Osiemnastoletni Kaiden świat odbiera inaczej niż większość ludzi. Żyje w rytmie rutyny, która koi zmysły i porządkuje rzeczywistość - głośną, chaotyczną, często zbyt intensywną. Spektrum Autyzmu sprawia, że każdy dzień bywa wyzwaniem: nieprzewidywalne zmiany, społeczne reguły bez instrukcji obsługi, głośne dźwięki, dotyk i spojrzenia, które potrafią przytłaczać. Kaiden nie szuka zrozumienia - szuka ciszy, spokoju i stabilności, której nikt nie potrafi mu dać. W jego uporządkowaną codzienność wkracza Leon - przyjaciel jego siostry Cornelii,, który ma objąć rolę trenera lokalnej, dziecięcej drużyny piłkarskiej. Leon nie wie, jak wygląda życie Kaidena, ale od początku nie próbuje go zmieniać, nie stawia żadnych oczekiwań. Wystarczy, że w jego obecności Kaiden nie czuje presji. Leon nie pyta: „Dlaczego jesteś taki?" - po prostu jest. I to wystarczy, by coś zaczęło się zmieniać w Kaidenie - powoli, nieśmiało, ale autentycznie. W małym miasteczku, wśród zapachu gorącej herbaty, dziecięcych śmiechów i codziennych rytuałów, splatają się losy ludzi, którzy nigdy nie szukali wielkich historii - a jednak je tworzą. Lucas i Dominic, budujący rodzinę z miłości, nie z obowiązku. Cornelia i Finnian, bliscy bez potrzeby definiowania. I Kaiden, który może pierwszy raz poczuć, że nie musi się zmieniać, by zostać zauważonym. Chłopak Dwojga Imion to opowieść o tym, co oznacza być sobą w świecie, który nie zawsze daje na to przestrzeń. O relacjach, które nie mieszczą się w schematach, o tym, jak zrozumienie może rodzić się z milczenia, a bliskość z prostych, codziennych gestów. To książka o tym, jak małe zmiany mogą wywrócić życie do góry nogami - i o tym, jak ważne jest, by po prostu być przy kimś, nie oczekując niczego w zamian. .

William Deakin był jednym z najsłynniejszych malarzy XVI wieku. Choć malował dla wielkich i bogatych, zapisując się w historii dzięki swojemu oddaniu rzeczywistości, które dla większości graniczyło niemal z grzechem, to jednak nie to spędzało sen z powiek badaczy. Istniała bowiem grupa dzieł, zawsze przestawiająca tą samą osobę - młodego arystokratę, w różnych pozycjach i porach dniach. Była to najbardziej tajemnicza tematyka, ponieważ większość obrazów uległa zniszczeniu. I to właśnie te dzieła badał nikt inny jak Harry Styles, przygotowujący swoją rozprawę doktorską związaną z dziełami Deakina. Jednak czy ktoś wspominał, jak podobny do modela był sam Harry i jak wiele wspólnego z tym wszystkim mógł mieć profesor matematyki, którego wiek był o wiele większy, niż wyglądał?

"Wszędzie pozostaje jedynie mroczność. Wszystko tonie w cieniach, a twoje drętwe ciało leży pokonane. Jednak szacuje się, że od momentu wybuchu słońca zostałoby nam osiem minut. Raptem kilka minut istnienia." Louis darzy swojego ukochanego tak dużą dawką miłości, jaką tylko jest w stanie wyprodukować jego serce. Docenia każdy, roznoszący się po jego miękkich policzkach, rumieniec oraz najmniejszy i najbardziej niepozorny uśmiech na mokrych, malinowych wargach. Jest gotowy zrobić wszystko, aby jego słońce zawsze świeciło, rozpylając w jego mały świat iskierkę szczęścia. Co wydarzy się, gdy pewnego dnia, wszystko co doskonale zna i kocha, zostanie mu odebrane? TW : W pracy pojawia się wspomnienie o samobójstwie. Akcja krąży poniekąd wokół tego tematu, więc jeśli nie czujesz się na siłach - jest to ostrzeżenie, aby NIE czytać. Jeśli jednak zdecydujesz się zapoznać z tą historią a po jej przeczytaniu poczujesz się źle, porozmawiaj z zaufaną osobą.

Imperium Rzymskie, 330 r.n.e. Rzymski senator, zostaje napadnięty podczas podróży do Wiecznego Miasta. Kiedy tam dociera, żąda ochrony, którą ma mu zapewnić jeden z wojskowych trybunów.

Wszystko, co tak naprawdę obchodzi Louisa to jego deskorolka, tatuaże, piłka nożna i jego rodzina. Ma pracę, którą (przeważnie) kocha i (małą) garstkę dobrych przyjaciół i w wieku 24 lat jest raczej zadowolony ze swojego życia... dopóki niemal nie zderza się z chłopakiem z dzikimi lokami i dołeczkami i zaczyna myśleć, że może mu czegoś brakuje, czegoś, o czym nawet nie wiedział. Ta brakująca część najwidoczniej jest wystarczająco duża dla dwóch osób. [Albo, gdzie punk Louis lubi myśleć, że nie jest niezdarny, ale przypuszcza, że będzie musiał to zaakceptować, kiedy wpada w związek z głową pełną loków i jego małym człowieczkiem.] oryginał: http://archiveofourown.org/works/6183697/chapters/14166559 autorki: http://abitsmartassy.tumblr.com/ http://heartsoftlouis.tumblr.com okładkę wykonała @noico_hehe dostępne również na ao3: http://archiveofourown.org/works/12683916/chapters/28920090

Chłopak mruga do niego niewinnie. Unosi swój wzrok, odbijając w tęczówce rozproszone światło zupełnie jak kawałek szkła w poblasku słońca. Instynktownie zagryza swoją dolną wargę sprawiając, że przepływ krwi znacząco przyśpiesza. To moment w którym Harry uświadamia sobie jak bardzo zjebał. Miał go pozbawić życia. Odciąć dostęp do tlenu, wbić pod skórę ostry przedmiot, poczęstować strzałem z pistoletu... Odebrać najmniejsze funkcje życiowe. Tymczasem jednak, tląca się pod jego rzęsami iskierka rozpala się intensywniej, wysyłając nieme zaproszenie. Pojawia się oksytocyna.

Czy wypadek, który rozdzielił kochającą się ponad życie parę, będzie w stanie złączyć ich drogi ponownie, ale w nieco innych okolicznościach? Czy bariery, które powstaną pozwolą zbliżyć się do siebie tym dwojgu? Czy miłość potrafi zagnieździć się w sercach, pozostawiając za sobą szczątkowe wspomnienia niewiadomego pochodzenia, pomimo różnej rzeczywistości? Historia o tym, ile w stanie jest zrobić mężczyzna dla miłości swojego życia, pragnąć wyłącznie jego dobra i szczęścia. #20 louistomlinson (27.07.22)

Louis Tomlinson to artysta, urodzony pisarz chwilowo sfrustrowany nie nawiedzającym go natchnieniem. Znużony chęcią sięgnięcia po pióro, zaczyna szukać inspiracji na ulicach Londynu. Mijając beznamiętne budynki, w końcu natrafia na szykowny szyld. "Lively, Symphonic" Rozproszony bijącą od lokalu delikatnością, wdychając rozprzestrzeniającą się w środku woń kwiatów zmieszany z sypaną do ekspresów kawą, z początku nie zauważa nawet, że ta urodziwa kawiarnia nie została jeszcze otwarta. Jednak właściciel okazuje się być na tyle miły i czarujący, że oprócz zapierającego dech w piersi uśmiechu, częstuje go darmową herbatą.