pekte acıklanacak bisey yok aslında. hersey olduqu kadar

Sonsuzluğa gözlerini dikmiş, sonsuzluk için gözlerini kapatmaya hazır bir genç.

Korkunun derinliklerine inen ve tüylerinizi ürperten hikayelere hoşgeldiniz! Korkuyu iliklerinize kadar hissetmeye hazır olun. © Tüm hakları saklıdır Kapak tasarımı: @wildeath

Büyük beklentiler vaat etmediğimiz, orjinal ve severek okuyacağınızı düşündüğümüz, çoğu bizim tarafımızdan yazılan korku hikayeleri.

Her şeyin bir sonu vardır. Tıpkı Melez Kampı'nın olduğu gibi.

Ben şair değilim ... Bunlar da şiir değil zaten ... Ic sesimin ,yüreğime carpip devirdigi cumlelerin duygu yuklu sesleridir okuduklarıniz... "Geceye vurmuş mavi Düşlerimin gri bulutları Sabahı bekler mi aglamak icin gözyaşları Heceye dönüşür derdi çılgın fırtınam Ağlamak neyine be hey Viran Gülüşlüm Vermisler eline bir tükenen kalem Sen ,Yazdikca bağır O , Gönlü sağır... Belki duyar da Dirilir mi? içimdeki cenaze... Ölümün nefesi değmiş sürgün cumlelerime..."

CEMAL SÜREYA

Suedasrpl

"Ben öbürleri gibi değilim," dedi Joce ona doğru tehditkar adamlarla yaklaşırken, Jane titriyordu ama bu soğuktan değildi, çocuk ürkütücü görünüyordu sadece. "Sorgusuz sualsiz hiç tanımadığım birine yardım etmem." "O zaman etme," dedi Jane ifadesiz bir sesle. Çocuk, kızın sesini ikinci defa duyduğunda tepkisiz kalmıştı. Joce, birden kızın havlusunu çektiğinde Jane engel olamadı ve ıslak elbisesiyle kaldı. Elbisesi vücuduna yapışmıştı, ince beyaz kumaşından dolayı teni bile görünüyor olabilirdi. "Kimse burada böyle bir elbise giymez. Çok pahalı olduğu her halinden belli," sonra gözlerini kıstı, "sen nereden geldin?" "Cennetten," dedi Jane çocukla dalga geçercesine, "ben bir meleğim." Ama dalga geçme fikri iyi bir fikir olmayabilirdi. Joce kızmış gibi kızın dirseğinden tuttu ve kendine çekti. "O zaman kanatların nerede küçük melek?" Jane, her an korkudan bayılabilirmiş gibi hissediyordu. Karşısındaki çocuğun ölümcül bir güzelliği vardı. Kızarken, sinirlenirken bile tapılasıydı. "Düşerken kırıldılar," dedi Jane titrek bir sesle.