ZEVÂHİR (Mahalle hikâyesi)
Evin bildiğin birisinin veyahut bir yerin aslında hiç senin olmadığını anladığın an, dünyan sanki bir bardak sudan ibaretmiş de birisi onu lıkır lıkır içmiş gibi hissettiriyordu. Sen hiç oraya ait olmamışsın, anıların senin değil. Sen kimsesin. Kimsesizsin. ****** "Teşekkür ederim." Dedi sessizce. "Ne için?" Diye so...