seçecek ve o konu doğrultusunda sizin yazmış olduğunuz şiirleri bekleyeceğiz.

"Kelebek öldü." dedim dişlerimi sıkarak. Adam ürpermedi bile. Omuzlarımdaki ceketinin yakasını düzeltti önce, ardından parmaklarını boynuma yönlendirip işaret parmağını ve orta parmağını tam atan nabzımın üzerine koydu. Gözleri o an verdiğim nefesi takip edercesine aralık dudaklarıma kaydıktan hemen sonra yine rotasını gözlerime çizdi. "Bana oldukça canlı görünüyor." ☀️ Seçeneksiz bir evrende ihanete uğrayarak öldürülen Kelebek'in, intikam arzusuyla kozasına dönerek yeniden doğuşunun hikayesi. Ölüme karşı, ölümle birlikte ve ölene dek... Yıldızları selamlamayı unutma. Gökyüzünde yerini bulduktan sonra yeryüzündeki yazgımızın ışığını takip et. Gün doğduğunda görüşürüz! ☀️ •Kurgusu, hikayesi tamamen bana aittir. Tüm hakları saklıdır. •Kapak yapımı: yazarın kendisi

1922 yılında İsvirçe nin Bern kentine çarpan ALH84001 adı verilen gök taşı virüse neden oldu. Bu göktaşının gizemi ise düştükten sonra bol miktarda yaydığı mikroorganizmalar ve beyin dokusunadaki envazyonu etkileyebilecek bir tür virüs yaymasıdır. Bu gizemli göktaşı cüce gezegen olan Ceres den kopmuş bir kaya parçasıdır. Yörüngesinden farklı bir yol izlemesinden dolayı dünyaya çarpmıştır. Olayın yaşandığı Bern kenti tamamen yıkıma uğramış olmasa bile büyük virüsle ile beraber büyük hasarlar almıştır. Çarpıntı sonrası bu gök cismini incelemeye gelen Xuhan gökbilimcileri virüse maruz kaldı. Virüs, beyin dokusundaki envazyonu deliyor ve beyne tümörün yayılmasını sağlıyor. Öldürücü olmayan bu tümör insan vücüdunda huzursuzluğua, saldırganlığa ve yıkıcı etkinliklere sebep oluyor. Virüsün ilerleyen safhalarında akut beyin yetmezliğine sebep olduğundan dolayı insan bilinci tamamen yok oluyor ve ''Deliryum'' gerçekleşiyor. Bu hikaye günümüzde geçmektedir. İki çocukluk arkadaşı olan Angeline(Fransız) ve Caresse(Cezayirli) nin yolculuğunu izleyeceğiz. Bordeaux kentinde yaşayan bu iki çocukluk arkadaşı Fransa dan yola çıkıp, son karantina ülkesi olan Yunanistan'a kadar uzanan up uzun bir hayat macerasına çıkacaklardır. Yaşayacakları olaylar, girecekleri korku dolu dakikaların hepsini seçimlerimiz ile biz karar vereceğiz. Virüsün görülmedi ortadoğu ülkesi olan Türkiye ye gitme planında olan bu çift, virüse maruz kalmadan, saldırıya uğramadan, hayatta kalmaya çalıştıkları uzun maratonlu bir serüvene tanıklık edeceğiz.

Dedin ki; Işıkları kapa. Kim olduğunu bilmeyeyim. Ben siyah saçlarının arasında esen o hafif meltemim. * Aşkın geceye bulansın, Yalnızca bu seferlik, Matmazel Noir, Saçlarını sal parmaklarımın uçlarına. Rüzgar onu ilk gördüğünde ne olduğunu anlamadı, çözemediği biriydi, onun kendisini fark etmesini bekledi. Okulun yıldız çocuklarındandı, ancak O kız onu fark etmedi. Matmazel Noir ne saklıyorsun rüzgarında?

YETİŞKİN İÇERİK! Boşandıktan sonra beklenmedik bir şekilde tekrar karşılaşan bir çiftin hikayesini okumaya hazır mısınız? ... "Artık daha az acıyor" dedi gözlerime derince bakarak. Bu şekilde yakınken gömleğin düğmelerini iliklemek zordu. Kafasını biraz daha yaklaştırınca kalbimin sesini kulaklarımda duydum. Neden yaklaşıyorsun? Dur. Nefesini yanaklarımda hissettim. Daha sonra da boynumda.Kafasını omzuma koydu. "Bugün çok kalabilir miyim bilmiyorum." "Geçer belki birazdan" dedim acısını kastederek.Güldüğünü duydum. "Geçmezse bir işinin çıktığını söylersin gidersin" Cevap vermedi. Ben ise heyecandan konuşmaya devam ettim. "Handan bir şey anlamaz bence. Hatta şimdi bile gidebilirsin. Ben işi çıkmış derim..." Diğer elini belimde hissettim. "Evet gidebilirim." dedi fısıltıyla. Nefesi kulaklarımdayken ürperdim. Bunu bana neden yapıyordu? "Evet git bence de...zaten neden duruyorsun ki..." Belimdeki eliyle beni kendine biraz daha çekti. "Ama gitmek istemiyorum" Aşağı doğru baktım. 2 tane düğme kalmıştı. Ama bana yakın olduğundan onları göremedim. Elimle bulmaya çalışırken bana daha çok yaslandığını hissettim. "Acıyor" dedi. Sertçe yutkundum. "Özür dilerim" dedim istemsizce. "Kazaydı. Senin bir suçun yok ki." dedikten sonra kulağıma daha da yaklaştı ve "İnsanlar hata yapabilir. Ben de yaptım" dedi.Şuan uyuşmuştum sanki. Kokusu tam anlamıyla beni ele geçirmişti. Gözlerimi kapattım. Son bir düğme kalmıştı.Düğmenin üstünde kaldı elim.Sıcaklığını hissetmek o kadar güzeldi ki. Şimdi benden ne istese yapacak durumdaydım adeta. Beni nasıl böyle etkileyebiliyordu? 'Sadece duvara dayanıp destek alıyor seninle ilgisi yok' 'Şapşal onun bir kız arkadaşı var' İç sesim konuşurken onu dinledim. Neden ona tepki veremiyordum? Bu şekilde beklerken ikimizde hareket edemiyorduk sanki.Bedenim bana ihanet ediyordu.Ve ben hiçbir şey yapamıyordum.

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019