Kitabın çalınması durumunda hemen işlem adli başlatılacaktır! Tüm hakları saklıdır. KİTAP DÜZELTİLME AŞAMASINDADIR. DÜZELMİŞ OLAN BÖLÜMLER ÜZERİNDE BELİRTİLECEKTİR... ... "Git" dedim kısık bir sesle. Ne kadar zamandır görüşmemiştim onunla? Çok özlemiştim. Ama onunla yüzleşmek demek, geçmişim karanlığının beni ele geçirmesi demekti. Olamazdı... Olmamalıydı hazır değildim. Alaz bir adım daha attığında, aramızdaki hava neredeyse kıvılcım çıkaracak kadar ısındı. Gözlerimin içine öyle bir baktı ki, nefes almak bile fazla gelmeye başladı. "Elimi çekmemi istemiyorsun." dedi alçak bir sesle. Yalanlayamadım. Ellerimi iki yanda sanki teslim olur gibi bıraktım. O an yüzüme eğildi, nefesi dudağıma değemeyecek kadar yakın, ama uzak duramayacak kadar tutkuluydu. "Gece..." Adımı sanki yıllardır söylemek için bekliyormuş gibi fısıldadı. Parmakları yüzümün kenarından boynuma doğru ilerledi; beni geri itmedi, çağırdı. Kalbim göğsümde çarparken o, başımı usulca kendine doğru yöneltti. "Gözlerini benden kaçırma." dedi. Kaçamazdım zaten. Çünkü gözlerine her baktığımda içimde bir yerlere dokunuyordu-sıcak, derin, tanıdık bir yere. Aramızdaki mesafe neredeyse yoktu artık. Sanki nefes alsam dudaklarımız birbirine değecekti. "Seni böyle görmeyi... çok özledim. " diye fısıldadı. Sesindeki özlem, dokunuşundaki titreme... hepsi aynı anda içime işledi. Parmakları boynumun arkasına çıktı; elimi beline koyduğum anda gözleri karardı. Yakınlığımız bir an bile azalmasın ister gibi beni kendine çekti. "Bu defa olmaz! Beni senden ölüm alamadı Gece. Korktum çok korktum. Kalbinin sesini duyabiliyorum. Sende benim gibi yanıyorsun. " dedi, alnını benim alnıma dayayarak, "O yüzden beni durdurma." Dedi. Nefesim onunkine karıştı. Kalbim, göğsüne değecek kadar yakındı. "Durma" diye fısıldadım. Ve o an... Sanki büt

Üniversiteyi bitirdikten sonra özgür olmak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen Sidem, Milano'da kendi halinde günlerini geçirirken iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine vize sorunu ile karşı karşıya kalır. En az kendisi kadar zor durumda olan bir yabancıdan hiç beklenmedik bir teklif alır. Sidem, yabancının teklifini umursamazken bir yandan da ülkesine geri dönmemenin yollarını arar. Babası, durumu öğrenip müdahale etmeye çalıştığında Sidem için yolun sonu gelmiştir. Her yanılgısı bir aksilik, her aksilik onu kat ettiği yoldan başlangıç noktasına götürürken, bu sefer başlangıç noktasının da ötesine geldiğini hisseder. Belki de her şeye yeniden başlamak gerekir. Bir yabancıyla. O gece onlara yıldızlar şahit etti, kader yeniden yazıldı artık onlar birbirlerinin çıkarları için aynı masaya oturmuş iki yabancıydı. Belki de zaman onları aynı masaya oturan iki yabancıdan daha fazlası yapacaktı.

𝘈𝘺𝘭𝘢𝘳𝘥ı𝘳 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 ö𝘻𝘨ü𝘳𝘭üğü𝘮 𝘪ç𝘪𝘯 ç𝘢𝘣𝘢𝘭𝘢𝘮ış 𝘬𝘢𝘥ı𝘯 𝘣𝘪𝘭𝘦 𝘱𝘦𝘴 𝘦𝘵𝘮𝘪ş𝘬𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘴𝘢𝘷𝘢ş𝘮𝘢𝘮 𝘴𝘢ç𝘮𝘢. 𝘒𝘢𝘧𝘢𝘮ı𝘯 𝘪ç𝘪𝘯𝘥𝘦 𝘬𝘪 𝘣𝘢𝘵𝘢𝘬𝘭ı𝘬𝘵𝘢𝘯 𝘢𝘴𝘭𝘢 𝘬𝘶𝘳𝘵𝘶𝘭𝘢𝘮𝘢𝘺𝘢𝘤𝘢ğı𝘮ı 𝘣𝘪𝘭𝘪𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮. 𝘡𝘪𝘯𝘥𝘢𝘯ı𝘯 𝘱𝘢𝘳𝘮𝘢𝘬𝘭ı𝘬𝘭𝘢𝘳ı 𝘵ü𝘮 𝘩ü𝘤𝘳𝘦𝘭𝘦𝘳𝘪𝘮𝘪 ç𝘦𝘷𝘳𝘦𝘭𝘦𝘮𝘪ş𝘬𝘦𝘯 ö𝘻𝘨ü𝘳𝘭üğü𝘮ü 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘮𝘦𝘮 𝘯𝘦𝘺𝘦 𝘧𝘢𝘺𝘥𝘢? 𝘏𝘦𝘳 𝘨𝘦𝘤𝘦 𝘬𝘦𝘯𝘥𝘪𝘮𝘦 𝘢𝘤ı𝘥ı𝘮. İ𝘯𝘴𝘢𝘯 𝘬𝘦𝘯𝘥𝘪𝘯𝘦 𝘢𝘤ı𝘳 𝘮ı? 𝘉𝘦𝘯 𝘢𝘤ı𝘥ı𝘮. Ş𝘪𝘮𝘥𝘪 𝘣𝘰ş𝘢 𝘨𝘪𝘥𝘦𝘯 𝘺ı𝘭𝘭𝘢𝘳ı𝘮ı𝘯 𝘢𝘳𝘬𝘢𝘴ı𝘯𝘥𝘢𝘯 𝘣𝘢𝘬ı𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮. Ş𝘪𝘮𝘥𝘪 𝘢𝘺𝘯𝘢𝘥𝘢 𝘨ö𝘳𝘥üğü𝘮 𝘺ü𝘻ü 𝘵𝘢𝘯ı𝘮𝘢𝘺𝘢 ç𝘢𝘭ışı𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮. 𝘚𝘢𝘩𝘪 𝘺𝘢 𝘢𝘺𝘯𝘢𝘥𝘢𝘬𝘪 𝘺ü𝘻 𝘬𝘪𝘮𝘪𝘯𝘥𝘪? O gece çok zor kendime geldim. Zaman her şeyin ilacı derlerdi de inanırdım. Zaman yaraları önüne seren bir kitap. Şimdi ise olanlara alışmam gerektiğini biliyorum. Pes etmek istiyorum. Zihnimde yankılanan binlerce çığlığı susturmak istiyorum. İçimde acı çeken çocuğu iyileştirmek istiyorum. 𝗣𝗼𝘆𝗿𝗮𝘇 𝗘𝗿𝘁𝗲𝗺. 𝘏𝘦𝘳𝘬𝘦𝘴 𝘨𝘪𝘥𝘦𝘳 𝘮𝘪? 𝘚ö𝘺𝘭𝘦 𝘣𝘢𝘯𝘢 𝘬üçü𝘬 𝘢𝘥𝘢𝘮 𝘏𝘦𝘳 ş𝘦𝘺 𝘣𝘪𝘵𝘦𝘳 𝘮𝘪?

Tanışmak tesadüftür,arkadaşlık seçim ama aşk tamamen kaderdir. -BxB hikayedir.

🥀 "Geçmiş, bazen mutlu bir anı bazen acı bir tebessüm. Bazı zamanlarda ise adı konulamayan duygunun adı..." Eflâl... Ölüme ve insanlara karşı gardını almış genç bir kadın... Korkuyla attığı her adımın, hayatından çaldığını fark edemeyecek kadar kimsesiz üstelik. Lâl... Ölesiye nefret ettiği insanlardan kaçıp sığındığı limanda, belki hayatının aşkını bulacak belki de en büyük hayal kırıklığını yaşayacak. Eflâl, onaylanmayan bir evliliğin meyvesidir ve henüz dünyaya gelmeden, hikâyesine ölümün gölgesi düşmüştür. İşi, dostları, abisi... Hepsi onu "öldürülmek" düşüncesinden bir nebze de olsa uzaklaştırmaktadır. Tabii, bir de Karan Akdoğan... Aslında kimsesiz olduğunu anlayan Eflâl'in, kimsesi olan genç adam... Aralarındaki bazen minnet, bazen şefkat, bazen ise karşı konulmaz bir sevgidir. Ancak Eflâl'in baş etmesi gereken ölüm gerçeği, onu Karan'ın yanında da rahat bırakmaz. Eflâl, gerçeklerle yüzleşmeye karar verir. Kime ve neye inanacağını bilmeden kendini hiç de tahmin edemeyeceği gerçeklerin içinde bulur. Artemis Milenyum aracılığı ile kitap oldu. Kitapçılardan alabilirsiniz.❤️ •Yeni bölüm gelmeye devam edecek ve final burada yayımlanacak.

"Hadi bir dilek dile." dedi kara gözlerini yeşil gözlerime dikerek. "Neden... Neden kurumuş bir yaprak için dilek dileyeyim ki ?" diye sordum anlam veremeyerek. "Sadece kurumuş bir yaprak değil özgür bir yaprak. Özgür olmak istiyorsan özgürce davranmalısın." "Ama biz tutsağız..." "Bedenin tutsak olabilir ama önemli olan tutsak olduğun yerde özgürlüğünü inşa etmektir." "Ruhunu inşa etmektir..."

"Sence dışardan bakınca silahını banyoda unutacak bir adama benziyor muyum?"dedi. Şaşkınlıkla ona bakarken konuşmaya devam etti. "Beni dinlediğinide biliyorum." Utanmam gerekiyordu belki ama utanmamıştım çünkü ben bunu yapmak zorundaydım. "Bana neden yardım ettin?"diye sordum. "Çünkü yardıma ihtiyacın vardı." "İyide bunu nereden anladın?" Yeniden şaşkınlıkla sorduğum soruyla gözlerime baktı. "Çaresiz olan bir insanı her halinden anlarım ve sen çok çaresizdin." Beni çaresiz olarak görmesi sinirimi bozmuştu. "Ben çaresiz değilim. " dedim. "Bak ya çaresiz olan birisi eve gelen birinin silahını alarak evden kaçmayı düşünür ya da ahmak olan birisi. Ahmak olmadığını düşünmek istiyorum ."

"Yaşayacaksın gözlerimde" hoca bunu söyler söylemez aklıma onun uçsuz bucaksız orman yeşili gözleri ve kendi kahverengi gözlerim geldi. Aslında gözlerimizin renkleri ne kadarda birbiriyle uyumluydu. Ve tam o an aklıma şu cümle geldi "Ormanında kaybolup yol bulmak toprağa gömülmekten daha zordu."

O diğer takımdaydı, bense bu takımda. Onunla savaşmak zorundaydım. Takımıma puan kazandırmak zorundaydım. Yoksa kaybeden biz olacaktık. O karanlık boşluğa atılanlarda.

Öğrenciliği ve garsonluğu eş güdümlü olarak yürütmeye çalışan Nazlı, kendi halinde tek başına yaşayıp giden bir kızdır. En yakın arkadaşı Engin ve uzun süredir platonik aşık olduğu Buğra ile doldurduğu küçük dünyası, bir gün çalıştığı kafeye gelen bir müşteri ile bambaşka bir yöne doğru evrilmeye başlayacaktır. (Bu hikâye bir karakter dönüşüm hikâyesidir. Yalnızca komedi ya da yalnızca romantik değildir, dostluk ve sıcacık duygulara da yer verir. Ucundan üzer ama mutlu etme garantilidir. Hemen hemen her bölümde yüzleştiğimiz toplumsal sorunlara birkaç satır mutlaka değinir.) Mavinin Maviyle Buluştuğu Çizgi 2021 Wattys Ödülleri'nde Yeni Yetişkin Dalında finalist olmuştur. 🏆