Yıllardır tutsa olduğu adamın elinden kaçan Malinda sığınacağı hiç bir yer yoktu.Üstelik hamileydi.Ne yapacaktı?O adama dönemezdi.Ölmeyi tercih ederdi ama o adama dönmezdi.İstanbul gibi büyük bir şehirde ne yapa bilirdi ki?beş parasız? kimsesiz? en önemlisi umutsuz?.

İp atlarken geldi baba bildiğim amcam yanıma. Örgülü saçlarımın üstüne kırmızı bir yemeni attı. Gözleri yaşlıydı. Onu hiç gözleri yaşlı görmemiştim. İç yeleğinin cebine elini attı ve altın köstekli saatini çıkarıp, avuçlarıma bıraktı. Bunu bana, evime döneceğimde vereceğini söylemişti. "Artık gitme vakti kızım." dedi amcam. "Nereye?" diye sordum. "Eve mi? Ama daha erken amca. Arkadaşlarıma söz vermiştim." Amcamın güçlü yüzü daha da soldu. Sakallarını kardı ve sarığını düzeltti. Canı bir şeye sıkılmış gibiydi. Onu teselli etmek istedim. Elimi uzattım ama o, geri çekildi. "Artık oynamayacaksın kızım. Artık benim evimi de, evin bilmeyeceksin. Kocan olacak. Onun evini çekip çevirecek, ona kadın olacaksın." Kadın olmak? Ama kadın anne bildiğim yengeme denirdi. Kadın, kocaman bedenlere denirdi. Kadın kocası olan kişilere denirdi. "Seni everdim Zelal." dedi amcam çatallı sesiyle. "Bugün nikahını kıyacağız. Kocan ve kayınbaban seni bekliyor." Evlenmek... Bu mümkün müydü? Ben daha 14 yaşındaydım. Ve bir adamın, karısı olacaktım. Bilmediğim ama çok sonra öğreneceğim bir gerçek de vardı. Bu, benim ilk evliliğim olmayacaktı. ... Yaşanmış bir hayattan esinlenerek yazılan bu hikayede isimler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Bu, bir çocukgelin hikayesidir.

Zordu hayat.Önümüze ne çıkaracağını bilemiyorduk.Bazen mutluluktan delirip bazen acıyla yoğuruluyorduk. Mutsuz sonların,kavuşmayan hayatların,çok seven insanların şehriydi Mardin.Mutluluk kapısını çalmış insanlar varken hayatları kana bulanmış insanlar da vardı.Zordu Mardin.Taşı,toprağı sevgi dolu,aşk doluydu.Önemli olan bu zorluğu yenip,hayata bağlanmak değil miydi? Asmin kendisini kor gibi yakan adamın olacaktı bugün.O'na eş,O'na sırdaş,O'na yoldaş olacaktı.Yıllardır hayalini kurduğu,gerçekleşmesini beklediği şey olmuştu.Berzan ile evleniyordu! Lakin Berzan'ın zaten bir eşi vardı.Berzan zaten evliydi. Bu zor şehirde,zor hayatta güçlü olup engelleri aşabilecekler miydi? Hissettiği nefes kalbini zorluyordu.Gözlerine bakmak boğazındaki yumrunun büyümesine sebep oluyordu.Sarıldığından dolayı ensesinde olan eli,teninin yumuşaklığını kanıtlıyordu ve buna bayılıyordu.Yutkundu.Sadece bu yumrunun aşağı inip midesindeki kelebeklere karışmasını diledi.Ama olmuyordu.Bu adama bu kadar yakın olmak genç kadını delirtiyordu.Sevmiyordu.Kör kütük aşıktı.Gözlerine hapsoluyor,bakmadan duramıyordu.O mavilikler nefesini kesiyordu. BAŞLANGIÇ:05.03.2016

Bir ağa kumarcının kızına aşık olursa neler olur ? Boran ağa rozerine aşık olduğu günden beri Rozerinin babasının ondan borç para isteyeceği günü sabırsızlıkla bekledi ve o gün geldi parası karşılığında kızını isteyince Rozerinin hayatı altı üst oldu .

Asmin küçük yaşında annesini ve babasını kaybetmesiyle hayatındaki kötü süreç başlamış olur. Dedesi ve amcasının elinde kalan kızın hayatı burnunda gelmektedir. Genç kızın hayatı hiç de yolunda gitmediği halde bir de azad ağaya kuma verilmişti. Onu bekleyen bu cehennemde nasıl yaşayacaktı? (Diğer kuma kitapları gibi bir gidişat yoktur. Kitabıma en az 10 bölümlük bir şans verirseniz anlayacaksınız.) DRAM İÇİNDE #1 İNTİKAM İÇİNDE #1

Kaderinin en karanlık tarafında yaşayan ama karanlıktan korkan bir kız. Karanlığı seven ve onunla bütün olan bir adam. Şiddet içerir.

Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.

" Ateş y-yapma nolursun" dememe rağmen beni dinlemedi kemerle vurmaya devam etti Vucuduma değen bi kemer darbesiyle daha sanki etimden et koptu gibi hissettim " Ahhhh" seslice attığım çığlığa rağmen bu acımasız zalimin umrunda bile olmadı, - Sen kimsin lan benden kaçmaya çalışıyosun? Gebertmezmiyim seni burda seninle birlikte belanı sikmezmiyim ben! Dedikten sonra transa girmiş gibi durmadan vurmaya devam etti Neden peki neden bu işkenceyi bana görüyo uyguluyo? Sırf burdan kaçtığım için, sırf onu istemediğim için, sırf daha fazla eziyet çekmemek için, sırf bana dokunmasına izin vermediğim için, sırf...sırf özgürlüğümü istediğim için Daha 16 yaşındayım onu istemediğim dediğim her anda sanki bu zoruna gidiyomuş gibi daha fazla eziyet çektirip duruyodu bana, buda onlarda biriydi işte Kırmıştı işte, kız çocuklarının umutları kanatlarıdır, bir kez kırıldımı bidaha uçamazlardı, işte oda benim tüm umutlarımı yerle bir etmiş kanatlarımı kırmıştı, hemde bidaha asla iyileşemiyecek şekilde kırmıştı... Artık ellerimle kollarımla kendimi korumayı bıraktım, gelen her darbeye alıştı vucudum, nede olsa aralıksız saatlerdir aynı şeyi yapıyodu...

Gerçekten bir töre hikayesi okumak isterseniz buyrun . Töre , Berdel , Kuma Mardin'in topraklarında hepsine yer vardı da . Aşkı için savaşanlara yer varmıydı.

" Yakın lan heryeri yak!" Diye kükredi çevresindeki elinde benzin bidonları olan nerdeyse 30'a yakın adamına Adamların yarısı konağa benzini döküyo diğer yarısı ise konaktakileri tutuyo içeriye sürükleyip kilitliyolardı Dicle hala bağırış çağırış Barana bağırıyodu " Napıyosun ruh hastası senle evlenmek istemeyen benim onların ne şuçu var kimin ne şuçu var!" Genç kız bağırıp karşısındaki gözü dönmüş Baranın göğüsünden geriye ittirdi onu Barana gram etkisi olmayan ittirmesiyle Baran daha çok sinirlendi öfkeli bi boğa gibi sesli sesli nefesler alıyodu " Suçları ne dediysen yapmaları duydunmu lan beni, suçları Baran ağayı ciddiye almamaları ama merak etme hepsi bunu canlarıyla ödeyecekler" Dedi bi manyak edasıyla cebinden çıkardığı çakmağı benzinin döküldüğü yere fırlatıp Dicleyi kolundan çekti adamlarına yangından uzaklaşmalarını işaret ettiğinde hepsi geri çekildi Dicle annesinin diğer tüm herkezin çığlıklarıyla birlikte delirmişçesine ağlamaya Baranın elinden kurtulmaya çalıştı " Baran bırak Baran lütfen bişey yap Baran nolursun Baran ölücekler hepsi lütfen, ya ölücekler diyorum yapma!" Baran olumsuzca başını iki yana hayır anlamında salladı ne Diclenin gözyaşarı nede o kadar insanın canı umrunda değildi hastaydı o onu Dicleden başkası durdurumazdı " Baran tamam yemin ederim evlenicem seninle sen nasıl istiyosan öyle olucak Baran evlenelim diyorum işte durdur şu yangını Baran lütfen Baran nolursun" Hani kafir olsa derler ya kafir olsa şuan Dicleye acırdı yere çökmüş nerdeyse Baranın ayaklarına kapanmıştı kendi için değil bu kadar insanın canına mal olmaktan korkuyodu daha kaç yaşındaydıki dayanıcak kadar güçlü değildi " Söndürün yangını çıkarın şunlarıda ordan" Yine kükreyerek emrini verdi adamlarına yerde içli içli ağlayan genç kızın hizasına diz çöktü onu getirmek