İnsan içinden gelen sesi dinlemeliymiş. Ben, dinlemedim. Kaybetmelerim de bundan, kaybetmeye devam ediyor olmam da. "Keşke içimden gelen o sesi dinleseydim..`` demiyorum. Ama dinleseydim, her şey farklı olurdu, biliyorum. Zaman, hep bana yanlış insanları getirdi. Onların eksiklerini, kendimde tamamladım. Kimisi bunun farkına vardı, kimisi ise varamadı. Bazı yollar benim için doğru olmasa da, o yürümeyi göze aldım. Yine de boşa vakit harcadığımı hiç düşünmedim. Benim zamanımı boş gelip dolu gitmelerine sevindim. Kimisine acıyı paylaşmayı öğrettim, kimisine mutlu olmadan da yaşanabileceğini. Ezbere yaşamaktan soğuttum onları. Düştüler tekrar kaldırdım. Ağladılar, gözlerini kendi sevinçlerimle sildim. Yine de güzel olan ne varsa, benimle paylaşmadılar.