Ben esra,köyümüzdeki tek katlı müstakil evimizin salonunda, elimde kitaplarla dolu bir çantayla bekliyorum. Ama daha fazla burda duramayacağım ne yazık ki. kapıda beni bekliyolardı, son kez anneme baktım, yan tarafımda duran babama bakma istesem de güçlükle kendimi tuttum. ona bakamzdım ona bakmamalıydım o bir caniydi, hayatımız boyunca bize bir kere bile babalık yapmamıştı, bize hiç sahip çıkmamıştı. Tıpkı abimin kumar borcunu ödeyemediği için âgah Karaman'dan borç isteyip o borca karşılık beni vermeyi teklif ettiğinde abime sesini çıkaramadığı gibi. Birazdan yola çıkıcaz, Karamanlar konağına doğru. Beni ne beklediğine dair hiçbir fikrim yok. Bu kötü birşey, bilinmezlikleri sevmem. hayatım boyunca herşeyimi planlamış, plansız bir günüm geçmemiştir ama kapının önündeki adam bilinmezliğin vücut bulmuş haliydi. Ben esra, paragöz bir baba ve güç için herşeyini feda edebilecek olan bir abinin elinde yıllarımı feda ettim. Tam üniversiteyi kazanıp kurtuldum derken Karamanlar konağına gelin gidiyorum. Anlaşılan kaderin benden habersiz bana çizdiği başka bir yol var.. (bu hikâyede argo, şiddet ve +18 sahneler olacaktır. Ona göre okuyun lütfen)

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."