Bildiğimiz dünya yıkılalı çok oldu. Dünyanın her tarafında bilinmeyen geçitler açıldı ve dünya bilinmeyen canavarlarla kuşatıldı. İnsanlar çok kısa sürede adapte olsa da bir çoğu öldü ve hala güçsüzler. Bir grup arkadaş yeni ev arayışında geçitlerden geçerek ilerlediler ama kaçmak için birinin feda edilmesi gerekiyordu. Giden araca bakarken yüzünde büyük bir gülümseme vardı. Terk ettikleri kişi gerçekten bildikleri kadar güçsüz müydü? Yeni boyutlar ve güçlü canavarlar. Zorlu bir yolculuk ve büyük savaşçılar! Dövüşmeye hazır mısınız?

Yarım kalan rüyalarınızı tamamlamak için saçma sapan şeyler yapmaya kalkışmayın. Bu tarz gruplara girmeyin sakın...

Yaptıkları fedakarlığın bedelini ödeyen üç arkadaş. Açığa çıkan gerçekler, herkesten gizlenen sırlar, anlam verilemeyen duygular, hayal kırıklığıyla dolu hayatlar... Koca bir bilinmezlik, büyük bir karmaşa. ''Yürüdüğüm yol bataklık, burası çıkmaz sokakmış. Attığım her adımda daha da dibe çekiliyorum sanki. Nefes almak hiç bu kadar güç olmamıştı.''

Hani derler ya, "Bir gün mezarlık başında af dilerken bulacaksınız kendinizi. Ölü bir beden diri bir sözden daha çok yakacak canınızı." Haklılarmış. Ben annem ve babamın ölümüne sebep olmuştum. Beş yıldır mezarlıklarının başında onlardan af diliyordum. Ben beş yıl önce bambaşka bir hayata kırık dökük bir gemi ile yelken açmıştım. Mavi gözlü tanımadığım bir çocuk ise gemimi onarmış hayatta kalmanı sağlamıştı. O gemiyi batırmadan kıyıya ulaşman gerekiyordu ama o kadar şey yaşamama rağmen daha yolun başındaydım yaşayamadığım daha çok şey vardı...

Üç el ateş edilmiş bu kurşunlar zorlukla ayağa kalkmış Poyraz'ın sarılması bekleyen Sis'e gelmişti. Sis olduğu yerde yığıldı. "Anne!" diye feryat etti çocuk. Koşarak kanlı bedenine sarıldı. Annesine son kez sarılacağını hissetmiş gibi sıkı sıkı sarıldı. Sis'in kanları Poyraz'ın da üzerine bulaşmıştı. Poyraz'sa bunu önemsemiyor sadece sarılıyordu. Yüzünü görmek için kendinden biraz uzaklaştırdığında "Oğlum!" diye seslendi son kez zor çıkan sesiyle "Poyraz'ım." dedi bu sefer. Elini kaldırıp Poyraz'ın gözyaşlarını sildi. "Ağlama bir tanem. Ben sadece senin yanında olamayacağım ben her zaman-" deyip kalbini gösterdi." işte buranda, kalbinde olacağım. Benim için yaşa Poyraz. Ben gidiyorum diye korkma. Sen benim güçlü erkeğimsin. Unutma bir çiçek solar, bir çiçek açar. Ben gidiyorum ama hayatına yeni çiçekler de al Poyraz. Yalnız kalma." dedi Sis. Bu onun son sözleriydi. Birkaç saniye sonra da gözleri kapanmıştı bir daha açılmamak üzere... Poyraz' ın hikayesi de o günden sonra başlamıştı. Bu hikaye yalnız kalplerin, ruhların, çocukların hikayesi Bu hikaye "Küçük kız ve küçük adamın hikayesi..."