+18 bölümler vardır rahatsız olacak olan okumasın

Ben geldim anne... Kanatları yorgun kelebeğin geldi. Ahh, anne. .. birşey var, tam şuramda, sol göğsümün altında, canımı ölesiye acıtan bir şey... Sanki tüm dünyanın yükü üzerimdeymiş de altında eziliyormuşum gibi. Kaburgalarım sızlıyor anne...Göğsümü parçalayıp kalbimi içinden sökmeye çalışıyor kirli eller. Bitmiyor karanlığım anne...Ben ışığa doğru yürümeye çalıştıkça karanlık gölgeleriyle yönümü kaybetmem için önümü kesiyorlar. Bak anne... orada tam karşımızda bir adam var görüyor musun ? Bize bakıyor ışık saçan kara gözleriyle. Susuzluktan ölmek üzere olan bu kırgın kelebeğinin üzerine yağmur damlası gibi düşüp ona yeniden can veren adam. Karanlık kuyulardan beni çekip çıkaran, güneşin varlığına yeniden inandıran adam. Uçmayı unutmuş kanatlarıma inatla yeniden kanat çırpmayı öğreten adam. Olur mu dersin anne? Uzar mı bir günlük ömrü bu kanatları kırık kelebeğin? Sevdanın gücü yeter mi yeniden gökyüzünde süzülmesi için? Bu kara gözlü adama iyi bak anne... İşte O son nefesimi vermek üzereyken nefesime nefes olan adam... O kimsenin görmediği gözyaşlarımı avuç içleri ile silen adam... O benim Rabbim' den sonra ki tek sahibim... O benim karanlığıma fütursuzca doğan güneşim... O benim kırık kanatlarımı arsızca saran hekimim... O benim geleceğim... O benim ömrümü yoluna sermek istediğim en güzel duam... Annee... galiba kelebeğin sonunda aşık oldu.

Hafızasını kaybetmiş bir halde baş düşmanının evinde esir olarak uyanan Meira, geçmişte işlediği affedilemez bir günâhın bedelini ödüyor olduğunu öğrenir. Meira uyandığında ona söylediği ilk sözü "Biz düşmanız" olan adamın, bir zamanlar gözlerinin içine aşkla baktığını öğrendiğinde işlediği günahın hiç de sandığı kadar basit bir ihanet olmadığını ve altında çok daha korkunç bir entrikanın yattığını anlar. İki düşmanın kader ağları, tutku ve nefretin ateşiyle birbirine örülmüş; kurdun kuzu postuna bürünüp kuzunun kurda dönüştüğü çarpık bir ihanet oyununa evrilmiştir, artık birbirlerinden kaçmaları da ne mümkün! Bu yapbozu ise çözmenin tek bir yolu var: Gördüğün ve duyduğun hiçbir şeye inanma. Bunu geçmişteki sen bile söylüyor olsa... Fantastik değildir, karanlık aşk türündedir. DİKKAT! Bu kitapta cinayet, psikolojik ve fiziksel şiddet gibi rahatsız edici olabilecek içerikler bulunmaktadır.

Mine MUTLUÇAY, otuz yaşında arşiv memuru kendi bedeninden büyük giyinen şişe gözlükleri kitap kurdu sessiz halleriyle çevresi tarafından çok sıkıcı bulunan biriydi. Tarih seven Yeşilçam karakterleri ile büyümüş kendi halinde bu kadının iki yıldır tek derdi vardı. O arkasından söylendiği gibi kız kurusu olarak ölmeyeceğiydi. Ne yapıp edip, ömrü boyunca yetecek o TEK GECE'yi yaşayacaktı. Türkan MUTLUÇAY dikkat çekici güzel bir kadın ama bugüne dek erkek arkadaşlarında hep bir şeylerin eksikliğini yaşamış bir türlü ilerisini getirememişti. Bir yıl önce İspanya'ya gerçekleştirdiği bir iş seyahatinde aklını başından alan adamla geçirdiği o TEK GECE ile pişmanlık mı yaşıyordu, iyi ki yaşadım mı diyordu bir türlü karar veremiyordu. O adamın yüzünü de yaşadığı muazzam dakikaları unutmak istedikçe aklından çıkaramıyordu. Mehmet ÖZYAŞAR & BARAN MAÇOĞLU hayatlarına TEK GECE için girmiş iki kadının peşinden gidip hayatlarına dahil mi edeceklerdi, yoksa önlerine mi bakacaklardı. Wattpad de bu isim ile yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Çalınma durumunda yasal yollara başvurulacaktır.

Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi... Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır. Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü... Umay ve Savaş kötü olmayı seçtiler. Bütün o kötülüklerin içinde hayat onları tesadüfen karşılaştırdığında ve bir arada tuttuğunda kalplerine gömdükleri 'sevgi' denen o şey çıkmak için çırpınacak. Bütün yaşanan olayların içinde ya birbirlerinin yaralarını sarmayı tercih edecekler, ya da birbirlerinin karanlıklarında boğulmayı... ÖNEMLİ! *Hikaye argo kelimeler barındırır. * +18

" Kuzey abi " dedim Sinirle güldü ve bana döndü tekrar " Hâlâ abi diyosun beren " dedi sinirle " Dilim sür-" sözümü kesti " Koray a söylerken hiç dilin sürşmüyo" dedi

Deniz 21 yaşında annesini, babasını ve ablasını trafik kazasında kaybeder. Ailesinden geriye sadece yeğeni kalır melek 4 yaşında annesi öldüğü gün teyzesine anne derse ve babası meleği almaya gelirse. Deniz ne yapacak ya babasından kalan evden taşınacak mı? Ya da yeğeni meleği ailesinden kalan değerlisini babasına mı? Verecek. O tutanacak bir dal arıyor doğru dala tutunup hidayete erecek mi?

"Nasıl anne nasıl?" diye bir ses yükseldi abimden. Sinirliydi. "Nasıl öğrenir o herif benim kardeşimi?"demesiyle kaşlarım çatıldı. Kim beni öğrenmişti. "O benim kardeşimi haketmiyor anne, bırakmasaydı onu."dedi abim tekrar. Bir hıçkırık sesi duyuldu. Annemdi. Annem ağlıyordu. Umarım düşündüğüm şey değildi. "Oğlum."dedi annem ve bir kaç saniye ses gelmedi. "Yemin ederim ben söylemedim, yanımda görmüş. Benziyor kızım babasına, şüphelenmiş işte." Söylediği her kelimede yıkılıyordum. Benden haberi yokmuş. Yağmurdamlasi💧

Acemi ama güzel bir kurgu, daha önce den yayınladığım kitaplarımdan 🧡

"Sakın onun adını anma." "Neden?" "Eğer yaparsan sana sonsuza kadar sahip olur." ~~~~ "Büyü zayıflıyor Aria. Sen ölmek istesen bile o buna izin vermeyecek." Kaşlarımı çattım. "Kimden bahsediyorsun?" Derin bir nefes aldı. Gözleri karardı ve kalbimi durduracak o kelimeleri söyledi. "O geri dönecek. Kader ağlarını bu sefer hepimiz için örecek. Büyü yeteri kadar zayıfladı. Bu sabah gökyüzü kızıla bürünecek. "Sana adını söylettirecek."