-under the sky in room 553, i discovered you and i- "Hastanedeki origamiden kalpler geleneğini hiç duymuş muydun?" Kalbi alan çocuk heyecanla inceledi, neşeyle başını salladı. "Evet! Annem dedi ki ne zaman birisi cennete gitmek için hastaneyi terk etse hepimiz onlar için kağıttan kalpler katlarız! Bunun gibi, bunun gibi!" "Bu doğru." diye kıkırdadı Soobin. "Ama nasıl başladığını biliyor musun? Burada, bu odada başladı. Kaybettiği aşkı için her gün kağıttan bir kalp katlayan, her yaptığının onu o gözlerin açılacağı güne biraz daha yaklaştıracağını uman bir çocuktan." "Ne yazık ki onun için o gün asla gelmedi." Diğer bir deyişle, birbirine sahip olmanın ne demek olduğunu çok geç olana kadar fark etmeyen çok yakın iki çocukluk arkadaşının umutsuz aşk hikâyesi, özlem, kaybolmuş umut, karşılıksız aşk ve aralarındaki tüm trajedilerden derlenmiştir. ________________________ Hikâye bana ait değildir, sadece bir çeviridir. Orijinal eseri ao3'te spellfire isimli kullanıcıdan okuyabilirsiniz.

"Bu mezar çiçek kokuyor efendim..."

Her şeyi geride bırakıp bir yaz kampına katılan yedi gence aynı anda TRM'dan bildirim gelir. Gerçekten mutlu son mu sandınız?

Jake, birkaç aydır kayıp olan eski dostu Jungwon'un telefonunu bulur.

model olan yeonjun ev arkadaşı beomgyuyu da modellik için ikna etmeye çalışır

Ailesi tarafından kuzenlerinin yanına, ufak bir kasabaya gönderilen Riki, yeni kişiler tanıyıp garip olaylar yaşar...

korku; tehlike, acı veya zarar tehdidinin neden olduğu hoş olmayan bir duygudur. [angst, story] ©jadedstilll - 2022 !!, psychological disorder, abuse, homicide, suicide

"onlar sadece benim dünyaya gelmemi sağlayan insanlar, o kadar" diyorum. ama tam anlamıyla onların çocuğuyum işte.