"Gözlerime bak Ezgi..." Artık yaşlarım akıyor muydu bilmiyorum. Sadece tek gördüğüm; karanlık. Islak ve sıcak bir karanlık... İnsana yapışan ve daraltan bir karanlık. Ucu bucağı olmayan... "Hayır, Yavuz. Yüzleştiğim gerçekler bir kâbus ve benim yüzleşecek gücüm kalmadı." Sol tarafıma düşen saç, sıcak parmakları tarafından kulağımın arkasına yerleşirken bu sefer sesini daha da yakında hissettim. "Ben senin kâbusun kadar gerçeğim Ezgi." ## Ablasının öldürülmesiyle sarsılan Tıp öğrencisi bir kadın...Ardından gelen ölümlerle bilmeden şüphelerinin esiri olur. Bir yandan gizli aşkını sürdürürken, bir yandan çıkmaza sürüklenen cinayetleri Özel Dedektif Yavuz'la çözebilecek mi? Yoksa içindeki şüphelere esir mi olacak? Kan ve vahşet içerir.(+18) 🏷 Şair #1(12.09.22) Yetişkin #1 (24.07.22)

*14 Kasım 2023 güncellemesi* İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. Gözlerinizi kapatıp tepkinizi yazabilirsiniz elbette :) Keyifli okumalar dilerim. ** Lilith her zaman günahkârdı. O ki en isyankâr, planını kusursuz yapmıştı. Ve insanoğlu bundan nasibini alacaktı. 22 gün, ardından dolunay kana bürünecekti. Ve melek, kan kırmızı kanatlarını kaybedişinin intikamını alacaktı. 🝳 Akıl hastanesindeki yakınını ziyarete giden Gece, hiç ummadığı bir durumla karşı karşıya kalır. Orada bulduğu mektup, tüm gerçekleri sorgulatacaktır. O geceden itibaren 22 gün başlar. Zaman gittikçe kısalıyor, bu oyunu kim kazanacak dersiniz? Küçük kardeşinizin hayali arkadaşının gerçek olduğunu öğrenseydiniz şayet, siz de delirmek isteyebilirdiniz.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Kül Kedisi masalını biliyor musunuz? Prens'i kendisine aşık etmek için baloya giden Kül Kedisi. Masalı değiştireceğiz. O gece baloya Prens'i kendime aşık etmek için değil, Kraliçe olmak için gideceğim. Ben Kül Kedisi. Babamın kirpikleriyle kaburgamın içine süpürdüğü yanan ölülerin küllerinden doğdum. Kan yudumlayarak büyütüldüm ve babamın ölüm kokan kanlı parmaklarındaki kana bulandı saç tellerim. Ben yanıp sönmedim, kül olmayı tercih ettim. Yanıp kül oldum ve küllerim zindanlara karışıp, ölümlerle tanışan sayısız insanın göz kapaklarına gömüldü. Gözlerim kanadı. Kanım dondu, tenim yandı. Ben, itibarım uğruna şehirleri yaktım; sayısız kalp kırdım. Kalbimi hislerimle kirlettim. İtibarım hislerimle katledildi. Ruhum parçalandı ve kırıkları kana bulanan saçlarıma dolandığında geçmişimi makastan geçirdim. Ben Dicle Feryal. Kırık bir kalemin ucundaki kelebeklerin leşleri ölüm kokan sayfalara dökülürken, babamın kanlı parmakları hâlâ benim ensemdeydi. Kaburgamın içinde yeşeren umut çiçeklerinin üzerine ölü bedenlerin külleri döküldüğünde ben daha doğmamıştım. •kapak | boynunayaslabeni• × düzenlenecek. instagram: eskimisprangalar ©Tüm hakları saklıdır. rica ediyorum, bu hikâyede başka bir hikâyeden bahsetmeyin ve aynı nezaketsizliği diğer insanlara da yaşatmayın.

Bilinmezliklerle dolu bu girdabın içinde neler bulacağımı bilmiyordum. Tek bir hedefim vardı, o da sevgilimi kurtarmaktı. Ancak karşımdaki adamın tehlikeyle parlayan koyu gözlerinin tüm hayatımı ne kadar değiştireceğini henüz bilmiyordum. Bana Nörosa'yı getiren bu yabancının benim için zamanla bir araç olmaktan çıkıp amaç olacağını bilsem buradan hızla uzaklaşırdım ancak bilmiyordum. Ve Nörosa benim başlangıcımdı, Nörosa benim sonumdu. Nörosa umutsuz ruhlarının, son damlasını akıtan umuttu.