"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Yetişkin okuyucular için uygundur. Bazı okullarda zorbalar, paraları ve köklü aileleri hakimiyet kurardı. Ezilen, travmalarla geleceği mahvedilen masumlar olurdu. Eldencord Koleji bunun mükemmel bir örneğiydi. Ragbi takımı ve okulun popüler kızları, sorunlu zihinlerinin acısını diğerlerinden çıkarıyordu. Çocukluk arkadaşlarımın onlara sustuğunun, zorbalığa maruz kalıp alttan alan ve sahte bir şekilde gülümseyen kızlar olduğundan haberdar değildim. Çünkü başka bir kolejde okuyor, sakin ve fazlasıyla başarılı bir hayat sürüyordum. Beni herkesin sevdiği, saygın ve iyi bir ailenin kızı olarak hayat sürüyordum. Eğer arkadaşlarıma ne yaşattıklarını şans eseri öğrenmeseydim, hayatım öyle de giderdi. Okulumu değiştirdim, son senemde Eldencord Koleji'ne gittim. En başından beri sadece, kendilerini zorbaların tanrısı ilan edenlerin karşımda eğilmelerini istemiştim... İçlerinden bir manyağın beni takıntı haline getirmiş olmasını ve aslında onların da kurban olduğunu öğrenmeyi ise hiç beklemiyordum. Kapak Tasarımı: _moonnlightt_

Bir oyun, bir oyuncu, bir oyuncak ve bir kurucu. Avlanması gereken bir adam ve avcı bir kadının oyunu. "Avımsın adam..." dedi kadın. "Avınım kadın..." dedi adam. İki insan, iki aşık, iki yabancı. İkimizde oyunun içinde tıkılıp kalmıştık. Çıkış yoktu. Kaçmak yoktu. Sadece kurallara göre oynamak vardı. O Av, ben Avcı. İki karanlık ve iki tehlikeli insandık. Ya bu oyunu bitirecektik ya da yeni bir oyun oynayacaktık. Sözlerim sözleriydi... Gözlerim gözleriydi... Hislerim hisleriydi... Ellerim elleriydi... İzlerim ise izleriydi... İkimizde birbirimize aittik. İkimizde birbirimiz için yaratılmış gibiydik. İkimizde derin yerlerden, derin yaralar almıştık. Ve onları birbirine dikmiştik. Biz birdik. Bütündük. Bir bedendik. KİTABIN TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR, (Ç)ALINTI DURUMU OLURSA HUKİKİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR. 31/03/2024

Eve kendisinin farklı olduğunu biliyordu. Sessiz sakin bir hayatına karşılık gördüğü kabusun her şeyi değiştireceğinden habersizdi. Büyüdüğü yerden gitmek zorunda kaldığında ormanda bulduğu yaralı adamı ölümün pençesinden kurtarması tesadüf olamayacak karşılaşmalara neden olmuştu. Gerçekte kim olduğunu, sahip olduğu güçlerin kökenlerini bulmak için çabalarken tahmin edilemeyecek tehlikeler onları bekliyordu. Kader bir kez daha taşlarını oynattı. Ölüm kaderin oyununu izledi. Yaşam bu oyunun ilk kuralıydı. 🌱 Bilindik ve bilinmedik fantastik dünyaya hoş geldiniz.

Her şey normal görünüşlü bir adama yardım etmemle başladı. Onun benim şeytanım olduğunu bilmiyordum. Yoksa onu derin uykusundan asla uyandırmazdım. En uygun olduğu anda beni avladı. Hiç bilmediğim, dışardan normal görünen pahalı kafesin içine kapattı. Özgürlüğümün karşısında bana günah dolu teklifte bulundu. Ve şeytanımı her reddedişimde başıma neler geleceğini acı bir şekilde gösterdi. Şeytanımın teklifini kabul etmek istemiyordum. Çünkü onun kurduğu oyunda benden sadece bedenimi istemiyordu ruhumuda istiyordu. Beni korkutan en az şeylerdi bunlar. Asıl beni korkutan şey karanlığın içine çekildikçe bundan büyük zevk almamdı. Kendi karanlığım beni korkutuyordu.

(3) Celestina Cortese, yeni bir hayata gizlenerek adım atmıştı. Geçmişini silemeyeceğini bildiğinden, yaşamına sessiz ve görünmez olarak devam etmeyi seçmişti. Alessandro Castellan Balcani ise korkusuz biriydi. Celestina'yı yakınına çektiği gibi, geçmişinden kaçamayacağını gösterecekti.

Yeraltının karanlık sokaklarında, güç ve ihanetin gölgesinde iki ruh çatışıyor. Aşk, kan ve intikamla yazılmış bir savaş. Yeraltının en güçlü adamı, en büyük düşmanının kızına dört yıldır takıntılıydı. Sahra Karakum... naif görünen ama içinde yırtıcı bir kadın saklayan gizem. İskender Polat'ın istediğini almaktan vazgeçmeye niyeti yoktu. Bu evlilik bir seçim değil... Ya aşkın ya da savaşın başlangıcıydı.

Talia İlkin ülkedeki en tanınan avukatlardan birisidir ve bu tanınmışlığı üç yıl önce mafya örgütünün başındaki kişiyi hapse artırması ile olur, fakat yıllar sonra içeride olan Serter Çakır Varmir avukat Talia İlkin'i bir takım tehtitlerle yanına çekerek avukatı yapar.

(5) 'şiddetli' serisindeki çiftlerin çocuklarının hikayesidir. İlk bölümdeki bilgilendirmeye göz atarak bağımsız okuyabilirsiniz.

Bir gece kardeşinin ölümüyle yüzleşen Ledeyna Marsel, kasabaya yeni gelen üsteğmen ile antantlık sağlar. Bu anlaşmanın ardından Samhain Laneti Teşkilatı başlarına çok büyük tehlikeler açar. Teşkilatın içinde ki tüm bilgilerin peşinden koşan iki insanın yaşadığı engellere tanıklık edeceksiniz. Bu yolda Ledeyna Marsel kardeşinin ölümünü araştırırken sizde katılmak ister misiniz? ~Kesit~ Dudaklarımı onunkilere yaklaştırdığımda üçüncü kez yarıda kesilmesini istemiyordum. Artık hislerimi geri planda tutamazdım. "Öyle mi, benden etkileniyor musun?" diye sordum mırıltılı çıkan tınımla. "Etkilenmek mi? Senin uğruna köpek oluyorum, görmüyor musun?" dediğinde kendimi ona biraz daha bastırdım ve bu olabilecek en son seviyeydi. "Sensiz nefes alamıyorum ama sen yanımdayken de nefesim kesiliyor, Ledeyna." Sensiz nefes alamıyorum ama sen yanımdayken de nefesim kesiliyor Ledeyna... "Tek bir saniyem seni düşünmeden geçmiyor. Aklımı beraberinde götürüyorsun ve sesim çıkmıyor." Bir nefes aldı dudaklarının arasından. "Duymuyorsun değil mi?" "Neyi?" "Çarpan kalbimi... O gece, baloda güzelliğin kalp atışlarımı hızlandırırken gözlerin durduruyordu." Gözlerinde büyük bir yoğunluk vardı. "Beni her şeyinle öldürüyorsun ama bunlardan haberin bile yok." Kısık ve boğuk tınısında hapsoluyordum. "Bana, benim tarafımda olmadığını söylüyorsun ama anlamıyorsun... Dünyanın hangi ülkesine gidersen git yeterince uzakta değilsin ve bu beni çıldırtıyor. Sen, senin kollarında olmak ne demek, bilmiyorsun."