Ne kadar güzel gelebilirdi ki bana doğup büyüdüğüm bu cehennem. Hayat sigtir çekti be abi daha en başında.. Acilara gülerek büyüdüm ben .. Elimde benliğimi yok eden bir kağit ve SIZ HALA HERŞEYİN DÜZELECEĞINDEN BAHSEDIYORSUNUZ BANA! Evet her şey düzelicek toprağın yedi kat altına girip ruhumu göklere teslim ettiğimde her şey düzelecek!!! Ben beni kaybetmiştim artık. İnandığım bir ben kalmışti ve artık bir ben bile yok. Tutunacağım kimsem yok artıkk. Elimdeki DNA Sonuclarının bulunduğu kağida son bir kez bakıp BİTTİ ! Koşarak asansöre bindim hastanenin en üst katına yani 25. Kata çıkıyordum ağlıyormuydum gülüyor muydum?? Ardından seslice kopan bir kahkaha ahh işte bu,sinir krizi geçiriyordum. İstikbal daima göklerde diyen ATATÜRK boşuna söylememiş demek ki. Her şey şimdi düzeliyor DOKTOR!

Ümitsizlik tüm benliğimi sarmışken bir de korkular eklenmişti üzerine. Titrerken parmak uçlarım ben sensizliğin kıyısında öldürüyordum ikimizi de. Ölümün kıyısında ne kadar tutunabilirdim sana ? Birbirini vuran dişlerim parçalıyor adını söylemek isteyen dudaklarımı. Duvarda görünenler benim çığlık seslerim mi yoksa? Bir boşluk nasıl bu kadar sen olabilir? Sende ölüyor musun şimdi.