"Vuslat Serisi'nin birinci kitabı" Hayattaki en büyük korkusu sevdiklerini kaybetmek olan çocuk ruhlu, kitap kurdu Erva. Ailesi ve sevdikleri için canını ortaya koyacak kadar cesur, gözü kara Başkomiser Kerem. Geçmişte başlayan, gelecekle şekillenen bir aşk hikayesi. ... Erva, kitap okumaya kendini kaptırdığı bir gün karşı komşusunu arkadaşı sanıp başkomiserleri kötüler. Karşısında, şaşkınlıkla onu dinleyen Başkomiser Kerem'se görür görmez aklını meşgul eden ela gözlü o şaşkın kızı unutamaz. Aklını meşgul eden elalar zamanla kalbini de meşgul edince Erva'yı sevdiğini anlar fakat Erva için işler karışıktır. Biri geçmişe, biri geleceğe bağlı iki aşığın hikâyesi... ... "İçe atılan duyguların patlaması büyük olur demiştin. Ben seni içimde o kadar çok büyüttüm ki Erva, patlamam da sana bağırarak seni sevdiğimi söylemem oldu." ... Kitapta belli başlı hatalar vardır ve düzenlemeye alınmıştır. Olumsuz eleştiri yapacakların okumaması önemle rica olunur. Wattpad'deki "Geçmişten Gelen Sen" isimli ilk kitaptır ve öyle kalacaktır. Kitabımın tüm hakları bana aittir. Kopyalanmasına hiçbir şekilde iznim yoktur. (Ç)alınması durumunda hukuken gerekli işlemler tarafımca yapılacaktır. Başlangıç tarihi: 21.01.2025 #din 1 (01.08.25) #islamiaşk 2 #başkomiser 10 #islami 5 #vuslat 3 #helalask 2 (04.08.25)

《DÜZENLENİYOR》 Aşkın en güzel hali sensin. Eğer kaderim sensen, böyle kadere aşığım ben HELALİM...🌾 Yayınlanma tarihi: 16/11/2024

Hastanede staja başlayalı henüz bir hafta geçmişken bitkin bir halde elinizde çiğ köfte dürümünüzle, yanınızda tanımadığınız bir kızla asansöre bindikten sonra tam kapılar kapanırken içeriye silahlı bir adam girip; "Gençler zahmet olmazsa eller yukarı!"dese ne yapardınız? 🎬 #İslami 1 #Gençkız 2 Başlama tarihi : 19.08.20

Gecem acılara gülecek kadar güçlü! Çektiği acıları sahibine iade edecek kadar acımasız bir kadın! Ecem intihar edecek kadar zayıf! İntihara sürükleyenleri affedecek kadar masum bir kraliçe! Tabi bu aynanın size gösterilen yüzü! Peki, görünmeyen yüzündeki karanlık sırlar! Gecem gerçekten bu kadar acımasız mı? Ecem kendine yapılanları bu kadar kolay affedebilecek mi? Aynaların karanlık bir yüzünün olduğunu biliyor muydunuz? Size kötü bir haberim var! O ayna değil! Sizsiniz! Ayna sadece gördüğünü yansıtan bir araçtır. Gördüğünüz yüz size ait! Korkak, acımasız, umutsuz, merhametsiz, mutlu, gururlu! Aynaya baktığında ne görüyorsunuz? Şeytanı mı? Yoksa Meleği mi? Düşmanlarını onların acımasızlığını yansıtarak yok eden Gecem Çağlar. Yeni hedefi olan Aybars Arslan'ın peşine düşer. Gecem aldığı lakabın belki de ilk defa hakkını veremez! Bu görev Aynayı bir hayli zorlayacaktır. "Gecem Çağlar! Oyun yeni başladı! Kazanmak veya kaybetmek! Ben her türlü varım!" "Aybars Arslan! Kinini iyi tut! Tut ki! İntikam vakti geldiğinde! Vicdanın konuşmasın!"

O evden kurtulmak için tek şansın ortaklarınızın oğluyla yapacağınız bir sözleşmeyse? Nazendem sözleşmesi... Sen bataklıksın Ahu Çetiner ve sana yaklaşan herkesi kendi bataklığına çekiyorsun. Hızlıca kolumdan tutup beni,kendine doğru çevirdi,"Seni o bataklıktan kurtarıcağım Ahu.Sen bana elini uzatsan da,uzatmasan da!" 12.07.2021 BU KİTAPTAKİ KARAKTERLER TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR! KURGU TAMAMEN ŞAHSIMA AİTTİR!

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."