Gökyüzünün cesur savaşçısı Binbaşı Yağız Efe Kargın, hayatı boyunca kurallarıyla yaşamış, disipliniyle örülmüş duvarların ardında kimseye yer açmamıştır. Ta ki esrarengiz bir kadın, Sara De Luca, hayatına adım atana kadar... Sara, güzelliği ve masumiyetiyle İstanbul'un ışıkları altında bir sır gibi parlamaktadır. Ancak onun kalbinde fırtınalar kopar. Çünkü o bir tetikçidir; ölümü, parmak uçlarında taşır. Napoli'nin karanlık sokaklarından gelen Sara, çete lideri Andrea'nın emriyle Yağız'ın hayatına girmiştir. Görevi net ve acımasızdır: Adamı önce aşkla sarhoş edecek, sonra onun tüm gücünü ve gururunu elinden alacaktır. Fakat Sara, Yağız'a yaklaştıkça, planın en zayıf halkası olur çünkü bu tehlikeli adam, sadece onun hedefi değil, aynı zamanda kurtuluşu olmaya başlar. İstanbul'un gölgeleri arasında sırlar büyür, ihanet nefes keser. Sara'nın bilmediği gerçekler su yüzüne çıktığında, aşkla ölüm arasında ince bir çizgide yürüdüğünü fark eder. Yağız Efe ise kalbinde taşıdığı şüphenin mi, yoksa bu kadına duyduğu tutkunun mu galip geleceğine karar vermek zorundadır. Bazı aşklar, ölüm kadar yakındır... *Hikayenin tüm hakları saklıdır! *Karakterlerimin, kurgumun çalınması durumunda avukatımla birlikte yasal işlemleri başlatacağımızı en baştan bildiriyorum.

Maskeler biz insanların duygularını saklamamızı sağlardı. Kimi insan yüzünden maskesini hiç indirmez kimi insan ise sadece en guvendiklerinin yanında maskesini takmaz ve gerçek benliğini gösterirdi. Ama gün gelir gerçek benliğini gören her insan, o insanının arkasından kuyusunu kazar ve onu o kutunun içine iterdi. Bu hayatın bir kanunu bir kuralı idi bana göre. Karsımdaki dağlara bakarken tam olarak da bunu düşünüyordum. Ben Hazal, kandan korkan kadının kan korkak kızıyım. Ben Hazal, köyün kadın asker mi olur demesine aldırmadan sen yaparsın, diyerek kızının arkasında duran o adamın kızıyım. Hayat yalanlar üzerine kurulurdu yalanların ortaya çıkması ile son bulurdu. Peki bir yalan üzerine kaç yalan söylenebilirdi, kaç yalan kaç insanın hayatına maal olup onların canını yakardı? Bu oyunun son perdesiydi, maskeler artık tek tek düşecek ve herkes kendi gerçek benligini ortaya koyacaktı, kimileri ölecek, kimileri işe kahrolacaktı. Ama oyun böyle bir finali hak ederdi. Oyun bitti, perdeler kapandı ve gözler tek bir kişinin üzerine döndü, MASKE İH ismi buydu. Rolünün hakkını ustaca vermişti. Ve şimdi finali o yapıp perde kapanacaktı ve birileri ölecekti. Peki kim gerçekleri kaldırabilecek kadar dayanıklı olabilecekti... Karşımda gördüğüm kişi gerçek miydi, ben gerçekte kimdim ve neden saklamıșlardı gerçekleri? " Yeni bir tim kuruluyor İlter. Sen ve İlgün bu timi yöneteceksiniz! Sadece Türkiye'de değil Sınır dıșında da olacak bu tim ve sizden istenilen bu timi siz yöneteceksiniz bir nevi Kurt Timini yeniden kuruyoruz ve Turanın ilk temellerini atıyoruz..." "Ben bu görevde olacağım ve sen bana karışmayacaksın şimdiye kadar sakladıklarına say! Șimdi izninizle" " Ben kandan korkan kadının kan kokan kızıyım ve ben bununla gurur duyorum..." " Sen daima bu hayalin peşinde oldun hiç değiştirmedin aslında bu senin kararlılığını

Bu hikâyede elinde kibrit ile ortalığı ateşe vermek isteyenler vardı. Her yanı alevler içinde bırakmak, cayır cayır yakmak isteyenler vardı. Gecenin karanlığını yaktıkları ateş aydınlatsın, ışıyan gecede acı çığlıklar yankılansın isteyenler vardı. Bunlar kalpleri prangaların mahkûmiyetinden kurtulamayan, başkalarının acılarından haz alan acizlerdi. Yaktıkları ateşte yanacaklarını dahi gözleri göremeyecek kadar kibirle dolanlardı. Bir de o acizlerin yaktıkları ateşte yananlar, alevler içinde kalıp da kavrulanlar vardı. Gecenin karanlığından sıyrılıp güneşin aydınlığına kavuşmak için umutla bekleyip, her yeni doğan güne alevlerin sönmesi için çalışıp çabalayarak hayata dört elle sarılanlar ve sabır gösterenler vardı. Peki bu hikâyede kim yanan, kim yakandı ? Kim kül olan, kim kün olandı ?

Kinle dolup taşan ruhunu intikam duygusu beslemiş, hayatı intikam ile şekillenmiş, vatan evi olmuş. Silahına kondurduğu umutlar mavilerinin sönmesine izin vermemiş. Hayat yıllar sonra onu ezmemiş. Aslı'ın tek gayesi yalnızlığının gölgesinde şehadeti dilemekken o gölgeye bir çift kurşun ortak olur mu? Olur. - *Hikayede bahsedilen Altay Karahan ismi daha sonradan seçilmiş olup Alparslan Türk ismi ile değiştirilmiştir. Gözümden kaçan birkaç yerde Altay yerine Alparslan ismi geçiyor olabilir, kusura bakmayın.* (Eski adı: Ateş'li Üsteğmen) (Wattpad'de Zifir Mavisi isimli ilk ve tek kitaptır.) > Bu kitaptaki her şey hayal ürünüdür, kişi ve kurumlar temsili değildir.

Katıla katıla, canım çıka çıka güldüm. Yaş geldi gözümden onu bile silmedim. "Yaralanmış," karnımı tutmaya başlarken soluğum kesilecek gibi olduğunda öksürüklerimin arasından yine gülmeye devam ettim. "Yaralanmışsın. Bak! Bak hâline, bak halimize. Kangren oldun sen bana kangren." Göz yaşım günlerdir kaşıdığım yara yaptığım yüzümün hücrelerini yaka dururken hiçbir yaşın ne izini ne bıraktığı hissi silmeye çalıştım. Yaralarıma denk düşen yaşlarımla, " Zarar veriyoruz birbirimize. Bak, bak evin hâline Efkan. Odasına giremiyorum onun. Bebeğimiz öldü bizim. Gir odasına," kolundan tutup kaldırmak için hamle yapacağım sırada yarasından sızan kanla durdum. Başım sağa sola sendelerken, koridorun sonunda kalan odaya gözümün ucuyla bakıp "Senin aldığın patiği kaybettim Efkan, hani Beşiktaşlı olan varya onu da bulamıyorum." Sessiz çıkan fısıltımla yüzüme baktı. Bakışı yetmezmiş gibi titrek bir iç çekişiyle koca dağların arasında kalan kalbimi kurtarmak ister gibiyken, o bana böyle acıyla bakarken ben ona acımadım. " Dokunamıyorum kıyafetlerine." Sargılı olan omuz başına tekrardan bakıp, "Keşke o öleceğine senin ölün gelseydi eve." Beynim dediklerimi sonradan algılar gibi bedenim irkilirken dudakları kıvrıldı. Başını ağır ağır salladı. Tövbe Allah'ım, tövbe...

Not: Kitapta +18 unsurlar mevcuttur.. (Tamamlandı) ........................................ ~ZS~....................................... "Kına yakmak kendini adamaktır. Bir gelin ve damatlara yakarlar; kendilerini birbirlerine adasınlar diye. Bir de kurbanlıklara yakarlar; kendilerini Allah'a adasınlar diye. Bir de askerlere yakarlar; kendilerini vatana adasınlar diye." Asena, babasının ısrarı ile gittiği yemin töreninde, kalabalığın içinde parlayan üniformalar arasında sadece bal gözleriyle baktığı askeri gördü. O an, etrafındaki her şey silinip gitti; zaman durdu ve kalbi hızla çarpmaya başladı. Aşık olduğu askerin, Binbaşı Özçelik olduğunu ve yeni rütbesi ile birlikte Gölge Timini'nin başına geçtiğini öğrenince, heyecanı bir kat daha arttı. Özçelik'in duruşundaki kararlılık ve cesaret, Asena'nın içini ısıtan bir ateş gibi yayıldı. Her detayıyla etkileyici olan bu tören, Asena'nın ruhunda bir iz bıraktı. Gözleri, binlerce kişinin arasında sadece o askerde odaklandı; etrafındaki gürültü, kalabalık ve meraklı bakışlar yok oldu. İçindeki aşk, geleneklerin ötesinde bir bağlılık hissettiriyordu. Özçelik'in gözlerinde, savaşın, fedakarlığın ağır yükünü taşıyan bir derinlik vardı ama Asenayı asıl etkileyen o bal gözler arkasındaki kapalı kapılardı ; Asena, bu kapıları açmak ve onunla birlikte bu yolda yürümeyi istediğini fark etti.. ..... 🇹🇷.... "Al eline bir kibrit yak, sen sigara dumanını izle, ben seni." "Sen al eline bir kibrit yak, imkansızlığımızın ateşini ................................... ~ZS~................................. ~BİR KİBRİT YAK adında wattpad de bulunan ilk ve tek kitaptır ~

Bir kadın var eksik büyümüş. Hayatın acı gerçekleriyle küçük yaşta karşılaşmış. ... Ve bir adam var. Vatanı için ailesinden vazgeçen bir asker var. Vatanını seçtiği için evladından vazgeçen bir ailesi var. ... Bir kadın var. Karadeniz kadar inatçı, asi, hoyrat. ... Bir adam var. Karadeniz'in hırçın dalgalarıyla boğulacak olan. 🥇 03.05.2024 #Umay 1. 03.05.2024 #Terketmek 1. 19.06.2024 #miras 1. 29.09.2024 #asi 1. 02.09.2024 #inatçı 1. 16.10.2024 #vatansevgisi 1. 16.10.2024 #hakim 1. 18.10.2024 #trabzon 1. 22.09.2025 #savcı 1.

!YETİŞKİN İÇERİK / ASKER KURGUSU ! "Ne kadar da yakışmış bu kurşuni renk sana." Yine beni görmezden geldiği bir gün daha. Alışıyordu insan, bir süre sonra sevilmemeye, yok sayılmaya, itip kakılmaya. Alışıyordu insan, tanıdığı bir insanın artık yabancı olmasına.

Dikkat, kitapta yetişkin içerik vardır. (+18) • • • "Gözlerin için sana ne demiştim hatırlıyor musun?" Sessizlik hâkim sürdü ortama. Hatırlıyordum fakat sesimi çıkarmadım. Boğazını temizledi ve devam etti. "Ötüken gözlü demiştim. Gözlerin bana yurt, bakışların yuva oldu demiştim." Sesi sonlara doğru kısılmıştı. Devam etti. "Bir gün ötüken ve vatan arasında kalacağımı hiç düşünmemiştim... Ancak vatan için kendi canımı, gözlerin içinse tüm dünyayı feda edebileceğimi şu an anladım." Kalbim paramparça oldu ve parçaları dilime battı. Konuşamadım. Gözlerim karanlığa gömüldü. (Kurgu yazın kısa bir süre yayımdan kaldırılıp düzenlenecek, bölümler uzatılacak ve kitap formatına dönüştürülecektir.)

"Benim adım yok Narin, gölgem yok, ayak izim yok." dedi umutsuzca. "Olsun!" dedim omuz silkerek. Onun aksine umarsız çıkıyordu sesim. "Adını dilim zikretmese de kalbim senin adınla çarpar..." dedim üzerine basa basa "Olmasın ayak izin ben kokundan anlarım geçtiğin yolları..." diye devam ettim sözlerime. İkimizde kilitlenmiş gibi birbirimizin gözlerine bakıyorduk. Sesim o kadar netti ki, kısık sesle konuşuyor olmam bile anlaşılmaz gelmiyordu. "Varsın olmasın gölgen benim gölgem ikimize de yeter!" dedim kararlılıkla. BU HİKAYE TAMAMEN KURGU OLUP KİŞİ VE KURUMLAR HAYAL ÜRÜNÜDÜR. Kitap tasarım: birkadehsevgi- Tanıtım tarihi: 21.02.2021 Yayınlanma tarihi: 21.09.2022